Teraźniejsza Prawda nr. 15 – 1925 – str. 26
tak że wielu z nich nie otrzymają już próby po tym życiu, jest jeszcze jednem dowodem zaciemniania się jego prawego oka. Nie tylko Rzym. 5:18, 19 i 1Tym. 2:4-6, lecz także wiele innych Pism i cały Plan Boży, z punktu zapatrywania okupu i włączonej próby dla Kościoła teraz (tylko pierworodni w tej pozaobrazowej nocy, 14 dnia miesiąca Nizan, są w niebezpieczeństwie wtórej śmierci) sprzeciwiają się jego nowemu poglądowi, że wiele ludzi przed zesłaniem Ducha Świętego i od tego czasu bez usprawiedliwienia do życia idzie na wtórą śmierć. Jego nowy pogląd rzeczywiście wojuje przeciwko pewnym zarysom Boskiego celu na wiek Ewangelii i przeciwko doktrynie okupu. Drodzy Bracia i Siostry, będzie dobrą dla nas rzeczą przejrzeć jego błędy, ponieważ jeżeli ktoś fałszuje jeden zarys okupu, skutkiem tego wprowadzi inne błędy na ten przedmiot i może potem do wielkiego błędu lud Boży wprowadzić.
Podaje on dwa przykłady na dowody, że rozmyślni grzesznicy, nie będąc usprawiedliwieni do życia, idą na wtórą śmierć – Judasza i nauczonych w Piśmie i Faryzeuszów. On myśli, że Mat. 23:33 dowodzi o nauczonych w Piśmie i Faryzeuszach. Ten ustęp jak nasz brat Russell uznawał (jak może być zauważone z dwóch jego podań, w artykule nowego poglądu złego sługi, podając brata Russela odnośniki w taki sposób, jakoby potwierdzały jego nowy pogląd) uczy, jak Jezus się zapatrywał na faryzeuszów podły charakter, że wątpił o ich nawróceniu się w próbie do życia w tysiącleciu. Ustęp nie mówi, że nie ujdą wyroku Gehenny. Pokazuje, że Pan przestrzegał ich, iż znajdowali się oni w wielkim niebezpieczeństwie, że może nie ujdą ognia Gehenny. Przeciwnie, tym samym Faryzeuszom Pan przepowiedział, że będą widzieć (dlatego będą znów żyli w tysiącleciu i dlatego też nie mogą teraz znajdować się w wtórej śmierci) Abrahama. Izaaka i Jakuba itd., ziemską fazę Królestwa jako książąt, a samych wykluczonych od takiego zaszczytu, mimo ich deluzji, że oni myśleli, że mieli być najwyższymi między tymi książętami. (Łuk. 13:28). Dlatego oni nie znajdują się w wtórej śmierci. Zły sługa z swoją charakterystyką fałszywie przedstawia pogląd brata Russela na swój nowy pogląd; gdyż jeżeli brat Russell powiedział, że „ma mało nadziei” dla nauczonych w Piśmie i Faryzeuszów, to jednak daje im nieco, mało nadziei, ponieważ choć mało, jest to jednak cokolwiek nadziei; gdy zaś zły sługa podaje ten ustęp jako dowód, że nie ma żadnej nadziei dla nich. Nasz brat Russell w jego podaniu dał myśl Jezusa z Mat. 23:33 to jest, że Faryzeusze będą mieli trudność ujść wyroku Gehenny w tysiącleciu.
