Teraźniejsza Prawda nr 156 – 1954 – str. 67
okres Królestwa, przez 25 miesięcy. Koniec tego zachodzenia następuje w listopadzie 1956; a myśl ta zdaje się być potwierdzoną przez Wielką Piramidę (zob. np. P ’47, 7-14). W dodatku do tego, zdaje się być całkiem jasnym z C 382, jak zostało wyjaśnione powyżej, że będzie tak samo dalsze zachodzenie poza rok 1956. Inny odnośnik, który powinien dopomóc nam łatwo do rozpoznania, że Czas Końca zachodzi w Bazyleję poza rok 1954 i 1956 jest w E. tomie 7, 459, (u góry), gdzie brat Johnson, po zgromieniu P.B.I. za ich błędy co do Czasu Końca i za ich odrzucenie wskazówek Pisma Świętego, że czas ten następuje po skończeniu się 1260 lat (Dan. 12:4, 6, 7, 9), wzmiankuje o Czasie Końca jako o „okresie od 1799 aż do ustanowienia Królestwa po obaleniu królestwa Szatana”. Tym sposobem widzimy, że na podstawie Pisma Świętego brat Johnson nauczał, iż Czas Końca rozciągnąłby się poza rok 1956 a zatem oznaczałoby to, iż okres Epifanii przedłużyłby się również poza rok 1956.
KONIEC WIEKU EWANGELII
Ostateczny koniec Wieku Ewangelii jest bezpośrednio spokrewniony z końcem Epifanii albo czasem ucisku, oraz końcem Czasu Końca. Brat Johnson oświadczył, iż „Epifania jest ostatnim szczególnym okresem Wieku Ewangelii i dlatego będzie ona trwała co najmniej aż do czasu, gdy ostatni członek Małego Stadka opuści ziemię (co stało się w roku 1950), i prawdopodobnie prawie aż do ustanowienia ziemskiej fazy Królestwa Bożego (nasze podkreślenie). To prawdopodobieństwo jest spowodowane przez fakt, że Epifania zawiera w sobie objawienie (apokalupsis, odsłonięcie) Wtórego Przyjścia naszego Pana światu, jako obecnego Króla oraz jako niszczyciela królestwa Szatana, jak również objawienie Wielkiemu Gronu i klasie Młodociano Godnej, jako ich Oczyściciela i Wybawiciela” (E. tom 4 str. 65 par. 2). Chociaż zdajemy sobie sprawę, iż w czasie kiedy on to pisał, nasz drogi brat Johnson spodziewał się, że światowe wypadki będą się wzmagały szybciej niż w rzeczywistości one postąpiły (dlatego powinniśmy brać pod uwagę ten fakt), to jednak powinniśmy niemniej zwrócić szczególną uwagę na jego powód spodziewania się, iż Epifania będzie trwała prawie aż do czasu
kol. 2
ustanowienia ziemskiej fazy Królestwa Bożego (który to powód bieg czasu nie zmienił), a mianowicie, iż Epifania zawiera w sobie objawienie Wtórego Przyjścia naszego Pana światu, jako obecnego Króla i jako niszczyciela królestwa Szatana, a Wielkiemu Gronu i klasie Młodociano Godnej, jako ich Oczyściciela i Wybawiciela.
To przyprowadza nas do zastanowienia się nad trwaniem Epifanii co się tyczy ludu Bożego. Dotąd rozważaliśmy nad Epifanią szczególnie w tym co się tyczy świata i zauważyliśmy, iż jest ona podzielona na cztery zarysy ucisku z ich następstwami. „Lecz co się tyczy ludu Bożego, to Epifania dzieli się na dwa okresy (1) Czas w którym Kapłaństwo ma do czynienia z Kozłem Azazela i (2) czas, w którym Kapłaństwo ma do czynienia z oczyszczaniem Lewitów” (E. tom. 10, 10; T.P. 1948, 35, szpalta 2). Pierwszy z tych dwóch okresów jest skończony, a co się tyczy pracy Kapłaństwa w ciele to drugi okres również jest skończony. Jak to wykazaliśmy w P ’51, 24, 25; T.P. 1951, 8; P ’54, 30, Kapłaństwo gdy było w ciele dostarczyło pozafiguralnej wody rozłączenia i ostrej brzytwy, a teraz chodzi o to aby Lewici używali je w swoim oczyszczeniu. Całe Kapłaństwo będąc teraz poza zasłoną dalej dopomaga im w ich oczyszczeniu i służbie (E. tom. 4, 3 – przedmowa, par. 3 i str. 31).
Tak jak Pan objawia się światu przez ucisk i naukę, tak samo też przez ucisk i naukę Pan objawia się Wielkiemu Gronu (E. tom 4, 30, 34); i tak jak już to zauważyliśmy (zob. również P ’46, str. 119 szp. 2) tj. iż podczas Epifanii, podczas ostatniego szczególnego okresu Wieku Ewangelii następuje objawienie naszego Pana, jako obecny w Swoim Wtórym Przyjściu Wielkiemu Gronu i klasie Młodociano Godnej jako ich Oczyściciel i Wybawca. Wiemy, że to objawienie nie zostało jeszcze dokonane w zupełności, albowiem jest jeszcze wiele członków obu tych klas tak w wielkim jak i w małym Babilonie, którzy nie uznają siebie jako tacy, ani też że nasz Pan jest obecny we Wtórym Przyjściu jako ich Oczyściciel i Wybawiciel. Wielu z nich przyjdzie do tego rozpoznania dopiero po upadku Babilonu. Dlatego jest oczywistym, że Wiek Ewangelii z Epifanią, jako jego ostatni szczególny okres, postąpi poza rok 1956, ponieważ, jak było wskazane powyżej,