Teraźniejsza Prawda nr 151 – 1953 – str. 82
woli Boga. Zrobienie dwóch trąb przez niego, symbolizuje rozwinięcie przez Pana dwóch poselstw Wieku Ewangelii. Niewątpliwie Mojżesz zrobił te trąby przez Besaleela (w cieniu Boga) oraz Acholijaba (namiot jego ojca), którym pomagali w pracy ich towarzysze (2 Moj. 31:2-6). Besaleel symbolizuje Pana naszego w Jego charakterze twórcy Kościoła i wszystkich jego nauk. Acholijab zaś przedstawia członków siedmiu gwiazd używanych przez Pana dla rozwinięcia Kościoła i jego nauki, podczas gdy ich pomocnicy przedstawiają pisarzy pouczonych o Królestwie, którzy wynoszą ze skarbu swego rzeczy nowe i stare, będąc ogólnymi i specjalnymi pomocnikami członków siedmiu gwiazd (Mat. 13:52). Uczynienie trąb ze srebra symbolizuje fakt, że pozafiguralne poselstwa będą prawdziwe. Wykonanie ich z jednej tylko sztuki srebra przedstawia różne rzeczy: (1) że wzięte są one tylko z jednego źródła – z Pisma Św., będącego Słowem Bożym (Jana 17:17; 2 Tym. 3:15-17); i (2) że są one w zgodzie i harmonii wzajemnej, jako części jednej całości (Iz. 8:20; 2 Piotra 1:19-21). To zaś nasuwa pytanie: jakie są te dwa poselstwa ogłoszone w czasie Wieku Ewangelii? Możemy z całą pewnością wywnioskować, że są one dwoma najważniejszymi poselstwami danymi w czasie Wieku Ewangelii z powodu wielkiego znaczenia przywiązanego do nich, co widać z faktu, że są one wzmiankowane w pierwszej części 4 księgi Mojżesza, która przedstawia symbolicznie najważniejsze sprawy dotyczące urządzeń Bożego nominalnego i prawdziwego Izraela duchowego podczas Wieku Ewangelii. Jakież są te dwa najważniejsze tematy Wieku Ewangelii? Nimi są, można powiedzieć,: poselstwo o zbawieniu ludzkości, oraz poselstwo o Bożym zbawieniu. Można to też wyrazić inaczej, choć będzie to miało to samo znaczenie: restytucja (przypisana i aktualna), oraz Wysokie Powołanie. O tych to poselstwach mówi Pismo Święte, jako o cudownych pieśniach – pieśni Mojżesza i pieśni Baranka (Obj. 15:3, 4).
(3) Jeżeli chodzi o ścisłość, ludzkie zbawienie (restytucja aktualna lub przypisana), jest ogólnie mówiąc streszczeniem całego poselstwa Starego Testamentu, które jest ogólnie mówiąc pieśnią Mojżesza; bo w najszerszym słowa znaczeniu zawiera ono jako swoje postulaty, naturę i konsekwencje – większość tego co znajduje się w Starym Testamencie. Większa część tego, co zostało objawione
kol. 2
w Starym Testamencie, jest mniej lub więcej bezpośrednio związana z tym poselstwem. Poselstwo to bowiem głosi stworzenie człowieka na początku w stanie doskonałym, jego próbę życia, jego upadek w grzech i śmierć Ono również zawiera w sobie jego doświadczenie ze złem, a także eksperymentalny dowód, dostarczony przez Pogan pozostawionych samym sobie bez pomocy, oraz przez Żydów, wspomaganych przez Prawo Przymierza i sprzyjające opatrzności które dowodzą, że upadły człowiek nie może zbawić sam siebie i dlatego jest zależny od Boskiej mocy zbawienia. Dalej poselstwo to głosi, że właściwą rzeczą dla człowieka jest okazywać skruchę i pokutować na dowód, że on pragnie z całego serca zbawienia, i czyni wszystko co może, by je uzyskać. Ono również głosi, że Boża łaska dała Zbawiciela, który może zaspokoić potrzeby Sprawiedliwości względem pokutującego i wierzącego grzesznika i uczynić go poczytalnie sprawiedliwym w Wieku Ewangelii a aktualnie sprawiedliwym w przyszłym Wieku. Poselstwo to również wykazuje, że w czasie Wieku Ewangelii człowiek może czynić poprawę względem Boga ze wszystkich swych sił i z wiarą najgłębszą, ufając obietnicy Bożej, ze względu na zasługę Jezusa, że grzechy będą mu przebaczone, że sprawiedliwość Chrystusowa będzie mu przypisana i że będzie przyjęty jako przyjaciel do społeczności braci. W ten sposób człowiek otrzymuje poczytalne usprawiedliwienie, czyli poczytalną restytucję. Ostatecznie jednak, zbawienie ludzkie zawiera w sobie aktualne (rzeczywiste) usprawiedliwienie, czyli restytucję do tego, co zostało utracone w Adamie a zostało przywrócone w Chrystusie. Rzeczy te, łatwo można się o tym przekonać, stanowią ogólne zsumowanie większości nauk Starego Testamentu. To zatem poselstwo i jego treść jest symbolicznie przedstawione jako pierwsza z trąb z 4 księgi Mojżesza rozdziału dziesiątego.
(4) Podobnie i Boskie zbawienie, czyli Wysokie Powołanie jest ogólnie mówiąc podsumowaniem Nowego Testamentu, które znów ogólnie mówiąc, jest pieśnią Baranka. Tak jak i ludzkie zbawienie obejmuje ono wiele rzeczy i spraw łączących się z nim, które muszą być uważane jako należące do niego pośrednio. Ono głosi, że Chrystus jest mądrością dla wszystkich, co go przyjmują, ponieważ naucza On ich wszystkich tego, co