WYPADEK JUDASZA
Z Judaszem rzecz się ma inaczej; ponieważ on to posiadał, co Bóg w tym czasie uznawał i traktował za równe do usprawiedliwienia do życia i spłodzenie z ducha, to jest Bóg przez przyjęcie dwunastu i siedemdziesięciu jako apostołów i proroków w kościele przez przedpomazanie, które im dał, pokazuje, że przed czasem udzielił im usprawiedliwienia do życia, i przez danie im wyższych urzędów w Kościele, ustanowił ich w Ciele Chrystusowym. Przez to Bóg pokazuje, że tych postawił na próbę życia. On też dlatego przed zesłaniem Ducha Świętego napisał ich imiona w księdza żywota Baranka
kol. 2
(Łuk. 10:20; Żyd. 12:23). Jako części Kozła Pańskiego zostali oni przywiązani do drzwi (zasłony) przybytku przed zesłaniem Ducha Świętego. Dlatego mogli modlić się „Ojcze nasz”: i dlatego też przy różnych sposobnościach Jezus zwał Boga Ojcem ich. Okup będąc na ołtarzu już położony (Zobacz Komentarz Bereańskiej Biblii na Mat. 9:2 itd.) a oni będąc współuczestnikami z Panem w Jego urzędzie i cierpieniach, Bóg pod powyżej wymienionemi warunkami musiał im przed czasem dać usprawiedliwienie do życia. Dlatego ktokolwiek z nich, przez dobrowolny grzech, mógł przed zesłaniem Ducha Świętego iść na wtórą śmierć. Lecz to niebezpieczeństwo pójścia na wtórą śmierć przed zesłaniem Ducha Świętego było ograniczone tylko dla tych 82 osób, ponieważ posiadali tę samą wartość, usprawiedliwienie do życia, przedpomazanie, udział w dwóch najwyższych urzędach w kościele jako specjalni pomocnicy Jezusa, i będąc wpisani do Barankowej Księgi żywota. Ponieważ inni, oprócz tych 82, nie mieli tych przywilei, dlatego też nie mogli znajdować się w niebezpieczeństwie, w wieku Ewangelii, na ostatecznej próbie do życia, jeżeli wcale nie byli spłodzeni z Ducha Świętego. Dlatego Judasz wierząc i wiedząc, że zdradzał Mesjasza, zupełnie utracił swoje przywileje i poszedł na wtórą śmierć. Lecz z nauczonymi w Piśmie i Faryzeuszami rzecz się ma inaczej, tak jak brat Russell pokazuje w jego podaniach tego artykułu. gdzie mówi że nie Faryzeusze, lecz Judasz był tym, który winien był ukrzyżowania Jezusa i był więcej winnym od Piłata, rzymskich żołnierzy, żydowskiego pospólstwa i sanhedrynu; ponieważ ci nie wierzyli i dlatego nie wiedzieli, że Jezus był Mesjaszem (Dz.Ap. 3:17; 1Kor. 2:8); ani nie otrzymali usprawiedliwienia do życia, przedpomazania, urzędów apostolskich i podrzędnych proroków w ciele, i zapisania imion w księdze żywota baranka. Dlatego ich postępek przeciwko Panu, prawdzie i sprawiedliwości nie był ostatnim. Oni przez zasługę okupu otrzymają jeszcze sposobność do życia, wśród karań i strofowań z większą nadzieją dla jednych a z mniejszą dla niepoprawnych między nimi. Tak samo dziać się będzie z klerem i przedniejszymi trzody nominalnej, którzy nie zostali usprawiedliwieni do życia i z tej przyczyny nie byli spłodzeni z ducha, i dlatego nie są teraz na próbie do życia, choć mniej i więcej zgrzeszyli przeciwko klasie Chrystusowej. Nauczeni w Piśmie, Faryzeusze, kler, główni z nominalnej trzody i inni prześladowcy klasy Chrystusa, którzy nie wierzyli, i dlatego nie znali Mesjaszowego poselstwa w klasie Chrystusowej, ci wszyscy będą mieli sposobność do zbawienia. To jest uwidocznione przez człowieka, który wyniósł ciała cielca i kozła za obóz, a potem przy końcu dnia pojednania powrócił i omył się. (3Moj. 16:27, 28). Tak samo niespłodzony z ducha grzeszny kler, główni z trzody i inni, którzy będąc przedstawieni w tym człowieku, prześladowali wielkie grono w 1918, nie pójdą na wtórą śmierć (3 Moj. 16:26) tak jak zły sługa twierdzi, że ci członkowie Wielkiego Grona byli Maluczkim Stadkiem, choć bezwątpliwie, tak wierzymy, że niektórzy tylko członkowie Maluczkiego Stadka, którzy się stowarzyszyli z Wielkim Gronem, cierpieli prześladowania od tych samych ludzi. Przez to nie mamy rozumieć, że żaden z kleru i główniejszych trzody nie poszedł na wtórą śmierć podczas