Teraźniejsza Prawda nr. 15 – 1925 – str. 23
którzy otrzymają prawdę, gdy maluczkie stadko całkiem opuści świat – a to może potrwa dłużej niż 10 lat. Co więc te wypełnione fakty odnośnie do słowa „tedy” w Mat. 25:1 dowodzą? Że to odnosi się do „telos” w szerszym tego słowa znaczeniu; ponieważ odnosi się do wypadków, które miały początek 45 lat przed rozpoczęciem się syntelei i skończą się w czasie, gdy syntelia się skończy. To są prawdziwe fakty tego wypadku – fizyczne fakta – gdy zaś wypadki artykułu, którego przeglądamy, nazwane „fizycznemi faktami” nie tylko, że nie mają żadnej łączności z przypowieścią, ale przewrotność i błędy jakie podaje, pokazują, że sam szatan jest kierownikiem „złego sługi”. Jakie głupstwa znajdują się w jego przewrotnych naukach, że oblubieniec przyszedł w 1919 na konwencję w Cedar Point, że wzmocnił odwagę zwolenników Stowarzyszenia przez wydanie nowego Pisma „Złoty Wiek” (przeciwne testamentowi brata Russela) przez zbieranie abonentów do tego półświatowego Pisma! Jeżeli by więcej oprócz setek jego innych głupot nie było, to ta sama głupia nauka, że Pan przyszedł podczas konwencji w Cedar Point, dowodzi zupełnie określenie biblijne „głupiego pasterza”.
Całkowite zbicie „nowego poglądu” głupiego pasterza i złego sługi na przypowieść o dziesięciu pannach jest podane w Mat. 25:13, gdzie sam Jezus tłumaczy zamiar i cel po zakończeniu tej przypowieści, gdy mówi: „Czujcież tedy, bo nie wiecie dnia ani godziny, w której Syn człowieczy przyjdzie”. Ten wiersz przez jego łączność bezwątpliwie dowodzi, że odnosi się do wtórego przyjścia naszego Pana; w 1874, to jest przez wyrażenie „tedy” – dlatego – zaraz po wypowiedzeniu przypowieści, ażeby naśladowcy Chrystusa byli czujnymi podczas wieku Ewangelii, i spodziewali się wtórego przyjścia naszego Pana, gdy zaś „nowy pogląd” napomina, i wtóre przyjście Chrystusa stosuje po jego przyjściu. Przypowieść podaje ilustracyę takiego czuwania i czekania wtórego przyjścia przez orjentalny zwyczaj czuwania i czekania panien na przyjście oblubieńca do jego oblubienicy z którą zapoznał się w dalekim miejscu. Zobacz odnośnik w Diaglot na Mat. 25:1 gdzie opisuje ten zwyczaj. To dowodzi, że przynajmniej część tej przypowieści odnosi się do wypadków przed przyjściem Pana w 1874 lub nawet przed 1914. Dlaczego pisarz artykułu, którego przeglądamy, nie mógł widzieć, że to jest nauką tej przypowieści, a Mat. 25:13 silnie mu patrzy w twarz (choć on głupi pasterz ten wiersz kilka razy w swoim artykule podaje) a to wyjaśnia wypełnione biblijne proroctwo przed oczami naszymi, że jego prawe oko coraz więcej zaciemnia się!
