Styczeń 1954

Nr 152

NASZ TEKST NA ROCZNE GODŁO

„Pan jest Pasterzem moim” (Psalm 23:1)

      Wielu braci wyraziło swe ocenienie pomocy otrzymanej z rocznego tekstu jaki mieliśmy za godło na rok 1955, który brzmiał: „Czujcież a módlcie się, abyście nie weszli w pokuszenie,” gdy stosowali go do siebie w różnych codziennych doświadczeniach i starali się tym pilniej postępować śladami Mistrza. Tekst za godło na rok 1954,wybieramy ze znanych słów psalmisty, zacytowany powyżej, dla podobnego użytku w otrzymaniu pomocy i zachęty.

      W całym Starym Testamencie, słowo przełożone Pan jest w hebrajskim Jehowa, i dlatego odnosi się do naszego Ojca Niebieskiego a nie do Syna. Myśl, podana w naszym tekście jak również i w innych cytatach biblijnych jest ta, że wielki Nad-Pasterz naznaczył Swego Syna, ażeby był Pod-Pasterzem owiec, w podobny sposób Syn naznaczył pod-pasterzy w Kościele poddanych Jemu. Praca pasterska nie jest do świata. Wielki Pod-Pasterz nie pasie kozłów lub wilków. Tylko owce są pod Jego nadzorem; a szczególna opieka jest dawana trzodzie Bożej. Wielki Nad – Pasterz interesuje się sprawami Swych owiec, zaspokaja ich potrzeby, i prowadzi ich na zielone pastwiska, tak jak mówi nam psalmista Pański. Broni ich także przed wilkami i od innych drapieżnych zwierząt.

      Gdybyśmy się zapytali; Kto to są te owce? to zobaczymy, że Pismo św. daje nam dostateczny dowód, że pierwotnie naród żydowski
kol. 2
był tą trzodą, i że król Dawid uważał siebie jako owcę tej trzody. Nie dlatego Bóg wybrał Izraelitów że byli lepszymi od reszty ludzkości, lecz z powodu Ojca Abrahama, Bóg zrobił ten wyjątek, dla których stał się „Pasterzem Izraela.” Z powodu wielkiej wiary Abrahama w Boga i jego pilnego posłuszeństwa pod jak najsroższymi próbami, Bóg obiecał uczynić z jego nasienia lud dziwny ponad wszystkich ludzi na ziemi. Obiecał ich błogosławić, mieć nad nimi szczególną opiekę i w przyszłości użyć ich na błogosławienie wszystkich innych narodów. Tym sposobem Bóg uczynił Hebrajczyków Swym wybranym narodem. W miarę ich posłuszeństwa Jego przykazaniom, On im błogosławił; a gdy szli na bezdroża, karał ich i ponownie brał ich pod Swą opiekę.

      Lecz Abraham miał mieć inne Nasienie, Nasienie duchowe, które miało panować nad nasieniem naturalnym i miało błogosławić wszystkie narody przez nasienie naturalne. A więc rozumiemy, że ten tekst odnosi się specjalnie do duchowego Izraela, jak i wszystkie największe obietnice Boże dane są duchowemu Izraelowi. Naturalny Izrael składał się z dzieci Abrahama według ciała, lecz duchowe dzieci Abrahama są to ci, którzy są spłodzeni z Ducha Świętego do nowej natury, natury duchowej. A więc podczas gdy Pan miał pieczę nad sprawami naturalnego Izraela, i jeszcze ma pieczę nad nimi, On ma jeszcze szczególniejszą pieczę nad sprawami

poprzednia strona – następna strona