Teraźniejsza Prawda nr. 15 – 1925 – str. 28
innych błędów. Lecz na tym punkcie chcemy nadmienić, że jeżeliby on znał zupełnie angielską, grecką i hebrajską gramatykę i gdyby nie był upity błędami, mógłby być wolnym od wielu omyłek i błędów, od jego błędnego tłumaczenia (w Z ’21, 58, 2 par.) rzeczownika „odpocznienie” w 2 Tes. 1:7, o którym on mówi, że to jest „wskazujący czasownik,” co jednak w greckim jasno, a w angielskim nie zupełnie jasno określa, że to jest „rzeczownik”. Ten błąd popełnił dlatego, że wcale nie rozumie myśli Apostoła wierszów 6 i 7 i myśli, że lud Boży jest napominany do „odpocznienia” podczas Wieku Ewangelii. gdy zaś Apostoł pokazuje, że Pan „przy objawieniu Pana Jezusa” (Diaglott) odda zapłatę: (1) uciśnienie niepoświęconym prześladowcom Kościoła całego wieku i (2) odpocznienie Kościołowi z całego wieku, co dowodzi, że pomsta dla prześladowców w tej kwestii będzie tedy, gdy Restytucja się rozpocznie i umarli wyjdą z grobów – podczas tysiąclecia.
Lecz to nie są jeszcze wszystkie dowody jego wzmagającego zaciemniania się jego prawego oka. Jego niepotrzebne, niepożyteczne podawanie różnych tłumaczeń tych wierszy od brata Russela pokazuje, że nie wie jak je przystosować; na przykład twierdzi, że Szatan, zamiast Adam, jest jednym z książąt Psalmu 82:7. Możemy wyraźnie zauważyć, że ofiary okupu i za grzech są opisywane w 6 i 7 wierszu tego Psalmu, gdzie mówi o złym postępku człowieka a nie szatana. Brata Russela komentarz na ten Psalm jest prawdziwy, którego zły sługa przekręca.
FAŁSZYWY OKRES ŻNIWA
Inny jeszcze dowód jego zaciemniania się prawego oka może być zauważony w jego nowej myśli, (Z ’24, 4, 5) że okres żęcia żniwa trwa 50 lat. Zamiast pokornie przyznać się do tego, że był w błędzie, kiedy przeciwnie do nauk brata Russela przez kilka lat uczył, że żęcie rozpoczęło się w 1878 i skończyło się w 1918, zamieniając nawet daty 1874-1914 brata Russela, w drukowanym kazaniu na 1878-1918, teraz mówi do swoich czytelników, że okres żęcia jest od 1874 do 1924. Jako dowód na to podaje, że Żydzi żęli w żniwie 50 dni, rozpoczynając żęcie 16 Nisan (jak Biblia uczy, że tak było – 5Moj. 19:9) i kończąc je w zielone światki (czego Biblia nigdzie tego nie uczy). Twierdzi, że jak Zielone Świątki były świętami pierwiastków, żęcie zakończyło się w tym dniu; i argumentuje, że to wyobraża 50-letnie żęcie przy końcu wieku Żydowskiego i wieku Ewangelii. Nie możemy znaleźć absolutnie żadnej łączności między jego rozumowaniem na typ i pozaobraz i jego wnioskami. Zielone Świątki, jak podane w starem testamencie, co się tyczy święta pierwiastek, są obrazem na cały wiek Ewangelii, i z. punktu zapatrywania na owoc po pierwiastkach, są obrazem na wiek Tysiąclecia (Joela 2:28, 29) tak jak brat Russell uczył i pisał, a nie końcem żęcia. (Zauważ wyrażenia w 3Moj. 23:17 ; Obj. 14:1 „ci są pierwiastkami Bogu i Barankowi”, jak wyrażone w pierwiastkach ci 144000 – całego wieku Ewangelii. W dodatku zobacz 2 Moj. 23:16; 34:22; 4 Moj. 28:26). To co jest pokazane w nowym testamencie przez 50 dni od Jezusa zmartwychwstania do zesłania Ducha Świętego, było typem na 50 lat od 1871 do 1921. Jak Jezus podczas 40 dni po zmartwychwstaniu pokazywał się uczniom swoim z silnymi dowodami
kol. 2
(Dz.Ap. 1:3) tak od 1874 do 1914 Jezus wydawał pokarm przez „Wiernego Sługę” silnymi dowodami (Mat. 24:45-17.) A jak przez 10 dni od wniebowstąpienia Jezusa aż do zesłania Ducha Św. Apostołowie wiele omyłek uczynili i obrali Macieja na miejsce Judasza, tak też po śmierci brata Russella wiele omyłek popełniono z strony nieostrożnych braci. To było szczegółowo określone w Angielskiej Teraźniejszej Prawdzie (P ’21, 151, 152).
