Teraźniejsza Prawda nr 150 – 1953 – str. 76
śmierci. Wszyscy będąc zżęci i służąc pod jego kierownictwem, oczywiście było niemożliwym, według oświadczenia Jezusa tutaj podanego, aby od tego czasu wprowadzić kogoś do Maluczkiego Stadka.
(9) Pierwsze rozdanie Grosza (Mat. 20:8, 9 – zobacz „Wezwania, Przesiewania, Broń ku Zabijaniu”), – udzielające specjalny zaszczyt Królestwa uczestniczenia w pierwszym uderzeniu Jordanu, miało być ukompletowane przed jesienią 1916, gdy praca ta skończyła się. Stąd wszyscy musieli być zżęci przed tym czasem, ponieważ ich zżęcie poprzedzało ich otrzymanie Grosza.
(10) Wieczór Przypowieści o Groszu zakończył żęcie, ponieważ przy jego nadejściu szafarz począł dawać Grosz żeńcom, jako ich zapłatę za ukończony dzień pracy. Lecz Groszem był przywilej uderzania Jordanu, które rozpoczęło się 20 września, 1914; zatem żęcie skończyło się przed dniem 20 września, 1914.
(11) Tylko pięć przesiewań czasu żęcia jest opisane w 1Kor. 10:6-11, jako nasze przykłady (w greckim – typoi; typy – Diag.); przeto tylko pięć przesiewań nastąpiło podczas końca (Żniwa) Wieku Ewangelii. Tym sposobem żęcie w Żniwie musiało się skończyć zanim szóste przesiewanie (szósta broń ku zabijaniu – Ezech. 9:2) rozpoczęło się w październiku 1916.
(12) U Ezech. 44:1, 2 widziana brama będąc zamkniętą przedstawia ożywione usprawiedliwienie, którego doświadczali tylko ci, którzy mieli być spłodzeni z Ducha. Wieczne zamknięcie tej bramy przedstawia koniec spłodzenia z Ducha dla celów Wysokiego Powołania. Ponieważ ostatni raz „on Sługa” (mąż z laską ku rozmierzaniu) ponownie podjął przedmiot o ożywionym usprawiedliwieniu wczas w 1916 aż tuż do jego śmierci (zobacz wstęp w 6 tomie), jakiś czas przedtem, zanim sposobność spłodzenia z Ducha, które jest poprzedzone przez ożywione usprawiedliwienie, ustało, tj. gdy brama symbolizująca wejście do ożywionego usprawiedliwienia została zamkniętą. „Ta brama zamkniona będzie, nie będzie otworzona (pomimo rozpaczliwych ze strony niektórych aby ją otworzyć), a żaden nie wnijdzie (odtąd) przez nią (dlaczego?); bo Pan Bóg izraelski przeszedł (w Swoim ukomletowanym Chrystusie – Głowie i Ciele) przez nią przetoż będzie zamkniona”.
(13) Jako wódz klasy („my” klasy z Obj. 7:3)
kol. 2
przedstawiony przez męża z kałamarzem pisarskim (Ezech. 9:2-5, 11), nasz Pastor w scenie z togą 30 paźdz. 1916 rozpoczął sprawozdanie tego symbolicznego męża pokazując, że jego praca była skończona, tj. pomazując symbolicznym atramentem wszystkich tych, którzy wzdychali i narzekali w mieście – pieczętując Wybranych, zżynając ich wszystkich. Zatem przed 30 paźdz. 1916, żęcie i pokłosie skończyło się.
(14) Ogłoszenie Wielkiego Grona o skończonym żęciu (Obj. 16:17) 27 marca 1918, z jego poprzedzającymi wypadkami dowodzi, że żęcie zostało dokonane przed jesienią 1916.
(15) Ich praca opisana w Obj. 19:1, 2, która rozpoczęła się w 1917 przez siódmy tom itd. dowodzi, że jakiś czas przedtem całe Maluczkie Stadko zostało zżęte.
(16) Pierwsza walka Pozafiguralnego Gedeona, po skompletowanym wyborze i spłodzeniu z Ducha jego 300 (ostatnich członków Maluczkiego Stadka) i wydaleniu ostatniego członka Chrystusa do Wielkiego Grona na skutek niepomyślnej próby (Sędz. 7:6, 7), rozpoczęła się w 1914 przy końcu pozafiguralnych siedmiu lat (Sędziów 6:1) Czasów Pogan i skończyła się na jesień 1916. Tym sposobem wszyscy Prawdziwi Wybrańcy byli spłodzeni z Ducha do jesieni 1914 i otrzymali Prawdę umożliwiając im brać udział w Pierwszej Walce Gedeona do paźdz. 1916.
(17) Pozafiguralni Meraryci i Gersonici (przedstawiając różne grupy ludu w Prawdzie – 4Moj. 7:1-8) otrzymali sześć symbolicznych wozów (organizacji), które rozpoczęto im dawać w roku 1917, pozafiguralny Przybytek musiał być więc poprzednio ukończony i pomazany (w. 1), przeto drzwi były zamknięte.
(18) Czas żęcia w szerszym znaczeniu tego słowa, które obejmuje również pracę pokłosia, jest opisany jako „godzina” (Obj. 14:15 – Diaglott; Mat. 24:36; 25:13); przeto jest to 1/24 część dnia 1000 – letniego, tj. 41 lat i 8 miesięcy, co dowodzi, że do końca wiosny 1916 żęcie zostało skończone.
(19) Podobnie „godzina pokuszenia” (próby – Diaglott Obj. 3:10), od której Filadelfijski okres Kościoła, który skończył się w 1874, był zachowany, była 412/3 lat. Ta godzina rozpoczęła się na Wielkanoc 1878 pierwszym przesiewaniem Żniwa a skończyła się w grudniu 1919, podczas którego to czasu wszyscy przeszli przez szczególną próbę; stąd żęcie i pokłosie były skończone jakiś czas przedtem.