a nawet starają się sposobami przesiewawczymi namawiać drugich aby czynili to samo? Widocznym jest, że oni usuwają się spomiędzy wszystkich sług Bożych i już nie znajdują się wśród tych, którzy czczą Jego ponad wszystko,
kol. 2
ponad własną wolę, ponad samo-wywyższenie, uzurpację, pychę, stanowisko i zagrabianie władzy. Znów z prawdziwą, tęskniącą serdeczną miłością, zachęcamy takich aby nawrócili się i pokutowali zanim będzie za późno.
P’ 52, 34

kol. 1

DALSZE ŚWIATŁO O ZACHARIASZU

(P.1 52, 58) .

      Drogi Bracie Jolly:

      Przez wiele lat oświadczenie Jezusa tyczące się Zachariasza (Mat. 23:35; Łuk.11:50,51) nie było mi jasne; nie mogłem go zrozumieć, a więc odłożyłem tą sprawę na bok {możliwie lekkomyślnie) jako oświadczenie, które przyjmuje się wiarą więcej niż widzeniem. Lecz. podczas roku ubiegłego ono dręczyło mnie swą niezrozumiałością aż do niedawna, kiedy lepiej te słowa wyrozumiałem.

      Według mego mniemania, prorocy Starego Testamentu (nie licząc, ma się rozumieć, fałszywych proroków) byli poprostu narzędziami mówczymi Boga. Nawet w 2Moj. 7:1 („Aaron, brat twój, będzie prorokiem twoim”) Aaron jest nie tylko narzędziem mówczym Mojżesza, ale także i Boga. Niektórzy z nich przepowiadali przyszłe wydarzenia, a niektórzy nie. Dobrym przykładem tych ostatnich jest 2Kron. 24:19, gdzie’ mamy opis o prorokach posłanych od. Boga Izraelowi, którzy nie są nawet wymienieni po imieniu, i nie ma rekordu ich słów, oprócz wzmianki o tym że swym poselstwem strofowali Izraela. Prorocy, którzy przepowiadali przyszłe wydarzenia są rozdzieleni na dwie klasy – ci którzy przepowiadali słowem, i ci którzy przepowiadali uczynkiem, czyli figurą. Podług ostatniego punktu zapatrywania, każdy członek kapłaństwa Aaronowego byłby prorokiem przepowiadającym przyszłe wydarzenia dlatego, że jako następca Aarona, byłby figurą na Kapłaństwo Wieku Ewangelii (figura musiała trwać aż ukazała się pozafigura). Jest wiele znaczącym to, że obaj prorocy wymienieni przez Jezusa (Łuk. 11:50,51) – Abel i Zacharyasz – prorokowali uczynkiem lub figurą, albowiem żaden z nich nie pozostawił zapisanego proroctwa. To że Abel był prorokiem z powodu figur jakie on ustanowił jest potwierdzone przez św. Pawła w liście
kol. 2
do Żyd. 11:4, „umarłszy, jeszcze mówi.” Tak więc mamy dobitne dowody z Pisma, że tak Abel jak i Zacharyasz byli prorokami, i dali swe proroctwa uczynkiem, czyli figurą. Teraz zauważmy, że tak Abel jak i Zachariasz byli nie tylko prorokami, ale dodatkowo kapłanami. Jest samo przez się widocznym, że Abel nie był z Kapłaństwa Aaronowego, lecz był mniej więcej na tym samym poziomie: on był swym własnym kapłanem, nie potrzebując drugiego aby za niego składał jego ofiarę (1Moj. 4:4). W tym on przedstawiał Jezusa, który również nie był z Kapłaństwa Aaronowego, który złożył Swą własną ofiarę bez niczyjej pomocy. A więc Abel był zarazem prorokiem jak i kapłanem w urzędzie.

      Między prorokami Wieku Żydowskiego, było wielu takich, którzy nie byli kapłanami. Chyba że byliby z pokolenia Lewiego, żaden z proroków nie mógłby być kapłanem aby służyć w przybytku lub świątyni na składanie ofiar, lecz musieli przyjść do kapłana aby to za nich uczynił, W dziejach Starego Testamentu byli męczennicy po Zachariaszu z opisu 2Kron. 24:20, którzy byli wybitni zadziwiający i o więcej wybitniejsi i zdolniejsi od niego, np. Izajasz, którego przerżnięto piłą i Jeremiasz, który prawdopodobnie był ukamienowany, chociaż Biblia nie podaje jak oni pomarli; musimy spolegać na tym punkcie na źródłach zewnętrznych.

      Jest bez wątpienia prawdziwym, że Jeremiasz i Ezechiel byli kapłanami (jak również prorokami), dlatego że pierwsze wiersze ich pism jasno tak świadczą; lecz oni nie byli, podług Biblii, .kapłanami w urzędzie, sprawującymi urząd przy miedzianym ołtarzu, miejscu na ofiary, jak to czynił ZacharIasz (2Kron. 24:20; Mat. 23:35), co

poprzednia strona – następna strona