Powinniśmy wtenczas pokazać naszą lojalność do Pana i do zasad sprawiedliwości, aby odnowić nasze wysiłki w czynieniu Jego woli. On czuwa nad nami, nie ażeby widział czy jesteśmy doskonali w ciele, lecz aby widział, czy nie utraciliśmy ducha lojalności, który stara się naszym niedoskonałym ciałem kontrolować.

      Wszędzie Apostoł napomina, żeby naśladowcy naszego Pana nie upijali się winem, lecz ażeby byli napełnieni duchem Bożym. (Efez. 5:18). Naturalny człowiek ma czasami skłonność wznieść się nad troski życiowe przez użycie trunku, który zachmurzy mu umysł, aby zapomniał przez pewien czas o swoich troskach. Lecz ci, którzy są napełnieni duchem Bożym, wiedzą, że ten duch wypędzi z nich wszystkie troski. Figuralnie mówiąc, ci zostaną tak napełnieni duchem świętym, że ich życie jest zupełnie zmienione. „Stare rzeczy przeminęły, wszystkie się nowymi stały” (2 Kor. 5:17). Wiedzą oni z obserwacji i doświadczenia, że być napełnionymi duchem Pańskim, jest to nieustannym zapominaniem smutków; i że nawet najsroższe udręczenia serca są więcej niż przeważone przez Pańskie radości, otrzymywane przez posiadanie stanu napełnionego duchem świętym.

      Podstawą tej wiadomości powinno być nasze zaufanie w Bogu. On obiecał, że wszystkie rzeczy będą nam pomagać ku dobremu. Z tej przyczyny powinniśmy starać się być napełnieni duchem świętym, aby umysł Chrystusowy mieszkał w nas obficie. Tak więc Wśród prób i trudności życiowych powinniśmy wołać do Pana, czynić sobie pieśni w naszych sercach i zawsze radować się, bez różnicy jakie by były nasze ziemskie warunki, ponieważ wiemy, że wszystkie rzeczy pomagają ku dobremu tym, którzy według postanowienia Bożego są powołani.

MIŁOWAĆ SPRAWIEDLIWOŚĆ – NIENAWIDZIĆ NIESPRAWIEDLIWOŚCI

      Ktokolwiek posiada ducha Mistrza, będzie coraz więcej uznawać sprawiedliwość, słuszność – Złotą Regułę. Będzie coraz więcej odrzucać złe rzeczy, które Pismo Święte nazywa uczynkami ciała i diabła. Będzie coraz więcej rozwijać charakterystykę ducha Chrystusowego – cichości, grzeczności, cierpliwości i braterskiej miłości. Ktokolwiek uznaje słuszność, posiada zacny umysł i z natury będzie czuł się oburzonym z niesłuszności, która ma przewagę w teraźniejszym porządku ręczy. Bóg nie jest w harmonii z obecnym teraźniejszym światem i dlatego ktokolwiek miłuje teraźniejszy świat, pokazuje przez to, że nie jest w harmonii z Ojcem Niebieskim.

      Lud Pański powinien bardzo rozróżniać dobre od złego.
kol. 2
To nie znaczy, że mamy gniewać się z naszej strony; usunięcie obecnego porządku świata nie jest teraz naszą sprawą. To jest Pańską sprawą i gdy Jego właściwy czas przyjdzie, On naprawi wszystko, co nie jest w zgodzie ze sprawiedliwością. Równocześnie nie mamy starać się naprawić niesprawiedliwość obecnego czasu. Lecz mamy rozróżniać między dobrem a złem, być sprawiedliwie oburzonymi, jeżeli widzimy rzeczy, które są przeciwne zasadom sprawiedliwości. Jeżeli byśmy nie chcieli zważać na różne niesprawiedliwe czyny około nas, wnet byśmy nie mogli być w stanie uznać różnicy między dobrem a złem.

      Lecz nawet i tu powinniśmy ustawicznie być na ostrożności, abyśmy nie udali się za słabościami naszego ciała, ponieważ ogółem z upadłą rasą Adama lud Boży odziedziczył pewne przymioty, które nie są w zgodzie z Duchem Pańskim. Jeden z tych przymiotów jest usposobienie, aby się rozgniewać i objawić taki gniew powierzchownie – przez mówienie przeciwko tej osobie, z którą żeśmy się rozgniewali, nawet okazując i ducha pomsty. Jakiekolwiek takie usposobienie powinno być usunięte. Nie jesteśmy w stanie osadzić stopień winy tej osoby, która to zło wyrządziła; dlatego Pan daje nam instrukcję nie sądzić przed czasem. Najwięcej, co możemy wydać, to taki sąd, którego Pan objawi. W przyszłości Kościół będzie sądził świat, lecz nie teraz.

      Lud Pański powinien zawsze być oburzonym przeciwko wszelkiej niesprawiedliwości, nieprawości, nieczystości i nieświętości. W naszej obserwacji innych powinniśmy takie, rzeczy zauważyć, ażebyśmy mogli być w stanie w nas samych je naprawić. Im więcej będziemy krytykować, tym więcej będziemy przeciwni tym rzeczom, które są po stronie niesprawiedliwości, i tym więcej będziemy mieli sympatii przeciwko drugim. Powinniśmy mieć sympatię ku całemu wzdychającemu stworzeniu w jego niewoli grzechu, niesprawiedliwości i niegodziwości. W ten sposób będziemy właściwie wyćwiczeni przez poczucie sprawiedliwego oburzenia się przeciwko wszystkiemu, co nie byłoby w zgodzie z zasadami sprawiedliwości. Lecz nie powinniśmy poddać się pod wpływ gniewu, złości lub gorzkości przeciwko komukolwiek, co czyni zło. W swoim czasie Bóg wygładzi wszelkie znaki upadku człowieka. Równocześnie dzieło wzrastania w łaskach powinno rość w sercach naszych i coraz więcej powinniśmy być przypodobani naszemu Ojcu Niebieskiemu, który ma wielkie oburzenie przeciwko wszystkiemu złemu i niesprawiedliwości. Tak więc niech będzie w nas ten umysł, który był i w Chrystusie Jezusie. Psalm 45:8.

kol. 1

WARTOŚĆ BADANIA PISMA ŚW.

Doskonałym należy twardy pokarm, to jest tym,
którzy przez przyzwyczajenie mają zmysły wyćwiczone
ku rozeznaniu dobrego i złego” – Żyd. 3:14.

      Choćby kto był podeszłym w latach, lecz jeżeli niedługo temu został spłodzony z Ducha Świętego, ten jest „niemowlątkiem w Chrystusie” i takiemu Apostołowie radzą, aby spożywał „szczerego mleka Słowa Bożego.” Wyobraża to pojedyncze i początkujące prawdy z Pisma Świętego,
kol. 2
fundamentalne doktryny Ewangelii Chrystusowej, pojedyncze i jasne podania Słowa Prawdy, które są: oryginalna doskonałość i chwała człowieka, stworzony na wyobrażenie i podobieństwo Boże; upadek Ojca Adama i potomstwa w nim, gdy był na próbie w Raju; wynikająca z nieposłuszeństwa na niego kara śmierci ze

poprzednia strona – następna strona