Teraźniejsza Prawda nr 144 – 1952 – str. 15
pomyślnie wpłynie na wszystkich ludzi, pociągając ich do Siebie (Jan. 12:31, 32). W liście do Filipensów 2:10, 11 zgodnie z Izaj. 45:22, 23; Rzym. 14:11 mamy powiedziane, że wszelkie kolano – włączając i tych, którzy są w stanie śmierci (którzy są pod ziemią) – skłoni się Jezusowi, a wszelki język, włączając i tych, którzy znajdują się w stanie śmierci (grobie), będzie wyznawał, że Jezus jest Panem ku chwale Boga Ojca. „Boć jeden jest Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek Chrystus Jezus; który dał samego Siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów Jego”. Tu jest podane świadectwo Boskiej miłości dla wszystkich, Chrystusowej śmierci za wszystkich i działalności Ducha ku wszystkim, lecz niektórzy otrzymają to w tym życiu, a reszta w przyszłym (1 Tym. 2:5, 6). W obecnym czasie praca Ducha rozciąga się tylko na wybranych (Joel 2:29), lecz w Tysiącleciu rozciągnie się i na niewybranych (Joel 2:28; Obj. 22:17). Chrystus będzie wtedy Panem i Władcą nad umarłymi (Rzym. 14:9), włączając i mieszkańców Sodomy i Gomory, miast owych równin i ludu dwu pokoleń królestwa Południowego i dziesięciu pokoleń królestwa Północnego (Ezech. 16:53-63). Stąd mamy powyższe trzy punkta: (1) Miłość Boska (2) śmierć Chrystusa i (3) dzieło Ducha Św., które zupełnie odpierają przeczeniom „Świadków Jehowy” że Okup nie jest stosowany za Adama i całą rasę. P ’49, 46.
Pytanie: Chcielibyśmy wiedzieć jak można pogodzić naukę, że niewybrani z umarłych wyłączeni w tym życiu ze sposobności uzyskania zbawienia z wyboru, powstaną podczas Tysiąclecia, z Obj. 20:4, 5, gdzie po opisaniu o pierwszym zmartwychwstaniu jest powiedziane: „A insi z umarłych nie ożyli, ażby się skończyło tysiąc lat”?
Odpowiedź: Należy zauważyć, że ten ustęp nie mówi że reszta z umarłych nie była obudzona aż się skończyło tysiąc lat, lecz mówi, że nie ożyli ponownie, aż się skończyło tysiąc lat. Możnaby się zapytać, jaka jest w tym różnica? Odpowiadamy cała różnica polega na harmonii i sprzeczności w rzeczach biblijnych. Kilka uwag to wyjaśni. Ludzkość, która kiedyś żyła była doskonała w ojcu Adamie, lecz z powodu klątwy Bóg zalicza całą ludzkość jako umarłą bez względu na to, czy jest w procesie umierania czy w stanie śmierci (Mat. 8:22; Jan 5:24, 25; 2Kor. 5:14; Rzym. 5:12, 15, 17; Efez. 2:1, 5; Obj. 20:12, 13). Bóg liczy ją za umarłą dlatego, ponieważ wyrok śmierci jest na nich wszystkich i dlatego o ile chodzi o tych, którzy znajdują się w procesie umierania, że ten wyrok jest na nich wykonywany; tak jak to możemy powiedzieć o skazanym mordercy na krześle elektrycznym w chwili puszczenia prądu elektrycznego – „On już jest umarłym”, ponieważ jest pod wyrokiem śmierci i wyrok już jest na nim wykonywany, chociaż jeszcze nie skończony. Z tego stanowiska proces umierania nazywamy śmiercią poczytaną, a stan śmierci śmiercią aktualną. Tych zaś wszystkich, którzy są wolni od wyroku śmierci, Bóg nazywa żywymi, bez względu czy oni są poczytalnie doskonałymi, czy doskonałymi aktualnie. (Jan 3:36; 5:24; 1Jana 5:12; Rzym. 5:12; Jan 1:4; Obj. 21:3-5). Pierwszych nazywamy poczytalnie żywymi, a drugich aktualnie żywymi. Te punkty widzenia umożliwiają nam uzgodnienie naszej nauki, że reszta z umarłych (niewybrani zmarli) powstanie ze śmierci w ciągu Tysiąclecia, z twierdzeniem, że nie ożyją aż przy końcu owego Wieku. Ale nie będą ożywieni jeszcze – aktualnie