Teraźniejsza Prawda nr. 15 – 1925 – str. 22
panny znaczy, że zwolennicy Towarzystwa badali Pismo Św. aby dowiedzieć się, że Eliasz w roku 1918 i 1919 zamienił się w Elizeusza! Drodzy Bracia i Siostry, czy to nie jest rzeczywiście plątanina, i czy to nie są prawdziwe „metody zwodzenia”?
Dlaczego on jest zmuszony porzucić naszego brata Russela tłumaczenie, to tylko w interesach jego własnej oryginalnej patentowanej Ewangelii Królestwa „Miliony żyjących nie umrą” – dlatego porzucił brata Russela tłumaczenie Mat. 24:4-14 odnoszące się do wypadków wieku Ewangelii i stosuje takowe wiersze do obecnego czasu. Mając to na myśli, widzimy, że dlatego nie może zastosować tak jak brat Russell, przypowieść do ruchu wtórej obecności począwszy od 1829 aż do wyprowadzenia wielkiego grona od zamkniętych drzwi. On nie może widzieć, że porównanie Mat. 24:3; Mar. 13:4 i Łuk. 21:7 dowodzi, że uczniowie dali cztery, a nie trzy pytania: (1) kiedy miał być Kościół (żydowski) zniszczony – „Kiedy to się dziać będzie” (2) jaki specjalny znak – przepowiedziany wypadek – miał nastąpić po zniszczeniu Kościoła i przed znakiem jego obecności (paruzji) – co za znak (proroczo wypełniony wypadek, jest jedno z znaczenia tych słów) i kiedy się to wszystko (wypadki łącznie z zniszczeniem Kościoła) pełnić będzie (3) Co miało być dowodem Jego wtórego przyjścia – „co za znak przyjścia twego” i (4) co miało być dowodem na czas żniwa tego wieku – „i dokonania (synteleia, dokończeniem świata” wieku)?
W Łuk. 21:8-24 Jezus daje odpowiedź na pierwsze pytanie; w Mat. 24:4-14, w Mar. 13:5-14 ze specjalnym zarysem Mat. 24:14 i Mar. 13:10 Jezus odpowiada na drugie pytanie; w pozostałych słowach jego mowy Mat. 24, Mar. 13 i Łuk. 21 Jezus odpowiada na trzecie i czwarte pytanie, a Mat. 25 jako też części Mat. 24, Marka 13 i Łuk. 21 mogą być doliczone jako ogólna uczta, czego uczniowie się nie pytali, lecz to wyjaśniało im przedmiot. W greckim przez słowo telos, koniec (Mat. 24:14; Mar. 13:7, 10; Łuk. 21:9) Jezus wskazuje na okres zwany „czasem końca” (Dan. 12:4) od 1799 aż do czasu, którego teraz uznawamy, że będzie do roku 1954; i w greckim przez słowo synteleia, dokończenie, dopełnienie (zobacz poprawne tłumaczenie A.R.V.) niewłaściwie przetłumaczone na koniec u Mat. 13:39; 24:3 Jezus wskazuje na żniwo w szerszym tego słowa znaczeniu, włączając w to Paruzję i Epifanię, 1874-1954 część telos, końca czyli czasu końca w szerszem tego słowa znaczeniu. Powtarzająco w jego mowie Jezus odnosi się do telos – końca – jako różniący się od synteleia, żniwa jako dokończenia wieku – przez to pokazując w odpowiedzi do drugiej kwestyi uczniów łączność z specyalnem znakiem o który pytali się w drugim pytaniu. Telos w większem tego słowa znaczeniu jest większym okresem od syntelei, ponieważ obejmuje w sobie synteleie w jego ostatniej części; lecz jako różniące się od syntelei, telos był przed synteleilą Marka 13:10 porównając z Mat. 24:14 Jezus pokazuje, że przed syntelią (końcem – żniwem) ewangelia miała być głoszona wszystkim narodom; a u Mat. 24:14 Jezus pokazuje nam, że telos miał być czasem, w którym Ewangelia miała być głoszona między wszystkiemi narodami. Dlatego nasz brat Russell miał rację, gdy powiedział, że przez Biblię, która została
kol. 2
przetłumaczona na wszystkie języki i wysłana do wszystkich narodów, to świadectwo było dane wszystkim narodom. To wypełniło się w 1861, (1 Tom str. 110) a to było przed syntelią – żniwem. Nowoczesny obconarodowy ruch misjonarski, który datuje się od zorganizowania przez Carey’go pierwszego obconarodowego Stowarzyszenia Misjonarskiego w 1792, i Towarzystwa biblijne które datują się od roku 1804, to były agencje, które uczyniły główną pracę w tłumaczeniu i rozszerzaniu Biblii. Tak więc w telos, jako różniące się od syntelei była dana ostatnia proklamacja, wyraźnie tak jak podaje Mat. 24:14: „Ta ewangelia królestwa będzie głoszona po wszystkim świecie (to świadectwo było dane w wszystkich językach) a potem (w czasie tych czynności, które rozpoczęły się w 1792 i skończyły się w 1861) przyjdzie koniec” – i jak wiemy przyszedł w 1799.
