Teraźniejsza Prawda nr 144 – 1952 – str. 8
z niezadowoleniem znosił. Powinniśmy zauważyć tutaj, że fakt, iż oni zostali wystawieni na tą szczególną próbę, a tym sposobem będąc szczególnie potępieni czyniło to niezbędnym aby mogli być odkupieni jako naród. Przeto czytamy, że nasz Pan urodził się pod Zakonem (Przymierzem) aby tych, którzy byli pod Zakonem (Przymierzem) mógł wykupić ( Gal. 4:4, 5, R.V.). Gdyby Pan narodził, się poza żydowskim narodem, to odkupienie całego świata byłoby takie, same jak teraz jest, lecz naród żydowski nie miałby udziału w nim, ponieważ przez ich Przymierze Zakonu zatwierdzone na górze Synaj byli oni, że tak powiemy, wyniesieni ponad resztę rodzaju ludzkiego i otrzymali oddzielną próbę, jako naród, jako przybrana rodzina Mojżesza, ich uznanego pośrednika.
Tak jak Bóg mógł uczynić warunkowe przymierze z naturalnym Izraelem przez Mojżesza, ich pośrednika, tak samo On mógł uczynić warunkowe zarządzenie z Duchowym Izraelem przez Chrystusa naszą Głowę i Orędownika. Boskie zarządzenie z wierzącymi podczas tego Wieku Ewangelii jest przez usprawiedliwienie z wiary ze wszystkimi tymi, którzy odwrócą, się od grzechu i przyjmą Jezusa jako ich Odkupiciela. On okazuje się za nami, za tymi, którzy jesteśmy z tej klasy; On teraz przedstawia nas Ojcu, przypisując nam zasługę Jego ofiary, przez co umożliwia tym z „domowników wiary”, którzy czynią zupełne poświęcenie ze siebie Ojcu, iż mogą być przyjęci przez Jezusa Chrystusa, który przyjmuje tych poświęconych domowników jako Swoich. Ich przyjęcie jest oparte na ich przymierzu postępowania śladami, Odkupiciela jako żyjące ofiary. Jedynie ci, którzy utrzymali wiernie to pokrewieństwo, osiągnęli podobieństwo serca ich Zbawiciela i stali się godnymi należenia do „Maluczkiego Stadka”, które Ojciec przeznaczył, iż każdy z niego musi być kopią serca Jego syna.
TYLKO ADAM ZOSTAŁ POTĘPIONY
Tak daleko jak to dotyczy Boskiego planu, to tylko jeden człowiek zgrzeszył, tylko jeden człowiek został potępiony na śmierć i tylko jeden człowiek Jezus Chrystus potrzebował umrzeć aby odkupić i zupełnie wybawić cały rodzaj ludzki ze śmierci. Jednak ta jedna ofiara Chrystusa będzie niezbędną do wybawienia każdego człowieka z całego rodzaju, ponieważ wszyscy są niedoskonali i pod wymogami sprawiedliwości a przeto żaden nie może rościć prawa do uwolnienia go od śmierci. Wynika więc z tego, że nasz Pan, gdy wstąpił na wysokości, to miał w Swoich rękach wystarczającą cenę aby zapłacić karę za jakiegokolwiek członka rodzaju, albo za nich wszystkich, albo za tyle ile On wybrał do użytku. Jezus wybrał, według Pism, przypisując tę zasługę jedynie na korzyść tym; którzy będą wierzącymi podczas tego Wieku. Jako następstwo tego przypisania na „naszą korzyść”, my, którzy wierzymy, zostaliśmy uprzywilejowani do powrócenia do łaski Bożej i cieszyć się sposobnością udziału w Królestwie z naszym Odkupicielem.
Boskim celem w zaopatrzeniu odkupienia było, aby sprowadzić błogosławieństwo na wszystkie narody ziemi – uwolnienie z warunków grzechu i śmierci oraz przywrócenie do Boskiej łaski wszystkich, którzy byliby posłuszni; stąd dzieło naszego Pana nie skończyło się z przypisaniem Jego zasługi dla tych, którzy zostali przyjęci przez Ojca jako członkowie Jego ciała. Raczej było dozwolone postępować ofierze na szerszej skali, tj. ofiarowanie Kościoła, członków Jego ciała, będzie policzone, jako dalsze trwanie i uzupełnienie osobistej ofiary naszego Pana. A więc wszystkie członki tego wielkiego mistycznego Ciała