Teraźniejsza Prawda nr 147 – 1953 – str. 20
granatami, podaje się im truciznę i zamyka w więzieniach. Prawdziwie Wierni wykazali w tych okropnych próbach niezachwianą wiarę, niezmożoną nadzieję, niezwyciężoną miłość i nieodparte posłuszeństwo. Dzięki Temu, który ich ukochał, wyszli więcej niż zwycięsko z tych doświadczeń. Jako świadkowie Boży trwali niezachwianie przy Prawdzie, sprawiedliwości i miłości, świecąc jak gwiazdy pośród zdeprawowanego i skażonego pokolenia. Spełnili wszystko, nie wyłączając najwyższej ofiary, aby światu wykazać swe całkowite oddanie Bogu i Jego sprawom. Uwielbili Boga na świecie, Bóg z kolei przewidział chwałę w postaci najwyższego triumfu, zaszczytów, bogactw, władzy, stanowisk, urzędów i powodzeń, które spłyną na nich w Tysiącleciu i w okresie późniejszym.
W mniejszym stopniu niż Maluczkie Stadko będą przez Boga wywyższeni Ojcowie Święci, Wielka Kompania i klasa Młodociano-Godna, bowiem próby, którym podlegają są mniej dotkliwe, ich oddanie mniej pełne, a ich charaktery mniej wyrobione. Niemniej, jako ludzie prawi, wytrwali oni ostatecznie w Prawdzie i sprawiedliwości, mimo że postawa taka z powodu Szatana nie przysparza korzyści ziemskich. Będą oni wywyższeni do stanu Książąt i Lewitów, podczas gdy Maluczkie Stadko otrzyma godność Królów i Kapłanów. Co więcej, wierne Maluczkie Stadko obdarzone będzie na równi z Chrystusem Boską naturą i nieśmiertelnością. W ten sposób wywyższeni, staną się wraz z Chrystusem najwyższymi z Boskich stworzeń, Boskimi dziedzicami w potędze, czci, zasobności, autorytecie, stanowisku, pracy i powodzeniu. Zadaniem ich podczas Tysiąclecia będzie podniesienie ludzkości obciążonej klątwą do doskonałości i przeobrażenie ziemi w Raj. W dalszym rozwoju ich wieczystych zadań po Tysiącleciu będą tworzyć i doskonalić różne istoty na planetach całego wszechświata. Należący do Wielkiej Kompanii jako istoty duchowe od początku Tysiąclecia, a Ojcowie święci i klasa Młodociano-Godna jako ludzie w ciągu Tysiąclecia, a istoty duchowe po Tysiącleciu – będą współdziałać z Maluczkim Stadkiem w tworzeniu tych wspaniałych dzieł pod kierownictwem Chrystusa i łącznie z Nim. Triumfy te zastrzeżone dla sprawiedliwych (1 Kor. 2:9), będą z pewnością tysiąckrotną rekompensatą za cierpienia w tym życiu w okresie prób. Pismo opisuje w płomiennych zwrotach owe triumfy, szczególnie zaś w tryumfy Maluczkiego Stadka. Długa lista
kol. 2
ustępów podana w drugim paragrafie tego artykułu stanowi jedynie mały przykład. Są całe rozdziały Pisma poświęcone tej sprawie, jak: Psalm 72; Izaj. 35; 60; 62; Jer. 31; Ezech. 47; 48; Sof. 14; Mat. 25; Obj. 20; 21; 22. Zaiste, gdybyśmy zebrali wszystkie ustępy traktujące o tym przedmiocie, otrzymalibyśmy książkę, której przeczytanie zajęłoby nam 70 godzin czasu. „Chwaląc Cię ze serca dna, żeś prowadził mię od dnia do dnia”. Jakżesz cennym jest drugie zamierzenie Wieku Tysiąclecia.
OBALENIE KRÓLESTWA SZATANA
Trzecim zamierzeniem Tysiąclecia jest zniszczenie Królestwa Szatana, co nastąpi z końcem Tysiąclecia. Szczegóły na ten przedmiot podaliśmy już poprzednio w angielskim języku (Herald 1922, 1-4, 9-13). Odsyłamy naszych czytelników do tych artykułów. Podamy tu jedynie krótkie streszczenie. Szatan panuje teraz nad ludzkością (Gal. 1:4; Jana 12:31; 14:30; 16:11; 2 Kor. 4:4; Efez. 2:1, 2), jak i nad upadłymi aniołami (Mat. 12:24; Efez. 6:11, 12). Władzy swej używa ku zdeprawowaniu podwładnych sobie ludzi i aniołów. W Królestwie Szatana hierarchię wyższą i niewidzialną stanowią upadli aniołowie, którzy sprawują władzę pod jego kierownictwem, zaś widzialną hierarchię – przedstawiciele Szatana wśród ludzi na stanowiskach rządowych, religijnych i arystokratycznych. Za pośrednictwem tej dwustopniowej hierarchii Szatan rządzi ludzkością, szczególnie od potopu. Ziemską hierarchię swego Królestwa narzucił ludzkości, podsuwając jej sześć fałszywych doktryn, z których trzy pierwsze mają znaczenie błędów zasadniczych, a następne trzy – błędów wtórnych. Doktrynami tymi są: Boskie pochodzenie władzy królów, Boskie pochodzenie władzy kleru, i Boskie pochodzenie władzy arystokratów, świadomość umarłych, pośmiertne przeobrażanie się zmarłych w duchy, wieczne męki dla tych, którzy się sprzeciwiają a wieczysta szczęśliwość dla tych, którzy poddadzą się narzuconemu przez Szatana porządkowi rzeczy. Wiara w tych sześć doktryn sprawiła oczywiście, że większość ludzkości przyjęła ustrój, jakiego życzył sobie Szatan.
Imperium jego jest królestwem ciemności, w którym poprzez grzech, samolubstwo, przywiązanie do rzeczy ziemskich, nieuctwo i błąd tyranizuje on okrutnie ludzkość i doprowadza ją do fizycznego, umysłowego, moralnego i religijnego upadku. W mroku tej