Teraźniejsza Prawda nr 156 – 1954 – str. 69
oraz (3) nawrócenie Izraela do Chrystusa i powrót jego do Palestyny jako narodu. Wiek Ewangelii kończy się w sposób zachodzący z różnych punktów widzenia od roku 1874 i nadal (gdy zaczął zachodzić na Tysiąclecie) w latach 1878, 1881, 1914, 1916 oraz 1950. On zakończy się z dalszych punktów widzenia w październiku 1954 i listopadzie 1956, lecz nie skończy się w jego najszerszym znaczeniu aż wszystkie trzy wyżej wymienione zamierzenia nie zostaną wypełnione. Nawrócenie Izraela do Chrystusa oraz jego powrót do Palestyny jako narodu, jest włączone, jako ostatnie z dzieł, które ma być dokonane podczas Wieku Ewangelii a zatem podczas Epifanii, jako jego ostatniego szczególnego okresu. Na stronie 130 w E. tomie 16 (T.P. 1953, str. 13, par. 2) czytamy: „Zważywszy, że Wielka Kompania będzie narzędziem do nawrócenia Izraela (Pieśni.Sal. 5:8-6:1), że nawrócenie nastąpi w okresie ucisku, tj. podczas ucisku Jakuba (Zach. 12:9-14), że wreszcie nawrócenie to ma być prowadzone stopniowo od chwili próbnego wejścia zupełności pogan (co nastąpiło wiosną roku 1878 – Rzym. 11:25) – wnioskujemy, że nawrócenie narodu Żydowskiego poprzedza Tysiąclecie i przypadnie w okresie Paruzji i Epifanii (nasze podkreślenie)”.
Opis przyszłej pracy okresu Epifanii (włączając nawrócenie Izraela) podany przez brata Johnsona w E. tomie 10, str. 672 rzuca wiele dodatkowego światła na ten przedmiot a co przytoczymy z kilkoma nawiasowymi komentarzami: „Są pewne prace do wykonania na wielką skalę, odnoszące się do (nie po) Epifanii. W dodatku do tych… które odnoszą się do ludu Bożego w Prawdzie, będzie jeszcze wielka praca: (1) przez co nasi bracia z Wielkiego Grona i klasy Młodociano Godnej nie będący w Prawdzie, oraz nowi bracia (dodatkowi członkowie klasy Młodociano Godnej) nie poświęceni jeszcze, mają być pozyskani do Prawdy, niektórzy z nich będą pozyskani przed zniszczeniem Babilonu a inni z nich potem (gdy brat Johnson pisał to, spodziewał się zniszczenia Babilonu przed październikiem 1954, w którym to czasie kończy się powołanie do klasy Młodociano Godnej). To stanie się przeważnie w łączności z publiczną pracą (Obj. 19:5-8) świadczenia o Królestwie i o skompletowaniu Kościoła (przeto świadczenie to musiało być rozpoczęte przed październikiem 1954, gdyż epifaniczny dziedziniec kończy się
kol. 2
próbnie z tym rokiem) dla zachowania ich życia (ci tymczasowo usprawiedliwieni bracia muszą się poświęcić przed październikiem 1954, aby zachować swoje usprawiedliwienie, które było im dane w celu osiągnięcia miejsca na epifanicznym dziedzińcu; porównaj z str. 655) aż do skończenia epifanicznego dziedzińca (a co skończy się w jego członkach z październikiem 1954), (2) przez świadczenie o Królestwie epifaniczny obóz, który będzie się składał z wiernych usprawiedliwionych chrześcijan oraz nawróconych Żydów zostanie zbudowany (nasze świadczenie po skończeniu dziedzińca w październiku 1954, będzie skierowane dodatkowo ku budowie obozu epifanicznego), oraz (3) przez świadczenie o Królestwie publiczności, będzie ona lepiej przygotowana by wejść do obozu Tysiąclecia”.
Pragniemy ponownie podkreślić, że te prace mają być wykonane w Epifanii. Byłoby nierozsądną rzeczą spodziewać się, aby budowa epifanicznego obozu (która, tak jak to jest wskazane powyżej, nie rozpocznie się zupełnie aż po październiku 1954) miała nastąpić dopiero po Epifanii. Fakt ten, połączony z oświadczeniem br. Johnsona, że to będzie w Epifanii jasno wskazuje, iż Epifania jako okres będzie ciągnęła się poza rok 1954 i 1956. E. tom 4,str. 31 również opisuje tę przyszłą pracę budowania obozu epifanicznego wskazując, że „ludzie ogólnie będą mieli uszy ku słuchaniu poselstwa Wielkiego Grona, które przez swą służbę nie tylko nawróci Izraela (PnP 5:8-6:1), lecz również miliony z pogan (Obj. 19:6). Oni będą mieli nadzwyczaj owocną służbę, gdy jako Jezusa przedstawiciele będą gromadzić ludzi do warunków obozu epifanicznego (nasze podkreślenie) (4Moj. 8:9) Zaś aby mieć powodzenie w tej pracy, to wpierw muszą oni poddać się wpływowi epifanicznej prawdzie, epifanicznym przedstawieniom, oraz epifanicznym oczyszczeniom (4Moj. 8:7)”.
Wobec powyższych oświadczeń wyciągniętych z pism br. Johnsona co do trwania Epifanii, Czasu Końca, oraz Wieku Ewangelii jest oczywistym, iż br. Johnson godził się z możliwością, że okres Epifanii zarówno co się tyczy świata, jak i co się tyczy ludu Bożego będzie trwał po roku 1954 oraz 1956. Jego myśli w łączności z tym są oparte na Piśmie Świętym, rozumie a wobec wypełnień na faktach.