Teraźniejsza Prawda nr 145 – 1952 – str. 84
przekreślającym prawdziwą nabożność. W r. 1908 pojawił się Kontradykcjonizm, który podszeptywał poświęconym, aby odstąpili żywotnych prawd, które uczą o Ofiarach za grzech, Pośredniku i Przymierzach. Wśród niepoświęconych prąd ten wyrażał się w przeczeniu wszystkim przejawom Żniwa i jego dzieła. W r. 1916 ogarnął poświęconych Rewolucjonizm i podzielił ich na dwie grupy: Maluczkie Stadko, które opierało się Rewolucjonizmowi i Wielką Kompanię, która go praktykowala. Duch Rewolucjonizmu działa wśród niepoświęconych i spowoduje kiedyś wybuch wielkiej rewolucji proroczej, która obali obecne potęgi rzędowe, kapitalistyczne i kościelne.
WYTRWAŁOŚĆ WIERNYCH
We wszystkich tych próbach Wierni wytrwali w Duchu Bożym, stojąc po stronie Pana. Pan usługiwał im w tej godzinie pokuszenia niosąc im swą pomoc i wyprowadził ich z rozlicznych prób, przez co mogli się stać więcej niż zwycięzcami. Okazana przez nich w doświadczeniach pomyślnych i niepomyślnych lojalność wobec Sprawiedliwości i Prawdy wyrobiła w nich cechy charakteru zbliżone do istoty Bożej. Przemiana ta, gdy się zakończy, pozwoli im doczekać Królestwa Bożego, za które cierpią. (2 Tes. 1:4, 5) w wyniku tego, każdy po skończeniu swej drogi uzyska nagrodę i chwalebne miejsce w Królestwie, tzn. będzie przyjęty do spichrza Królestwa Bożego. Skoro znajdą się tam wszyscy Wierni, spełni się szóste zamierzenie Boga w Wieku Ewangelii. Proces ten powinien się zakończyć w ciągu kilku lat.
Siódmym zamierzeniem Wieku Ewangelii będzie zebranie kąkolu w snopki i wrzucenie ich do ognistego pieca, tak jak siódmym zamierzeniem Wieku Żydowskiego było oddzielenie plew od pszenicy i spalenie ich w niegasnących ogniach (Mat. 3:12). Wiele przenośni Pisma wskazuje, że zamierzenie to będzie dokonane w ciągu Wieku Ewangelii, Mateusz 13:30, 41, 42 wykazuje, że w końcu Wieku kąkol, tzn. oszukańczy chrześcijanie, a w rzeczywistości dzieci Szatana (Mat. 13:48), które dojrzały w błędnych doktrynach i praktykach posianych przez Szatana, będę jako szatański płód rzucone do symbolicznego pieca ognistego, czyli poddani wielkiemu uciskowi, na który złoży się wojna, rewolucja, anarchia, głód i zaraza. Kąkol ten ma być wprzód powiązany w snopki, a dopiero potem rzucony na pastwę ognia. (Mat 13:30). Snopy odpowiadają różnym ludzkim związkom; narodowe snopy, jak np. alianse, czyli sojusze itd.; kapitalistyczne snopy, jak np. trusty itd.; proletariackie snopy, jak np. unie robotnicze itd.; religijne snopy, jak, np. federacje kościelne itd.; socjalne snopy, jak np. stany, stopnie, godności itd.; zawodowe snopy, jak np. stowarzyszenia naukowe itd.. Proces wiązania w snopki trwa od r. 1874. W rozwoju swym posunął się tak daleko, że w r. 1914 rozpoczęło się już wrzucanie narodowych, a po części kapitalistycznych i kościelnych związków do ognistego pieca, którym była wojna. Ogień i piec nie mają tu dosłownego znaczenia, podobnie jak nie ma go kąkol. Piec oznacza wielka próbę, a ogień jej niszczącą siłę. Symboliczny kąkol zostanie zniszczony w tym znaczeniu, że poddany wielkim próbom, przestanie uchodzić za symboliczna pszenicę. Jak wiemy kąkol w przyrodzie bywa pomieszany z pszenicą, jest, rzec można, jej imitacją. Chrześcijańskie wyznania, objęte symbolem kąkolu, będę