Teraźniejsza Prawda nr 141 – 1952 – str. 34
niesprawiedliwych i samolubnych urządzeń obecnej, złej ziemi. (Jer. 31:31-34; Izaj. 35:4-10). Zarodkiem nowej ziemi będą klasy Starożytno i Młodociano Godni (Joel 2:28; Dan. 12:3). Poniżony a nawrócony do Chrystusa Izrael podczas ucisku Jakubowego jaki odbędzie się przy końcu anarchii będącej ostatnim etapem wielkiego ucisku (Jer. 30:7-9; Ezech. 38 i 39; Zach. 12:9-14) będzie pierwszy, który zgromadzi się dokoła tych osób Godnych, przyjmując nowe społeczne zarządzenia dane przez Chrystusa (Głowę i Ciało) i będzie przez nich błogosławiony. Wieść o tym rozejdzie się wśród pogan, wyczerpanych, ukorzonych i ułagodzonych przez ucisk, którzy zapragną tych samych społecznych zarządzeń u siebie, i których pragnienia będą spełnione (Izaj. 2:2-4; 19:23-25; Zach. 8:20-23; Agg. 2:7). Przez posłuszne, przyjęcie tych społecznych zarządzeń zarówno Żydzi jak i Poganie zostaną uszczęśliwieni i podniesieni, aż społeczeństwo dojdzie stopniowo do fizycznej, duchowej, moralnej i religijnej doskonałości. U schyłku Tysiąclecia rodzaj ludzki ulegnie krótkiej próbie dla sprawdzenia, czy ludzkość jest godna żyć wiecznie wśród tych doskonałych urządzeń socjalnych; niewierni zaś zostaną w czasie tej próby wytraceni we wtóre j śmierci – wieczystym zniszczeniem – (Obj. 20:7-9; Dz.Ap. 5:23; 2Tes. 1:9; Psalm 145:20; Przyp. 2:22) podczas gdy wierni w następstwie tej próby zostaną obdarzeni przywilejem radowania się wieczyście nową ziemią (Przyp. 2:21; Izaj. 66:22; 2Piotra 3:13; Psalm 57:9-11, 29). W wyniku tego w Wiekach nie kończącego się trzeciego świata, które nastąpią po Tysiącleciu, nowe niebiosa, nowa ziemia i wszystko co się na nie składa będzie wielbić Boga (Obj. 5:13). Bóg tedy poprzez Swój plan, działający przez trzy dyspensacje lub światy biblijne, wyjdzie jako pełny Zwycięzca ze swych zmagań z Szatanem, zniszczywszy wszelkie zło i wszystkich niepoprawnych grzeszników i wyniósłszy wiernych do wieczystej doskonałości, jednych z nich, na różnych płaszczyznach niebiańskiego bytu, jako nowe niebiosa, a innych, doskonałe istoty ludzkie na ziemi, jako nową ziemię, gdzie sprawiedliwość trwać będzie wieczyście (2Piotra 3:13). Co za wspaniałe dzieła i jak gorliwie winniśmy go pragnąć!
Po przestudiowaniu trzech biblijnych światów, należałoby teraz zbadać Wieki Drugiego Świata. Pierwszy Świat nie był podzielony na Wieki, gdyż od upadku człowieka aż do potopu nie było różnic w sposobie postępowania Pana z człowiekiem. Zostawił On ludzi pod władza aniołów, jako narzędzi władzy duchowej. Nie wchodził z żadnym człowiekiem w układy podczas tego okresu, chociaż rad darzył łaską, w granicach ciążącej klątwy, każdego kto szukał Jego bliskości, zupełnie jak urzędnik więzienny, który udziela zaufanym więźniom pewnych przywilejów nie przysługujących innym skazanym. W zgodzie z tę zasadą Bóg okazywał pewne względy, w granicach klątwy, Ablowi, Enochowi i Noemu, nie wchodząc z nimi przed potopem w szczególne przymierze, aczkolwiek, zawarłszy przymierze z Abrahamem, Bóg włączył wstecznie Abla, Enocha i Noego w jego łaskawe postanowienia (Żyd. 11:4-7 i 39, 40). Ponieważ nie było ani przymierza ani odmian w działaniu przymierza między Bogiem a człowiekiem od Upadku aż do Potopu, nie było i Wieków w Pierwszym Świecie. Były jednak trzy