Teraźniejsza Prawda nr 149 – 1953 – str. 59
Bożemu przez dowodzenia, że bisior w tym tekście nie przedstawia „sprawiedliwe uczynki świętych,” ale raczej szatę sprawiedliwości Chrystusowej, którą się nosi tymczasowo w usprawiedliwieniu poprzedzającym poświęcenie, a dawaną w znaczeniu ożywionym wszystkim spłodzonym z Ducha w czasie poświęcenia, a zatem przed sprawiedliwymi uczynkami Małego Stadka, gdy święci byli rozwijani? Ci, którzy obecnie ogłaszają, że są Kapłanami i używają tak wielkich sprzeczności w celu ujścia jasnych wniosków Słowa Bożego, nie tylko objawiają się że nie są Kapłanami, ale także objawiają się jako szemrający kontradykcjoniści, którzy utracili swe stanowisko pomiędzy Dobrymi Lewitami, a będąc obecnie w stanie nieczystym i buntowniczym są w niebezpieczeństwie wtórej śmierci.
MYŚL POSŁANNIKA PARUZJI
(6) Zobaczmy teraz, czy Posłannicy Paruzji i Epifanii byli w harmonii ze Słowem Bożym W tej sprawie, tj. że bisiór Obj. 19:8 przedstawia „sprawiedliwe uczynki świętych,” lub czy przeciwnie, popierali myśl tych, którzy obecnie twierdzą, że w. 8 odnosi się do Małego Stadka będącego jeszcze w ciele, noszącego szatę sprawiedliwości Chrystusowej, podczas gdy Wielkie Grono ma głosić poselstwo Obj. 19:5-9. Najpierw weźmy pod uwagę oświadczenie Brata Russella: w przedruku Strażnic, str. 2169, Brat Russell mówi: „Sprawiedliwość tych, których Pan przyjmuje za Swój Lud, jest wszędzie w Słowie Pańskim przedstawiona pod symbolem białej szaty.” Ich sprawiedliwość w przyszłym stanie będzie osobistą sprawiedliwością czyli świętobliwością, a gwarancją tego jest obietnica, że wszyscy, którzy są uznani jako godni, jako 'zwycięscy’ świata aby byli współdziedzicami z Chrystusem w królestwie niebieskim, tacy przy zmartwychwstaniu otrzymają nowe, doskonałe, duchowe ciała, wolne od grzechu i różnej nieczystości, w zupełnej harmonii z nową wolą lub charakterami rozwiniętymi w czasie doświadczeń obecnego życia. Będzie to czas, o którym Apostoł mówi, „Ale gdy przyjdzie to, co jest doskonałego, tedy to, co jest po części, zniszczeje.” Ci, którzy osiągną ten chwalebny stan są w symbolu przedstawieni jako ubrani w bisiór przedstawiający ich osobistą czystość, zupełność i doskonałość w onym czasie: jak mamy napisane: „I dano
kol. 2
jej (Oblubienicy, zwycięskiemu Kościołowi) aby się oblekła w bisiór czysty i świetny; albowiem bisiór są usprawiedliwienia, w angielskim, sprawiedliwość – righteousness) świętych” – Obj.19:8. Z tego punktu zapatrywania, Kościół w chwale będzie stał obleczony we własnej sprawiedliwości – sprawiedliwości świętych; lecz obecnie (pisane w 1897; święci nie mają własnej sprawiedliwości w której by mogli przystąpić do tronu łaski. Jak prorok się wyraża, „jako szata splugawiona są wszystkie sprawiedliwości nasze.” Iz. 64:6,”
Brat Russell dalej postępuje aby rozróżnić pomiędzy sprawiedliwością Chrystusową, która jest przypisana wybranym w czasie ich poświęcenia, a lnianymi szatami danymi im w nagrodę w chwale. W przedruku Strażnic na str. 2161,kol. 2, tak pisze: „Szata która była nam tylko pożyczona na początku, a która stanowiła nasze zaproszenie na wesele do współdziedzictwa z Synem Króla, nie była naszą własną lecz była nam pożyczona lub przypisana. Lecz ta szata stała się wiecznym darem od Oblubieńca dla tych, którzy przyjęli zaproszenie do połączenia się z Nim; a przypatrując się jej pilnie, znajdują odcisk pięknych wzorków odpowiadających bogato wyhaftowanej szacie Syna Królewskiego. Wzmianka o symbolicznym haftowaniu na podobieństwo Jego szaty była nie tylko domyślna, ale także jasno wypowiedziana, że wszyscy, którzy staną się godnymi i Jego wybranymi towarzyszami, mają być pod każdym względem podobni Oblubieńcowi – Rzym. 8:29 a w zmartwychwstaniu On da nam idealne ciała z idealnymi władzami i idealnymi charakterami wyhaftowanymi na nowej szacie, która będzie naszą przez Jego łaskę.”
Brat Russell jasno wyraża tę sprawę w przedrukach Strażnic, na str. 5377, par. 7 (pisane w 1914), przy objaśnianiu Obj. 3:5, „Kościół w chwale jest przedstawiony nie jako zdejmujący szatę sprawiedliwości, ale jako postępujący w dalszym ciągu w białym odzieniu. Lecz ta szata już nie będzie przypisaną szatą sprawiedliwości, ale będzie to nasza własna sprawiedliwość. Obleczenie się wtedy w białe szaty będzie oznaczać, że członkowie Kościoła będą uznani jako czyści – nie jak teraz, w szacie