Teraźniejsza Prawda nr 152 – 1954 – str. 11
trwał w niej. Ś.R.M.E. nigdy nie zwalniał lub odbierał stanowiska tym braciom, którzy wiernie trwali i trzymali się Prawdy paruzyjnej i epifanicznej i jej zarządzeń,
kol. 2
chociaż usuwał i w dalszym ciągu będzie usuwał tych, którzy okażą się niewiernymi, w tych rzeczach po wielkiej cierpliwości i nieusłuchanym właściwym napomnieniom (P. ’53, 74).
kol. 1
Pytanie: Określając „wszystką krew sprawiedliwą, wylaną na ziemi” (Mat. 23:35) dlaczego Jezus powiedział „od krwi Abla sprawiedliwego aż do krwi Zachariasza”, zamiast włączyć drugich, którzy ponieśli śmierć męczeńską później, aż do Jana Chrzciciela?
Odpowiedź: Gdy zrozumiemy jaki jest właściwie porządek ksiąg Starego Testamentu, to nie będziemy mieli wiele trudności zrozumieć dlaczego Jezus wymienił Zachariasza jako ostatniego z męczenników a nie włączył drugich, którzy żyli w okresie od Zachariasza aż do Jana Chrzciciela. W wytłumaczeniu danym w E tomie 12, str. 8, nasz Pan podał według Ew. Łuk. 24:44 trzy podziały hebrajskiego Starego Testamentu: „zakon Mojżeszowy, proroki i psalmy” (pierwsza księga trzeciego podziału przedstawia wszystkie księgi tego podziału). Żydzi nazywali te trzy podziały Torah (zakon), Nebiim (proroki) i Kethubim (pisma). W Bibliach angielskich jak i w polskich (E tom 12, str. 11) istnieje niepożądany podział Starego Testamentu na cztery części: (1) Prawne, (2) Historyczne, (3) Nabożno-Pouczające i (4) księgi Prorocze. Porządek w naszych Bibliach i hebrajskich oryginałach jest ten sam aż do 2Król. (E tom 12, str. 11), lecz odtąd porządek w hebrajskim oryginale (do którego nasz Pan odnosił się w Łuk. 24:44 jako do właściwego), jest inny. Podczas gdy ostatnią księgą Starego Testamentu jest w naszych Bibliach proroctwo Malachiasza, to hebrajska Biblia kończy się Pierwszą i Drugą księgą Kronik (zob. E tom 12, str. 12 i tłumaczenia Leeser’a i Żydowskiego Towarzystwa Wydawniczego itd.).
W liście do Rzym. 15:4 mamy napisane, że „cokolwiek przedtem napisano, ku naszej nauce napisano”. Rzeczy te „przedtem napisane” składały się z ksiąg Starego Testamentu. Opis pierwszego męczennika w Starym Testamencie znajduje się w pierwszej księdze (1Moj. 4:8 – Abel), a ostatniego męczennika zapisany jest w ostatniej księdze (2Kron. 24:20, 21 – Zachariasz). A więc gdy Jezus (Mat. 23:35) chciał włączyć wszystkich męczenników zapisanych w Starym Testamencie, aby przedstawić całe Małe Stadko,
kol. 2
On naturalnie mówił o wszystkich od Abla (pierwszego, o którym jest opis w 1Mojż.) do Zachariasza (ostatniego, o którym jest opis w 2Kron.). W Ter. Prawdzie 1951, str. 12 i 1951, str. 46, 47, pozafigura Zachariasza jest wytłumaczona szczegółowo. A zatem Pan nasz w Ew. Mat. 23:35 podane nam jasno że brat Johnson (jako pozafiguralny Zachariasz) jest ostatnim członkiem klasy Chrystusa. Nie ma żadnej niezgody lub sprzeczności pomiędzy figurą a pozafigurą. Bracia, którzy teraz (po zabraniu pozafiguralnego Zachariasza przez naszego Pana) roszczą sobie pretensję że są Kapłanami i że Pan celowo pozostawił ich na ziemi, nie mogą dostatecznie tego wytłumaczyć. Nie podali dotąd ani jednego oświadczenia Pisma Św. na poparcie ich pretensji, a więc niektórzy z nich szukają za wadami i wymówkami gdziekolwiek mogą, usiłując znaleźć wyjścia z logicznej konkluzji, tj. że wszyscy poświęceni, którzy pozostali po przyjściu pozafiguralnego Zachariasza poza wtórą zasłonę, są Lewitami. Ani się nie wahają odrzucać różne zarysy Prawdy, jak np. to, że Brat Johnson był pozafiguralnym Zachariaszem, że pozafiguralny Józef przeżył pozafiguralnego Jakuba, itd. Lecz walcząc przeciwko Prawdzie biją tylko swe głowy o mur. Głęboko współczujemy z nimi w ich zawodzie, lecz zachęcamy ich aby ponownie mogli znaleźć i otrzymać swe odpocznienie w Panu. „Gdy tak Pan mawiał: Zastanówcie się na drogach, a spojrzyjcie i pytajcie się o ścieżkach starych któraby była drogą dobrą, a chodźcie nią, a znajdziecie odpocznienie duszy waszej: tedy odpowiedzieli: nie będziemy chodzili” (Jer. 6:16, 17). Obyśmy tego ostatniego bracia nie uczynili! Raczej usłuchajmy zaproszenia Jezusa „Pójdźcie do mnie wszyscy, którzyście obciążeni, a ja wam sprawię odpocznienie. Weźmijcie jarzmo moje na się, a uczcie się ode mnie, żem Ja cichy i pokornego serca; a znajdziecie odpocznienie duszom waszym” (Mat. 11:28, 29). „Nawróć się duszo moja do odpocznienia swego; albowiem ci Pan dobrze uczynił. Bo wyrwał duszę moję od śmierci, oczy moje od płaczu, a nogę moję od upadku.” (Psalm 116:7, 8). – P. ’51, 41.