Teraźniejsza Prawda nr 143 – 1952 – str. 69
moralnych, danych nam przez Boga, zniesławia charakter Boski i zaciemnia Boski Pian. Zgadzamy się z Kalwinizmem co do istnienia Boskiego przeznaczenia, potępienia i wyboru, lecz zaprzeczmy jego naukom, że przeznaczenie i potępianie dotyczy jednostek, a stwierdzamy natomiast, że dotyczy klas. Bowiem, tak jak rząd drogą ustawy przystępuje do utworzenia narodowej armii z taką czy inną ilością korpusów, brygad, pułków, kompanii itd. i ustala, że oficerowie czy żołnierze muszą odpowiadać pewnym warunkom wieku, wzrostu, wagi, zdrowia, inteligencji itp., zakładając z góry wyłączenie z armii wszystkich, którzy tych warunków nie posiadają i nie przeprowadzając w tym czasie selekcji ni odrzucania jednostek, które są dokonywane później przez ćwiczenia wojskowe, szkołę kadetów i egzaminy rekrutów – tak Bóg, przed stworzeniem świata ułożył każdy szczegół swego planu, włączywszy weń jako jedną z zasad dobór Kościoła, jako klasy, podzielonej na 12 grup, z których każda będzie miała pewne właściwości, odpowiadające jej zamierzonemu zadaniu, przy czym Bóg postanowił z góry, że nikt bez koniecznych kwalifikacji nie może należeć do tej klasy, nie ustalając jednak przeznaczenia jednostki należącej do danej klasy. (Rzym. 8:28,29; Efez. 1:3-11; niekiedy jak np. w. Efez. 1:4, 5, 11 słowo „wybór” używane jest w znaczeniu przeznaczenia). Taka jest nauka biblijna o przeznaczeniu i potępieniu i jak widzimy, zupełnie odmienna od kalwinistycznego błędnego przedstawienia jej.
Ogółem biorąc słowa wybór i wybierać używane są w Biblii dla określenia Boskiego aktu wyboru elektów, jako jednostek w okresie Wieku Ewangelii (tzn. we wiekach następujących po dokonaniu przeznaczenia klasy). Czytamy więc: „Wiele jest wezwanych (usprawiedliwionych) ale mało wybranych (tzn. powołanych z pośród usprawiedliwionych na wspólne z Chrystusem dziedzictwo przez spłodzenie z Ducha po ich poświęceniu)” (Mat. 20:16); „Azalim ja nie was dwunastu obrał?” (gdy was wezwałem, byście szli za mną; (Jan 6:70; por. 15:16, 19); „Bóg od początku (ale nie zanim powstał świat lecz od Ewangelii i uświęcenia, z Ducha) was wybrał ku zbawieniu w (tzn. gdy dokonywał aktów) poświęceniu Ducha i w wierze prawdy”. (2Tes. 2:13). Azaż Bóg nie obrał ubogich na tym świecie, aby byli bogatymi w wierze (ludzie nie są bogaci w wierze, póki jej nie posiądą i nie ćwiczą, dlatego wybór nastąpił gdy wiara usprawiedliwiającą i uświęcająca była już ich udziałem) (Jak. 2:5; por. z 1Kor. 1:26-29); „Którzy są z Nim powołani (w usprawiedliwieniu) i wybrani (w uświęceniu) i wierni (w wybawieniu)” (Obj. 17:14; por. z 1Kor. 1:30). Widzimy tedy, że gdy przeznaczenie czy wybór dobranej klasy dokonany został już przed stworzeniem świata, to wybór jednostek z wybranych klas odbywa się wtedy, gdy one lojalnie odpowiedzą na Boskie wezwanie, by Mu się oddały całkowicie, tak właśnie, jak oficerowie i żołnierze armii podlegają indywidualnemu poborowi długi czas po powołaniu przez ustawę rzędową armii złożonej z oficerów i żołnierzy. I tak jak istnieje wstępny i przypadkowy, pobór i selekcja tych oficerów i żołnierzy, tak istnieje końcowa i ostateczna ich selekcja: kadetów przez ćwiczenia i końcowy egzamin, a rekrutów przez ostateczny egzamin następujący po egzaminie wstępnym. Podobnie nasze powołanie, i wybór musi być zapewniony przez dośmiertną wierność (2Piotra 1:10; Obj.17:14) po wstępnym powołaniu przez