OWCE I KOZŁY – NOWY POGLĄD
Teraz w krótkości przedyskutujemy jego „Nowy Pogląd” przypowieści o kozłach i owocach – którego nabył od Azazela oprócz setków innych „nowych poglądów”. Jego nowy pogląd podaje w Z ’23, 307-314- i w Z ’24, 381, 382. Twierdzi, że przypowieść odnosi się do dania decyzji nad osobami w Chrześcijaństwie w końcu tego wieku, i dlatego przed restytucyjną inauguracją tysiącletniego panowania; że kozły to kler – pasterze – i ich główni obrońcy – politycy i lud kupiecki (w handlu) jako główni trzody; że owce to niepoświęceni w chrześcijaństwie, którzy schylają się do pokory i sprawiedliwości;
kol. 2
że bracia tej przypowieści to kościół. Decyzja podług przypowieści, ma być na życie lub na zniszczenie jak charaktery tych osób by wymagały; lecz tu kręci i stara się różnymi dowodami dowieść a nie może, ponieważ wie, że ci, o których mówi, że są owcami i kozłami, w większości wypadków nie postąpili naprzód w wyrobieniu ich charakteru, lub nie są jeszcze tak uzdolnieni, ażeby mogli otrzymać wieczny żywot lub wieczne zniszczenie, jak wypadek by wymagał, ponieważ jeszcze nigdy nie byli na próbie do żywota, co jednak musi uprzedzić decyzję ową w przypowieści. Ten sam fakt powinien zademonstrować mu bez żadnej kwestii, że jego „nowy pogląd” na tę przypowieść jest błędnym; ponieważ nie dozwoli wszystkim owcom, ażeby otrzymali nagrodę i wszystkim kozłom, ażeby otrzymali karę od Pana, tak jak jest podane w przypowieści.
Wskażemy teraz jego krzywą drogę złudzeń, po której musiał chodzić, aby mógł podać swój „nowy pogląd” i zwodzić swych czytelników do uwierzenia mu tego. Twierdzi błędnie do swojego „nowego poglądu” że jak się można spodziewać, kler i główniejsi z trzody nie otrzymali sądu w poprzednich przypowieściach; gdy zaś ci, jak ich partyjni obrońcy i inni tacy z klasy wtórej śmierci, którzy nie należeli do kleru, do główniejszych z trzody, lub ich partyjni obrońcy otrzymali pewny sąd kilka dni przedtem jak Jezus w przypowieści o grzywnach, jak również w tej, która była później dana o owcach i kozłach, mówił o zabiciu – jednych pierwszą a innych drugą śmiercią – o jego nieprzyjaciołach, którzy nie chcieli, aby nad niemi panował. (Łuk. 19:27.) On również błędnie twierdzi w jego pierwszem i drugiem powodzie odnośnie swego nowego poglądu, że sądzenie w przypowieści wyobraża tylko decyzyę; gdy zaś podług wielu miejsc Pisma Św. i tej przypowieści, sądzenie wyobraża cztery procesy, które mają łączność z próbą do życia: (1) instrukcya; (2) próba po udzielonych sposobnościach do wzrostu w charakterze; (3) reformacyjne karanie dla częściowo dobrowolnych upadków pod próbą; i (4) korzystna lub niekorzystna decyzya jak wypadek by tego wymagał. Dalej jako jego trzeci powód do swego „nowego poglądu” podaje, że Jezusa najmniejsi bracia w tej przypowieści to Kościół; gdy zaś ci z Kościoła są najwięksi bracia, ponieważ są największymi i najwyższemi dziećmi Jego Ojca, gdy zaś bracia w przypowieści są najmniejszymi podani. Dalej błędnie podaje swój czwarty powód dla swego „nowego poglądu,” że ponieważ klasa restytucyjną otrzyma życie od Chrystusa, że dlatego ci nie są Jego braćmi, mimo faktu, że Bóg Adama nazwał Jego synem (Łuk. 3:38) i również, gdyby Adam nie zgrzeszył i jego dzieci byli doskonali i bez grzechu, to Bóg by był również ich Ojcem, ponieważ On jest źródłem doskonałego życia wszystkich Jego doskonałych stworzeń, choć On używa innych środków do dania tego życia i również mimo faktu, że ci bracia w tej przypowieści są nazwani najmniejszymi, jakimi wierni z całego świata ludzkości w przyszłym wieku będą. Zobacz Rotherhama i oba Revised Version – poprawne tłumaczenia. Jako piąty powód swego nowego poglądu twierdzi, że udoskonalenie klasy restytucyjnej znaczy, że nie mogli by tego myśleć, że Jezus miał na myśli Samego Siebie, gdy mówił żeby Mu korzyści udzielili lub