Tak więc te ustępy pokazują znak – ogłoszenie po całym świecie Ewangelii przez Biblię, która została przetłumaczona na wszystkie języki i wysłana wszystkim narodom – to odnosiło się do drugiej kwestii co miało nastąpić po zniszczeniu Kościoła; i podług wyjaśnienia Jezusa wiele innych wypadków miało uprzedzić ten znak, jak też znak Jego Paruzji i znak Syntelei. Pan bezwątpliwie mówił o wielu następujących wypadkach mających łączność z zniszczeniem świątyni przed tym znakiem, ażeby uczniowie wiedzieli, że ten znak miał być w dalekiej przyszłości, i aby wzmocnić wśród tych wypadków braci, którzy by żyli po zniszczeniu świątyni i przed tym znakiem. Ten znak, który jest przed żniwami, którego zły sługa na Mat. 24 i 25 podaje, że wypełnia się po 1914, jest zupełnie przewróconym i nie ma ani jednej nogi na której by mógł ostać się, a to z powodu jego oryginalnego i patentowanego poselstwa o królestwie że „miliony żyjących nigdy nie umrą”.
INNE WYNIKI TEGO ARGUMENTU
Lecz to postanowienie czasu na ten znak jeszcze więcej dowodzi. Dowodzi, że słowo „Tedy” u Mat. 25:1 może odnosić się do „telos” jako różniące się do „syntelei”, to jest 1799-1874; lub do syntelei, 1874-1954, jako różniące się od telos 1799-1874; lub do telos w szerszem tego słowa znaczeniu, od 1799-1954. Zadecydować, który z tych trzech okresów podchodzi pod czas słowa „tedy” z Mat. 25:1 potrzebujemy do tego mieć światła wypełnionych proroctw, ażeby otrzymać właściwą pomoc. I co te wypełnione fakta dowodzą? Dowodzą, że rozpowszechniony na cały świat ruch wtórego przyjścia naszego Pana rozpoczął się 1829, dopiął do szczytu w roku 1844, co dla czuwających było jakoby odwłaczaniem przyjścia oblubieńca. Potem nastąpiło drzemanie i zaśnięcie do 1874, potem krzyk „oto oblubieniec” – jest obecny – potem badanie Pisma Świętego na przedmiot wtórego przyjścia – oczyszczenie lampów – przez niektórych i przez błąd – ciemność niepalących się lamp – przez innych; potem w 1878, wierni w pierwszym zmartwychwstaniu weszli otwartymi drzwiami do oblubieńca i tak wchodzili i będą wchodzić aż ostatni wejdzie, co może jeszcze potrwa kilka lat; równocześnie inni szukali i jeszcze szukają za światłem, lecz otrzymują za późno, aby mogli wejść, bo drzwi już będą dla nich zamknięte. Z tego widzimy, że głupie panny wyobrażają ostatnią grupę członków wielkiego grona z nominalnego kościoła,