Teraźniejsza Prawda nr 141 – 1952 – str. 38
wyobraził zbawienie, które Chrystus przyniesie Swoim braciom i ludzkiemu światu. Jak z tego wynika (szczególnie od rozdziału 12 Księgi Genesis aż do końca tej księgi) Bóg w swych opowieściach przedstawił nam w drodze typów rozliczne szczegóły Swego planu, który w skróconej formie wyłożył w 1Moj.12:1-4 i 1Moj. 22:16-18. Zamierzenie Jego dostarczenia nam tych obrazowych typów zostało wykonane – Bóg spełnia zawsze swe zamierzenia.
WYBÓR KLASY STAROŻYTNYCH GODNYCH
Jehowa miał trzecie zamierzenie w ciągu Wieku Patriarchalnego: wybór pewnych osób na stanowiska Książąt i Lewitów na ziemi w okresie Tysiąclecia. Dokonał tego, pozyskując Sobie dla prawdy i sprawiedliwości Abrahama, Izaaka Jakuba, Józefa i.t.d. Wyjaśniamy :Nim człowiek upadł, Bóg przewidując jego grzech zamierzał odkupić go i wyzwolić. Plan zbawienia ześrodkowuje się w Chrystusie (składającym się z Głowy i Ciała), Wyswobodzicielu. Chrystus (w ang. The Christ) składa się, jak już widzieliśmy, z Jezusa i wszystkich Jego wiernych naśladowców. Bóg zamierza ich uczynić „Królami i Kapłanami w czasie Tysiąclecia (Obj. 1:5, 6; 5:9, 10; 20:4, 6). Następnie Jehowa kojarzy z tymi Królami i Kapłanami pewnych Książąt i Lewitów. W Dawidzie i Salomonie, widzimy figury Wielkiego Króla, Głowy i Ciała, zaś w książętach ich czasów – widzimy typy książąt Tysiąclecia. W Aaronie i jego synach mamy typy Arcykapłana i Kapłanów, a w trzech grupach Lewitów, tj. Kaatach, Merarytach i Gersonitach mamy typy trzech grup Lewitów Tysiąclecia tj. Klasę Starożytno Godną, Wielką Kompanię i Klasę Młodociano Godną. Te cztery grupy składają się na rządzące i udzielające błogosławieństw klasy – nasienie Abrahama – w okresie Tysiąclecia. Chociaż Jehowa zezwolił łaskawie, aby przywilej książęcy objął już z góry Abla, Enocha i Noego, ściśle, mówiąc przywilej działał od zawarcia przymierza z Abrahamem i jego nasieniem. W Psalmie 45:17 jest zwrot dotyczący tych książąt. Z listu do Żydów 1:8, 9 wiemy, że Psalm 45 jest proroctwem odnoszącym się do Naszego Pana Jezusa Chrystusa. On bowiem jest Tym, którego ojcowie, przodkowie są wspomniani w tym wierszu: „Miasto ojców Twych będziesz mieć synów twych (zamiast pozostać Twymi ojcami, staną się Twymi dziećmi)”. Ojcami tymi lub przodkami Jezusa, jeśli chodzi o ciało, byli Abraham, Izaak, Jakub, Dawid, etc. Zgodnie z tym ustępem wszyscy staną się Jego dziećmi. W jaki sposób, pytamy zdziwieni, można zostać ojcem swych przodków? Odpowiedz brzmi: Czego człowiek nie potrafi, to Bóg może dokonać, jak wskazuje następujący wywód: Ojciec jest dawcą życia. Jezus jako drugi Adam (1 Kor .15:45-49) odrodzi posłusznych synów ludzkiego rodu w życiu i prawości (Mat. 19:26; Dz. 3:19-21). Dając Swym przodkom życie, jako Drugi Adam, stanie się przez, to ich Ojcem – Dawcą życia. Tak należy rozumieć że Jezus stanie się Ojcem Swoich przodków. Lecz ustęp ten mówi dalej, że będzie miał przywilej uczynienia z nich książąt po wszystkiej ziemi. Kiedy? Gdy zostanie ich Ojcem, tzn., po ich zmartwychwstaniu.
Są i inne ustępy, które dotyczą Klasy Starożytno Godnej. Z tych zacytujemy kilka: Izaj. 1:26; 32:1; Łuk. 15:28, 29; Żyd. 11:39, 40.