PYTANIA I ODPOWIEDZI

      Pytanie: Kogo przedstawiają głupie panny (Mat. 25:1-10)? Czy drzwi tej przypowieści są teraz zamknięte?

      Odpowiedź: Fakty i symbole biblijne jak również wypełnianie się tej przypowieści dowodzi, że głupie panny są to chrześcijanie czyli część chrześcijan, która należy do Wielkiego Grona. Panna, mądra lub głupia, jest czystą niewiastą, a więc w symbolach biblijnych przedstawia lud poświęcony (Psalm 45:15, 16; Obj. 14:4; Pieśń  1:3; 6:8 porównaj Obj. 7:9; 2Kor. 11:2). Dlatego że Biblia używa panny do przedstawienia ludu poświęconego, rozumiemy że panny głupie jak i mądre przedstawiają chrześcijan. Rozumi się, że ci, którzy nie są chrześcijanami nie wychodzą w duchu swych umysłów na spotkanie Chrystusa w Jego wtórym przyjściu, jak to czyni ta klasa chrześcijan, która jest nazwana w przypowieści głupimi pannami. Bezbożni nie „miłują jego przyjścia”, jak to czynią obie paraboliczne klasy mądrych i głupich panien; i możemy być pewni, że bezbożni nie przygotowują się by Jego spotkać, jak one czynią. A zatem głupie panny nie mogą formować się z ludzi bezbożnych, chociażby nawet byli głupimi.

      Głupie panny nie przedstawiają wszystkich członków Wielkiego Grona. Jak jest wykazane w E tomie 3, str. 182 i w innych cytatach, różne części Wielkiego Grona ukazują się pod różnymi obrazami jak np. Lot, Eli, Rachab, itd. Głupie panny nie przedstawiają tej części Wielkiego Grona, która jest w Prawdzie, lecz raczej, tę część, która jest w błędzie w kościele nominalnym, a która otrzyma Prawdę po wejściu Małego Stadka przez otwarte drzwi (Ter. Prawda 1925, str. 22, kol. 2 u dołu).

      Aby właściwie zrozumieć przypowieść, musimy zrozumieć jej cel i zakres działania. Przez scenę, ukazującą różnice pomiędzy właściwym i niewłaściwym przygotowaniem się panien wychodzących na spotkanie powracającego wschodniego oblubieńca ze swą oblubienicą, przedstawione są dwie klasy chrześcijan w czasie końca, które właściwie i niewłaściwie przygotowały się na spotkanie Pana w Jego wtórym przyjściu. Przypowieść z Ew. Mat. 25:1-12 wypełniała się często w krajach wschodnich; Jezus widocznie użył tu ten często zdarzający się zwyczaj do przedstawienia tego co miało się dziać w Czasie Końca, tak samo jak słowo „tedy” na początku przypowieści odnoszące się do czasu wydarzeń z Mat. 24:13-51, dowodzi, że przypowieść ma się wypełnić w czasie tych wydarzeń, które wypełnią się w Czasie Końca. „Czas Końca” według wyrażenia Danielowego (Dan. 11:29, 30, 40) zaczął się z czasem powrotu Napoleona z Egiptu w 1799, i rozumiemy, że ciągnie się od 1799 do ustanowienia Królestwa Mesjasza (Dan. 12:1). Mamy zatem wyjrzeć w ten okres czasu by odszukać zdarzenie, w którym chrześcijanie wyszli w duchu ich umysłów na spotkanie Pana w Jego wtórym przyjściu. Takie wyjście zaczęło się z ruchem Millera w 1829, i rozwijało się z różnych punktów zapatrywania od tej daty. Rozumiemy, że mądre panny przedstawiały tych co byli zupełnie wierni, którzy rozumieli Prawdę na czasie i działali zgodnie z tym wyrozumieniem: podczas gdy głupie panny

poprzednia strona – następna strona