Teraźniejsza Prawda nr 155 – 1954 – str. 51
uwielbienie, cześć i chwałę Jehowie (niechże będzie Pan, Bóg twój błogosławiony 9; 8). I będą radować się, że Bóg błogosławił J. Swoją Prawdą będącą na czasie i jej Duchem (który cię sobie upodobał), oraz postawił J. na stanowisku, jako Swego wykonawcę dla wszystkiego ludu swego oprócz Maluczkiego Stadka, chociaż J. miał również pieczę nad nim (posadził cię na stolicy swojej za króla przed… Bogiem… na stolicy Izraelskiej), z powodu cierpliwej miłości dla Jego ludu (przeto iż Pan umiłował Izraela na wieki), a co pobudziło Boga by mianował J., jako Swego epifanicznego wykonawcę (i postanowił cię królem), do pomocy w ugruntowaniu niewzruszenie ludu Swego w jego różnych stanowiskach zajmowanych przed Nim (aby go umocnił na wieki), oraz aby przewodniczył Jego epifanicznemu ludowi w Prawdzie i sprawiedliwości (abyś czynił sąd i sprawiedliwość).
(5) Z powodu tego, co oni zrozumieją, usłyszą i doświadczą przez styczność z J. i Prawdą, ci już poświęceni i będący na drodze do poświęcenia epifaniczni obozowcy, z całego swego człowieczeństwa przedstawią J. swoją znajomość Boskich rzeczy, uznają go jako przez Boga sługę naznaczonego Bożego sługę w Maluczkim Stadku (i dała królowi 120 = 10 x 12 – talentów złota – 10;9).
(6) Oni przedstawią obfitość wybornych ludzkich władz, które są składnikami łask (i rzeczy wonnych bardzo wiele).
(7) Oni przedstawią łaski charakteru (kamienia drogiego), które oni już rozwinęli w pewnej mierze.
Z tych ostatnich dwóch albo trzech odpowiedzi widzimy, że wszyscy członkowie królowej z Saby, którzy nie byli poświęceni przedtem, przychodząc w styczność z Prawdą poświęcą się przynajmniej do tego czasu. A ponieważ powołanie do klasy Młodociano Godnej zamyka się przedtem nim jakikolwiek członek z obozu epifanicznego się poświęci (bo inaczej oni zajęliby stanowisko na epifanicznym dziedzińcu, zamiast w epifanicznym obozie) i ponieważ ta pozafiguralna klasa królowej z Saby jest ostatnią klasą, która się poświęci przed otwarciem Gościńca Świątobliwości dla rodzaju ludzkiego w ogóle, wynika zatem to, że będą oni ostatnią klasą Wieku Ewangelii poświęconego ludu Bożego, która przyniesie swoje wyborne ludzkie władze jako składniki łask
kol. 2
do Pana w poświęceniu, w czasie panowania grzechu, podczas gdy przywileje cierpienia za sprawiedliwość są jeszcze otwarte dla celów epifanicznej Świątyni, tj. w dopomaganiu budowania epifanicznego obozu pod kierownictwem J. (nie przyszło nigdy potem tak wiele wonnych rzeczy, jako dała królowa z Saby królowi Salomonowi).
Oczyszczeni Lewici pod kierownictwem brata Jolly’ego i J. (nadto słudzy – okręty – Hiramowi, i słudzy Salomonowi, 11; 10), którzy wyprowadzili i wyprowadzą obfitość Boskich rzeczy (złota) z ich służby w sferze Wielkiego Grona, klasy Młodociano Godnej i tymczasowo usprawiedliwionych w nominalnym kościele (z Ofir), przyprowadzili i przyprowadzą z tej sfery wielu członków klasy Młodociano Godnej (przywieźli z Ofir …drzewa almugimowego – drzewo sandałowe) w dziedzinę Prawdy i jej Ducha, co więcej, oni przyniosą wyśmienite łaski charakteru (i kamienia drogiego). J. jako Pański epifaniczny wykonawca użył i będzie używał tych Młodociano Godnych członków w dopomaganiu innym, by osiągnęli swoje własne stanowiska w epifanicznej Świątyni (poczynił król z onego drzewa almugimowego schody do domu Pańskiego, 12; 11) jak również wchodząc w sferę J. jako Pańskiego wykonawcę (do domu królewskiego); w dodatku on użyje ich do wyjaśnienia stosownych ustępów Biblii (harfy) w wykładach z Planu Wieków, itd. jak i wyjaśnieniu tomów (lutnie), a szczególnie tomu I przez bereańskie badania, dla nauki Słowa Bożego (śpiewakom). Klasa Młodociano Godna jako taka nigdy poprzednio nie była zaangażowana w tak rozległej służbie tego rodzaju wśród ludu Bożego (nie widziano przedtem nigdy takich rzeczy w ziemi Judzkiej).
Co więcej, J. przez Prawdę i jej zarządzenia udzieli tym poświęconym epifanicznym obozowcom w pełności to, czego ich przez Boga udzielone pragnienia serca żądały (król także Salomon dał królowej z Saby wszystko, czego chciała, 13; 12), wszystko to, o co będą prosić w zgodzie z Boską wolą (i czego żądała), wraz z hojnym darem wielu innych zarysów Prawdy, o które oni nie prosili, z odpowiednimi błogosławieństwami (oprócz… z dobrej woli ręką królewską) daleko więcej ponadto, co mogłoby być uważane jako równoważnik powetowania za oddanie całego swego człowieczeństwa Panu w