Teraźniejsza Prawda nr 150 – 1953 – str. 75
chrześcijański został objęty wojną (chociaż nie koniecznie jako wojujący) na wiosnę 1916. Stąd wszyscy wybrańcy zostali popieczętowani na czołach (zżęci na wiosnę 1916).
(3) W Ew. Jana 9:4 czytamy: „Jać (my jest podane w najstarszych manuskryptach Watykańskim i Synaickim) muszę sprawować sprawy onego, który mię posłał, pokąd dzień jest; przychodzi noc, gdy żaden nie będzie mógł nic sprawować”. (Ostatnie zdanie w angielskiej Biblii brzmi: „gdy żaden nie będzie mógł pracować”, a zatem słowo „nic” jest tutaj dopiskiem). Praca jaką Jezus i Apostołowie wtedy wykonywali, była pracą żęcia. Stąd praca o jakiej w tym wierszu jest mowa, była pracą żęcia, której nie można by więcej wykonywać gdyby noc nastała. Jezus nie mógł odnosić się do wszystkich zarysów pracy Żniwa, która w dodatku do żęcia i po zżęciu obejmowała wiązanie w snopy, suszenie, młócenie, przewiewanie, przesiewanie i gromadzenie do spichrza, ponieważ niemożebnie by nastał czas, w którym Kościół będąc w ciele, gdy współbracia członkowie obcując z sobą, aby nie mogli nic uczynić jeden dla drugiego po skończonym żęciu, lecz przed dokonaniem sześciu pozostałych zarysów Żniwa. Noc jest czasem ucisku, którym się zakończył Wiek Żydowski, którym kończy się również Wiek Ewangelii (Izaj. 21:11, 12; Joela 2:2; Amos 5:20; Dan. 12:1; Mat. 24:21, 22). Ta noc składa się z trzech znamiennych etapów: wojny, rewolucji i anarchii (1Król. 19:11, 12) – przeplatane głodem i morem (Ezech. 14:21). Noc rozpoczęła się w każdym kraju Chrześcijaństwa z chwilą, gdy zostały objęty Światową Wojną. Stąd po wojnie, która zgubnie dotknęła całe Chrześcijaństwo, noc objęła je. To było prawdą na wiosnę 1916 (chociaż każdy rząd nie wypowiedział wojny, to jednak każdy był objęty i dotknięty nią). Przeto nie ma więcej pracy żęcia po tym czasie.
(4) Według Amos 9:13 oracz (czas ucisku – zobacz Bereańskie Komentarze; C 238; Przedruki str. 2627 i 5761) i ten, który tłoczy winogrona (Obj. 14:18-20) dogonili żniwiarza (obejmując pokłośnika) i siewcę (tych, którzy siali Słowo Boże dla wytworzenia więcej członków Maluczkiego Stadka) oraz uczynili koniec ich pracy. To było uczynione wszędzie, skoro tylko całe Chrześcijaństwo zostało objęte wojną światową, a co nastąpiło na wiosnę 1916. Zatem około tego czasu cała praca żęcia i pokłosie
kol. 2
Maluczkiego Stadka zostało skończone. Człowiek, który usiłowałby żąć, gdy literalny oracz dogonił go i rozpoczął swoją pracę, wyglądałby wprawdzie głupio. Drodzy bracia, nie wyglądajmy również głupio pod względem duchowym, przez naleganie aby kontynuować żęcie od 1916, gdy oracz w wielkim czasie ucisku wszędzie rozpoczął swoją pracę.
(5) Biblia uczy, że wszyscy święci, całe 144000 miało otrzymać zaszczyt wykonywania (duchowej) pomsty nad narodami oraz (duchowej) kary nad ludem, wiążąc królów i książąt, oraz wykonując nad nimi sąd opisany w Ps. 149:5-9. Rodzaj tej pracy, która była wykonywaną od jesieni 1914 do jesieni 1916, jest opisany w Przedrukach Strażnicy, strona 5451 i 5803. Wskutek tego, wszyscy święci musieli być popieczętowani na czołach przed paźdz. 1916, aby mieć udział w tej pracy.
(6) Ostatnią pracą pozafiguralnego Eliasza (zobacz „Ostatnie Pokrewne Czynności Eliasza i Elizeusza” na prośbę wyślemy bezpłatnie) zanim stracił swój płaszcz, było uderzenie Jordanu (2Król. 2:8), które było czynione od jesieni 1914 do jesieni 1916 (Przedruki, str. 5846, 5772). Aby być członkiem pozafiguralnego Eliasza (Chrystusa w ciele – Mal. 4:5) trzeba było posiadać Prawdę (trzeba było być zżętym) na czas, aby uczestniczyć w jego ostatniej pracy z płaszczem. Stąd byli oni wszyscy zżęci przed jesienią 1916.
(7) 3Moj. 16:20-23 pokazuje, że ostatnią ogólną pracą Arcykapłana Świata podczas gdy był jeszcze w szatach ofiarniczych miała być czynność z Kozłem Azazela, wyznawając nad nim grzechy Chrześcijaństwa, wyprowadzając go do Bramy, oddając go człowiekowi przeznaczonemu i pozostawiając go Azazelowi. Stąd, zanim pierwsza z tych czynności – wyznawanie grzechów – mogłaby być ukończoną, to wszyscy członkowie Arcykapłana Świata musieli otrzymać Prawdę aby uczestniczyć w tej czynności, ponieważ w Jego ostatniej pracy wszyscy członkowie mieli brać udział. To wyznawanie grzechów rozpoczęło się w jesieni 1914 a skończyło się w jesieni 1916. Przeto ostatni członek Kapłaństwa otrzymał Prawdę – był zżęty – przed jesienią 1916 (co do szczegółów zobacz „Kozioł Azazela” bezpłatnie udzielimy na prośbę).
(8) „On Sługa” miał pieczę nad całym domostwem (Mat. 24:45-47; Łuk. 12:42-44). Zatem wszyscy byli zżęci i służyli pod jego kierownictwem przed 31 października 1916 – datą jego