Teraźniejsza Prawda nr 142 – 1952 – str. 60
dobija się, aby tam wejść. (Chociaż nie ma o tym wzmianki w przypowieści, te nowe stworzenia w Prawdzie, które nie poznają siebie jako Lewici od czasu gdy ostatni członek Małego Stadka poszedł poza wtórą zasłonę, w zasadzie czynią to samo). W P ’21, str. 172 mamy dalszy opis tej klasy.
„Głupie panny będą (coraz więcej) otrzymywać światło, a później będą usiłowali wejść. Będą się dobijali, kołacząc, „Panie, Panie, otwórz nam!” Będzie to niespokojna gromada.” Gdy znajdą drzwi zamknięte, i że Małe Stadko weszło do chwały (Obj. 19:7), będą obmyślali możliwość wejścia; lecz drzwi się już nie otworzą. Gdy Pan w przypowieści mówi „Nie znam was”, tym, co przychodzą po uzupełnieniu Kościoła w chwale, On nie ma na myśli, że nie zna, nie uznaje ich jako osoby, lecz jako część Małego Stadka.
Wielkie Grono jako klasa zaczęło najpierw przychodzić do egzystencji z uzupełnieniem Małego Stadka w jego ostatnich ziemskich członkach, tj. na początku Epifanii; a ta część Wielkiego Grona, która przedstawiona jest przez głupie panny poznaje siebie jako część Wielkiego Grona po opuszczeniu świata przez mądre panny. Dlatego że są członkami Wielkiego Grona, Jezus nie uznaje ich jako część Jego przyszłych współdziedziców, chociaż oni jako osoby weszły drzwiami spłodzenia z ducha. Chociaż oni nie byli dość wierni aby stali się współdziedzicami z Chrystusem, otrzymają mniejszą chwałę duchową w niebie (Psalm 45:14, 15; Obj. 7:15; 19:9).
Pytanie: Jaka jest nasza główna praca na czas obecny?
Odpowiedź: Przede wszystkim, nasza główna praca ma się odbywać wewnątrz naszych własnych serc i umysłów. Bo ażebyśmy mogli stać się podobnymi Chrystusowi w charakterze (Gal. 5:19-26; 2Piotr 3:18; Kol. 3:12-17; Efez. 5:1, 2), i pozostać nadal wiernymi naszemu poświęceniu, musimy pozostawać umarłymi dla siebie i świata, a żywymi dla Boga. To będzie także wymagało przywileju wyrozumienia postępującej prawdy Epifanii i odpowiedniego czuwania i modlenia się w kierunku tych wymagań. Dalej to będzie potrzebnym jeżeli będziemy gorliwie rozszerzać prawdę między Wielkim Gronem i Klasą Młodociano Godną i do pewnego stopnia wydawać świadectwo pewnej części świata (Ter. Prawda 1924, str. 37; 1950, str. 53). Pozostając umarłymi dla siebie, musimy oczyścić się z własnej woli i dążyć tylko aby czynić wolę Bożą („nie jako ja chcę, ale jako Ty”; Mat. 26:39). Zeszłoroczny tekst będzie nam pomocny gdy będziemy postępowali w ślady Jezusa, który powiedział: „nie szukam woli mojej, ale woli tego, który mię posłał, Ojca” (Jan 5:30). Zawsze pamiętajmy upomnienie Psalmu 75:6: „Nie podnoście przeciwko Najwyższemu rogów swych, a nie mówcie krnąbrnie”. Nie mamy też przypodobywać się światu (2Tym. 4:10; Jak. 4:4; 1Jana 2:15-17), lecz mamy się przemienić przez odnowienie umysłu naszego na to, abyśmy doświadczyli która jest wola Boża dobra, przyjemna i doskonała (Rzym 12:2). To daje do zrozumienia częste i ostrożne oczyszczenie się przy pozafiguralnej umywalni (P ’50, str. 3). Wprawdzie, naszą główną pracą