Teraźniejsza Prawda nr 149 – 1953 – str. 50
w Dz.Ap. 5:20-25, „Gdyby przyszły czasy ochłody (ród ludzki obarczony klątwą jest jak pokoszona i uschła trawa (Ps. 72:6; 90:5, 6); 1ecz ulgę warunkom tym przyniesie panowanie Chrystusa) od obliczności (twarz, łaska 4Moj. 6:25-26) Pańskiej, a posłałby onego, który wam opowiedziany jest, Jezusa Chrystusa (w Jego wtórym przyjściu celem zaprowadzenia Królestwa Tysiąclecia), który zaiste niebiosa ma objąć (którego gdy niebiosa zatrzymają, wtóre przyjście nastąpić nie może) aż do czasu naprawienia wszystkich rzeczy (wszelkich cech obrazu podobieństwa Boskiego, utraconych przez upadek), co był przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków (w księgach Starego Testamentu począwszy od 1Moj. 3:15, Bóg przepowiedział pełne przywrócenie utraconego obrazu i podobieństwa Bożego ludziom, którzy wykazali posłuszeństwo; zostało zaofiarowane wszystkim, lecz całkowitego spełnienia dostąpią tylko ci, którzy wykazali dobrą wolę. Następnie Św. Piotr udowadnia, że już od początku łaska restytucji była przewidziana dla Tysiąclecia); albowiem Mojżesz do ojców rzekł: Proroka (Chrystusa, Głowę i Kościół, Jego Ciało) wam wzbudzi Pan Bóg wasz z braci waszych (proroka, składającego się z braci, tj. wieloosobowego proroka), jako mię (jak antytyp podobny jest do swego typu tak Chrystus jako Pośrednik i Prorok jest antytypem Mojżesza, jako pośrednika i proroka); Onego słuchać będziecie (słuchać i być posłusznym co jest warunkiem dostąpienia restytucji) we wszystkim cokolwiek do was mówić będzie. I stanie się, że każda dusza, która by nie słuchała tego proroka (nie osiągnie restytucji, lecz) będzie wygładzona (a nie zachowaną w wiecznych mękach) z ludu (ale ci, którzy będą posłusznymi dostąpią restytucji). Aleć i wszyscy prorocy od Samuela i od innych po nim ile ich kolwiek mówiło, przepowiadali też te dni (odnowienia i restytucji, tj. Wieku Tysiąclecia)! Wyście synami prorockimi i przymierza, które postanowił Bóg z ojcami naszymi mówiąc do Abrahama: (w wiążącym przymierzu) A w nasieniu twojem (w Jezusie – Głowie Kościoła, który jest Jego Ciałem – Gal.3:16, 29) będą błogosławione (przez możliwość dostąpienia restytucji – 1Moj. 12:3; 18:18; 22:18; 26:4; 28:14; Gal. 3:8) wszystkie narody ziemi (ludzie, którzy nie zostali wybrani)”. W tych słowach Św. Piotr daje znamienne świadectwo możliwości dostąpienia restytucji przez ludzi niewybranych, żywych czy umarłych, w czasie panowania Chrystusa.
kol. 2
W poprzednich ustępach tego artykułu, jak i w licznych innych artykułach zamieszczonych na tych szpaltach podaliśmy wiele świadectw w tym przedmiocie, pochodzących od innych biblijnych pisarzy i mówców. Zgodnym i potężnym głosem świadczą one, że Tysiąclecie przyniesie i celem jego jest właśnie przyniesienie przywileju i możliwości restytucji niewybranym, żywym czy umarłym. Pierwsze trzy rozdziały Biblii poświęcone są pierwotnemu rajowi, obrazowi i podobieństwu Bożemu, jego posiadaniu i utracie; końcowe trzy rozdziały Biblii dotyczą obrazu i podobieństwa Bożego, nowego raju, jego wznowienia i posiadania. A między tymi sześciu rozdziałami Biblia opiewa radosną wieść o restytucji. Patriarchowie głosili ją i oczekiwali jej. Prawo Mojżesza było jej zarysem (figurą); historia biblijna stanowiła jej typy, prorocy zapowiadali ją, Izraelici tęsknili za nią i modlili się o nią; Apostołowie i ich towarzysze głosili ją; Pan Jezus zapewnił ją przez swą śmierć a Jehowa przez Swą przysięgę i obietnice nieodwołalnie zaręczył jej dopełnienie. Restytucja jest tak pewna, jak pewne są obietnicę Boga, tak prawdziwa jak śmierć Chrystusa, ogarnia nie-wybranych, żywych i umarłych, stanowi spełnienie pragnień wszystkich narodów, jest lekarstwem na niedole klątwy i zaspakaja wszystkie potrzeby ludzkości. Stanowi treść główną modlitwy „Przyjdź Królestwo Twoje”, cel ofiary Chrystusa i Kościoła oraz służby Klasy Starożytnych i Klasy Młodociano Godnych jak i Wielkiej Kompanii, wreszcie kres ku któremu dąży cała historia ludzkości. Każde zbożne serce tęskni za nią i modli się o nią, każdy człowiek w potrzebie oczekuje jej i wszystka nadzieja ludzkości jest z nią związana. O błogosławiona nadziejo zbawienia świata od wszelkich cierpień, niezawodny leku na klątwę, wieczny zdroju prawości, życia i łaski! O święta restytucjo, trzeci przejawie zbawczej łaski Pańskie, sławimy ciebie i radosny a utęskniony dzień twego nadejścia, który spełni twe niebiańskie dzieło i ukoronuje twój ostateczny triumf.
Przystępujemy teraz w naszych rozważaniach nad Tysiącleciem do dziewiątego zamierzenia tego Wieku, którym jest wypróbowanie ludzkości pod względem jej