W krótkości zbijemy jego pogląd o 50-letnim żęciu:
(1) Nasz pierwszy argument przeciwko temu jest: Biblia uczy, że żęcie wieku Ewangelii trwało 40 lat. Zobacz dowody na tym punkcie w poprzednich numerach „Teraźniejszej Prawdy”. W dodatku do tego podajemy jak następuje. Pierwsze 40 dni przebywania Mojżesza na górze Synaj, 40 dniowe szydzenie Goliata Izraelem, 10 dniowe oblężenie Jeruzalemu u Ezekiela, 40 dniowa denuncyacya Jonasza przeciwko Niniwie, 40 dniowie kuszenie Jezusa na puszczy i Jego 40 dniowe doświadczenie od zmartwychwstania aż do wniebowstąpienia, dowodzą 40-letniego, a nie 50-letniego żęcia, jak „zły sługa” naucza (Mat. 24:48-51).
(2) Literalne żęcie skończyło się w Izraelu w każdym roku przed Zielonemi Świątkami, ponieważ pokłosie trwało jeszcze przynajmniej jeden dzień po żęciu i ponieważ ci z męskiej płci, co zbierali kłosy w pokłosiu, musieli stanąć przy przybytku, a później przy świątyni w Jeruzalem, a w Zielone Świątki z wszystkimi Izraelitami męskiej płci (2 Moj. 23:14-17; 34:18-23) Dlatego żęcie skończyło się przynajmniej dwa dni przed Zielonymi Świątkami w Izraelu.
(3) Żęcie skończyło się nawet rychlej niż 2 dni przed zielonymi świątkami, ponieważ żęcie i pokłosie razem musiało być zakończone dosyć długo przed zielonymi światkami, aby dozwolić wszystkim Izraelitom męskiej płci powrócić przynajmniej dzień przed zielonymi świątkami do Jeruzalem dla posług przybytku w święta „przed Panem”, ponieważ podróżowanie było nieprawnym w dniu zwoływania jak były zielone świątki. A z niektórych części Palestyny było 8 dni podróży do Jeruzalem, to jest z północnej Palestyny. Dlatego ta i poprzednia przyczyna dowodzą, że żęcie skończyło się około 10 dni przed zielonymi świątkami.
(4) Żęcie skończyło się przed rozpoczęciem tych podróży, 10 dni przed zielonymi świątkami, ponieważ z każdego zamieszkania (3 Moj. 23:17) dwa chleby upieczono z mąki pierwiastków, a te ziarna musiały najprzód być zmielone, potem zakwaszone na ciasto, i przyniesione przez każdą głowę familii czyli domu do świątyni. Lecz jak zwykle takie ciasto musiało być ugniecione dzień przed upieczeniem, ażeby mogło uróść; a chleb był pieczony dzień przed podróżą, co zwykle czyniono w poranku. To zastanowienie czyni zakończenie żęcia 2 dni rychlej od poprzedniego, dlatego 12 dni przed zielonymi świątkami.
(5) Żęcie skończyło się długo przed mleniem, gniecieniem i pieczeniem, ponieważ przed tym odbywały się jeszcze inne procesy po żęciu, co wymagało przynajmniej 10 dni do ukompletowania (1) wiązanie zboża, (2) suszenie, 3) młócenie za pomocą wołów, (4) przewiewanie, (5) przesiewanie i (6) wnoszenie do gumna.