Teraźniejsza Prawda nr 148 – 1953 – str. 41
niesprawiedliwych. Św. Paweł powiada, że nie tylko sprawiedliwi zmartwychwstaną – dostąpią doskonałości – lecz również i niesprawiedliwi (Dz.Ap. 24:15). Tej samej doktryny dowodzi nauka Biblii o dwóch drogach zbawienia: jednej dla Wybranych, zwanej wąską ścieżką (Mat. 7:13, 14) i drugiej powszechnej dla tych, którzy nie zostali wybrani, zwanej drogą świętą (Izaj. 35:8). Zestawienie ustępów (Izaj. 35:5, 9, 10) wykazuje, że droga ta będzie służyć niektórym zmarłym, którzy nie dostąpili zbawienia; cały zaś rozdział potwierdza, że chodzi tu o Tysiąclecie. Biblia dowodzi tej samej prawdy ucząc, że doświadczenia poczynione przez ludzkość w zakresie istoty i skutków zła sprawią, iż skoro nastąpią doświadczenia przeciwne, tzn. skoro ludzkość pozna dobro i tego skutki – wówczas grzech stanie się dla niej odstraszający (Rzym. 8:19-22; 11:30-32; Psalm 90:11-17). Doktryna o restytucji tj. o powrocie ludzkości do pierwotnej doskonałości Adamowej, która nastąpi w Tysiącleciu, udowadnia, iż Tysiąclecie ma na celu obdarzenie łaską nie wybranych i udzielenie im możności uzyskania zbawienia (Dz.Ap. 3:19-21; Obj. 21:3-5; 22:1-3). Dalej Biblia wykazuje to również mówiąc, że zbawienie w drodze łaski będzie dostępne, gdy zbawienie przez wybór zostanie zakończone (Dz.Ap. 15:14-16; 3:19-21; Jan 17:21-23; Rzym. 8:19-23), a okres działania Tysiąclecia następuje właśnie po Wieku Ewangelii, w którym dokonywa się zbawienie w drodze wyboru. Biblia udowadnia to ostatecznie, ucząc że w końcu wszystkie dzieła Boskie będą służyły Jego chwale (4Moj. 14:21; Psalm 76:11; Obj. 5:13). To może nastąpić tylko wtedy, gdy wspaniałe przymioty Boga użyte w wykonaniu Jego Planu ujawnią pełnię harmonii jaka panuje i panowała w dziele Boga i w Jego istocie. A może się to stać tylko wtedy, gdy każdy będzie miał pełną sposobność zbawienia. W ten sposób przedstawiliśmy 21 popartych Pismem powodów wskazujących, że jednym z celów Tysiąclecia – siódmym celem – jest udzielenie sposobności zbawienia wszystkim ludziom, jeśli nie mieli możności dostąpienia zbawienia obecnie drogą wyboru.
Zrozumiawszy tę prawdę pojmiemy obecne i przeszłe postępowanie Boga w stosunku do ludzi. W jej świetle Biblia staje się księgą nie zawierającą sprzeczności, zgodną z Boskim charakterem, Ofiarą Chrystusa, działaniem Ducha Św., potrzebami człowieka
kol. 2
i faktami. Ta prawda właśnie wskazuje, że Biblia jest rzecznikiem wspaniałego Boskiego Planu Wieków, jak również wyrazicielem czcigodnego charakteru Boga, ku któremu kieruje się nasza miłość, „miłość Boska, wyższa ponad wszystko” oraz „radość niebiańska, która spływa na ziemię”. Czcijmy, chwalmy i uwielbiajmy Pana my wszyscy, których czyny służą Jego chwale! „Wielkie i dziwne są sprawy Twoje, Panie Boże Wszechmogący! Sprawiedliwe i prawdziwe są drogi Twoje, o Królu Świętych! Któż by się Ciebie nie bał Panie! I nie wielbił imienia Twego? Gdyżeś sam święty, gdyż wszystkie narody przyjdą i kłaniać się będą przed obliczem Twojem, że się okazały sprawiedliwe sądy Twoje” (Obj. 15:3, 4).
Dotąd przestudiowaliśmy siedem zamierzeń Tysiąclecia: (1) Ulżenie niedolom ludzkim, (2) Wywyższenie prawych, (3) Obalenie królestwa Szatana, (4) Wymierzenie sprawiedliwości rodowi ludzkiemu, (5) Ograniczenie zła i rozpowszechnienie dobra, (6) Umożliwienie wszystkim odniesienia korzyści ze śmierci Chrystusa i (7) Udzielenie rzeszy nie wybranych sposobności uzyskania zbawienia. Mamy nadzieję, że dyskusja nad siedmioma zamierzeniami Wieku Tysiąclecia zawarta w poprzednich trzech rozdziałach niniejszego artykułu, orzeźwiła serca i oświeciła umysły naszych drogich czytelników z korzyścią dla wszystkich. Zamierzamy teraz przedyskutować trzy inne cele Tysiąclecia, z których pierwszy omówiony będzie w poniższym rozdziale o Tysiącleciu. Pierwszym z trzech, a zatem ósmym celem Tysiąclecia jest objęcie restytucją wszystkich chętnych i wiernych członków ludzkiego rodzaju. Siedem zamierzeń, które rozważaliśmy uprzednio, prowadzi nas logicznie do ósmego zamierzenia Tysiąclecia, które rozważone będzie obecnie.
RESTYTUCJA
Słowo „restytucja” oznacza powrót do pierwotnego stanu. Wymaga ono przeto spełnienia trzech warunków: (1) pierwotnego stanu, (2) opuszczenia lub utraty pierwotnego stanu i (3) przywrócenia pierwotnego stanu. Jeżeli za przedmiot restytucji bierzemy człowieka, to te trzy warunki oznaczają: (1) pierwotną doskonałość człowieka stworzonego ręką Jehowy na Jego obraz i podobieństwo Boże (1Moj. 1:26-28; Kazn. 7:29;