Teraźniejsza Prawda nr 150 – 1953 – str. 78
Zatem 1335 dni Daniela oraz ich wypełnione fakty dowodzą, że żęcie rozpoczęło się w paźdz. 1874, gdy Ukoronowany Żniwiarz rozpoczął zapuszczać Swój sierp i żąć (Obj. 14:14-16). Po 40 latach żęcia Żydowskie Żniwo skończyło się, gdy bracia (Łuk. 21:20-22) uciekli z Judei i Jeruzalemu w paźdz. 69 po Chr.; ponieważ było dwa oblężenia Jeruzalemu: (1) z daleka, przez które Rzymianie wzięli w posiadłość obszar około 30 mil od Jeruzalemu ze wszystkich stron na jesień 69 r , co pozostawiło dosyć otworów dla Chrześcijan, aby uciec na góry Pella, po drugiej stronie Jordanu, oraz (2) na wiosnę 70 r ,które w małej odległości od miasta było tak szczelne, że uniemożliwiało ucieczkę. Równoległość 40 lat żęcia Żniwa Wieku Ewangelii, która rozpoczęła się na jesień 1874, przeto skończyła się na jesieni 1914, data równoległości roku 69 po Chr. (25) 40 dni oczyszczenia matki po urodzeniu syna (3 Moj. 12:2-4) przedstawiają 40 lat (od 1874-1914). podczas których Maluczkie Stadko rozwijając Prawdę i sług, którzy stosowali ją do Maluczkiego Stadka, zostali oczyszczeni. To oczyszczenie rozpoczęło się w październiku 1874, przez oczyszczenie pierwszej prawdy Żniwa i brata Russella – pierwszego ziarna pszenicy, z błędu o Wtórym Przyjściu Chrystusa w ciele, przez danie mu prawdy o sposobie Powrotu naszego Pana. To dowodzi, że żęcie rozpoczęło się w roku 1874 a skończyło w roku 1914.
(26) 40 dni leżenia Ezechiela na boku za dom Judzki (Ezech. 4:6) symbolizuje 40 letnie oblężenie Protestantyzmu przez prawdziwy Kościół, tak jak 390 dni leżenia na drugim boku za dom Izraelski symbolizuje poprzednie oblężenie Romanizmu przez prawdziwy Kościół podczas 390 lat. Te 40 dni („dzień za rok”) przedstawia czas żęcia, podczas którego, przez oblężenie Protestantyzmu prawdziwy Kościół (Ezechiel) pozyskał z niego zżętych braci (jako odrębnych od tych zebranych w pokłosiu). Oblężenie rozpoczęło się przez przeciwstawienie Protestantyzmowi pierwszej Prawdy Żniwa, sposobu Powrotu naszego Pana, który stał się jasnym naszemu Pastorowi w październiku 1874 i natychmiast rozpoczął on używać go (jako cześć sierpa Żniwa) przeciwko Wtóremu Przyjściu
naszego Pana w ciele, jak to nauczał Protestantyzm, co dowodzi, że te 40 lat oblężenia
kol. 2
– żęcia – skończyły się w 1914 roku.
(27) Według Obj. 6:9-11, wszyscy święci mieli być pobici pod ołtarzem (poświęceni w Chrystusie ich Głowie) zanim pomsta miała przyjść na Chrześcijaństwo. Lecz pomsta rozpoczęła się wojną okopową 21 września 1914. Stąd przed 21 września 1914, wszyscy z klasy Chrystusa byli poświęceni i spłodzeni z Ducha, co zakończyło żęcie, jako odrębne od pokłosia. Zatem około 21 września 1914, wszyscy święci byli pobici pod Ołtarzem, zupełna i cała liczba. (28) Pierwszy pobyt Mojżesza 40 dni na górze Synaj, przedstawia 40 letnie posiadanie przez Chrystusa władzy Królestwa, którą otrzymał tuż przed Jego Wtórym Przyjściem (Ps. 45:3-6). Zejście Mojżesza na dół przy końcu 40 dni przedstawia, jak Chrystus rozpoczął przez wojnę okopową jako początek gniewu osłabiać Chrześcijaństwo aż do zupełnego zniszczenia. Lecz żęcie (jako odrębne od pokłosia) miało się skończyć zanim rozpoczął się gniew. Przeto przed 21 września 1914, gdy wojna okopowa się rozpoczęła, żęcie było skończone.
(29) 40-dniowa podróż Eliasza do Góry Bożej (1 Król. 19:5-8) po drugim przebudzeniu i jedzeniu, figuruje 40 lat żęcia (jako odrębne od pokłosia) sięgając czasu, gdy ostatni członek został spłodzony z Ducha, a tym sposobem pozafiguralny Elijasz zupełnie i niewzruszenie, chociaż w sposób przypisany dotarł do pozafiguralnej Góry Bożej, Królestwa Bożego, które było zatem osiągnięte 40 lat po jego wtórym przebudzeniu na jesień 1874, tj. w jesieni 1914.
STRÓŻOWIE WIDZIELI OKIEM W OKO
(30) Izaj. 52:8 podaje nam, że podczas gdy Pan gromadzi Maluczkie Stadko z niewoli Babilonu, a co zostało dokonane przez pracę żęcia i pokłosia, to stróżowie (pielgrzymi, posiłkowi pielgrzymi, ewangeliści i starsi) podnieśli głos tj. ogłaszali Prawdę na czasie. Oni zgodnie śpiewali to poselstwo razem, jako Pieśń Mojżesza i Baranka, tj. ogłaszali je w zupełnej zgodzie ze sobą. Oni nie śpiewali niewłaściwych nut, lecz śpiewali razem melodyjnie – byli w zupełnej zgodzie w ogłaszaniu ich poselstwa żęcia, w zupełnej zgodzie jeden z drugim – oni widzieli „okiem w oko”. Lecz zauważmy, kiedy ta zupełna zgoda miała być: „gdy zasię Pan Syon przywiedzie” (Swoje Maluczkie Stadko – Obj. 14:1). Lecz kiedy Pan przyprowadził Syon „zasię”? Syon był w dwóch