Teraźniejsza Prawda nr 146 – 1953 – str. 13
I żaden z wyłączonych nie będzie miał prawa do skargi, bo powołanie mu się nie należy. Stało się tak istotnie, że powołanie zakończyło się w naszym pokoleniu. Jeśli jednak dla kogoś z nas jest już za późno na powołanie – nie może się uskarżać, tak jak nie mogłyby się skarżyć pokolenia w Tysiącleciu, którym Bóg nie użyczył natury Boskiej, lub jak nie ma prawa do skargi pies czy inne stworzenie że nie zostało człowiekiem. Stwórca zachowuje sobie prawo tworzenia istot różnego rodzaju i nie ma żadnego obowiązku obdarzenia stworzeń taką naturą a nie inną, gdyż łaską jest, że w ogóle obdarza ich życiem (Rzym. 9:20, 21). A wreszcie, dając możność poświęconym, którzy nie mogli być przyjęci do Maluczkiego Stadka, należenia do Klasy Młodociano-Godnych, Bóg udziela im najwyższej dostępnej łaski, gdyż ofiaruje im „lepsze zmartwychwstanie” w ludzkiej doskonałości z nastaniem Tysiąclecia, godność książąt w ciągu Tysiąclecia oraz naturę duchową, niebiański dom, zaszczyty i nagrody z końcem Tysiąclecia. Są to wszystko łaski, którymi cały świat jako taki obdarzony w Tysiącleciu nie będzie. Dlatego nie ulega wątpliwości, że członkowie Klasy Młodociano-Godnej są wyróżnieni. Niechaj lepiej miast opuszczać ręce i skarżyć się, że nie dostąpili natury Boskiej i Chrystusowego Dziedzictwa, chwalą Pana za to, że ich tak wyniósł i niech starają się usilnie wykazać swe pełne poświęcenie Bogu.
Chcąc doczekać wspaniałego dziedzictwa Tysiąclecia, członkowie tej Klasy powinni dochować wierności, to znaczy stać się umarłymi dla siebie i świata, a żywymi wobec Boga. Powinni pilnie studiować, głosić i wykonywać Boskie Słowo, czuwać modlić się i cierpieć w myśl Jego wskazań. Najwyższym ich przywilejem jest współpraca z Kapłanami, tj. z Maluczkim Stadkiem, choć większość z pośród nich zalicza się do różnych ugrupowań, należących do Wielkiej Kompanii. Zarażeni są po części jej błędami w doktrynie i praktyce, lecz z czasem tak te ugrupowania jak i oni oswobodzę się z błędów, co wzmoże ich pęd ku doskonałości. Pomiędzy innymi fałszywymi poglądami, przyswoili sobie od towarzyszy należących do Wielkiej Kompanii także i ten, że powoływanie do uczestnictwa w naturze Boskiej trwa niezmiennie i że oni są nim objęci. Gdy się dowiedzą prawdy, czeka ich ogromne rozczarowanie. Ci Młodociano-Godni, którzy współpracują z Kapłanami, świadomymi istotnej Prawdy, rozczarowania nie doświadczą. Ich dzieło nie będzie „zniszczone przez ogień”, jak się to stanie z dziełem tych Młodociano-Godnych, którzy współpracują z Wielką Kompanią. Coraz więcej ludzi pozyskiwanych jest w tej drodze dla Pana. Wszyscy skromni, uczciwi i dobrzy ludzie powinni poświęcić się Panu zgodnie z Rzym. 12:1 i Przyp. 23:26. Podane wyżej fakty dowodzę że Bóg urzeczywistnia dziewiąte zamierzenie Wieku Ewangelii.
Dziesiąte i ostatnie zamierzenie Wieku Ewangelii zmierza ku nawróceniu Izraela do Chrystusa i powrotu Izraela jako narodu do Palestyny. Zważywszy że Wielka Kompania, będzie narzędziem do nawrócenia Izraela (Pieśni.Sal. 5:6-6:1), że nawrócenie nastąpi w okresie ucisku, tj. podczas Epifanii (Zach. 12:9-14), że wreszcie nawrócenie to ma być prowadzone stopniowo od chwili próbnego wejścia zupełności pogan, (co nastąpiło wiosną 1878 r. Rzym. 11:25) – wnioskujemy, że nawrócenie narodu żydowskiego poprzedza Tysiąclecie i przypadnie w okresie Paruzji i Epifanii. Rok 1878 dał początek obu aspektom