Teraźniejsza Prawda nr 139 – 1952 – str. 13
Jest to zgodne z radą Brata Johnsona podaną w poprzednich pytaniach, w E Tomie IV, str. 439-441 i gdzie indziej. Wśród gorzkich łez rozczarowania, jakie teraz wylewa pozaobrazowy Ezaw, wzdrygający się na myśl, że jest uważanym za tego, który źle wyszedł, jego nowe stworzenia pragnęłyby miejsca wśród Klasy Młodociano-Godnej ponieważ sądzą, że być przyszłym członkiem tej klasy wskazuje, iż nie buntowali się i nie służyli szatanowi dwoistym umysłem itd. jak czyniło Wielkie Grono – niektórzy zupełnie, a niektórzy tylko w małej mierze i być może tylko w nielicznych wypadkach – lecz w każdym wypadku dostatecznie aby się stać niezdatnymi do osiągnięcia miejsca Oblubienicy. Nie obiorą oni pod uwagę tego co wykazywał br. Johnson iż podczas gdy niektórzy członkowie z Klasy Młodociano-Godnej mają charaktery podobne do Małego Stadka, większość z nich mają charaktery podobne do Wielkiego Grona, wobec tego popełniali wiele czynów tego samego rodzaju jak ci ostatni (P ’38, 158, kol. 2; P ’27, 129, kol. 1; P ’45, 48, kol. 2). Niech tacy poznają złą tendencję jako zabiegi szatana dokonywane przez cielesny umysł i odrzucą ją na zniszczenie. Może to być sprawowane pychą, poczuciem własnej godności, chełpliwością, itd. Nie służymy „jako ci, którzy się ludziom podobać chcą, ale jako słudzy Chrystusowi, czyniąc z duszy wolę Bożą” (Efez. 6:6). Ponadto pamiętajmy że Wielkie Grono powołane jest do przezwyciężania wśród cięższych warunków niż te które dane są Klasie Młodociano-Godnej (E Tom IV, str. 434), aby uczynić ich zdatnymi do więcej honorowego stanowiska i może wyższej natury niż Klasa Młodociano-Godna, które to stanowisko osiągną na zawsze (E Tom IV, str. 455 u góry). Niech też dobrzy Lewici pamiętają że jest wiele stopniowań charakteru wśród Wielkiego Mnóstwa. Niektórzy z nich byli nie dość wierni by należeć do Oblubienicy gdy zaś drudzy nie byli tak niewiernymi by należeć do klasy wtórej śmierci (Jud 22, 23; E Tom 4, str. 92). Liczne rewolucjonizmy i złe cechy odnoszące się do klasy nieoczyszczonego Wielkiego Grona jako całości podane w pismach epifanicznych, stosują się tylko w małej mierze i nielicznych szczegółach do tych dobrych Lewitów, którzy tylko „o mały włos” stracili wysokie powołanie (E Tom 15, str. 513-525 lub P ’49, 39-43). Podczas gdy bracia nasi z Klasy Młodociano-Godnej, chociaż byli powołani po zakończeniu się wysokiego powołania, wielce radują się z ich zbawienia i mniejszej nagrody, jaką Bóg im udziela. Niektórzy z nich są tak wierni jak byli niektórzy z Małego Stadka i byliby otrzymali tę nagrodę gdyby byli wezwani do tego powołania. Radość braci Klasy Młodociano-Godnej w ich nadziejach i przywilejach jest doskonałym przykładem dla Wielkiego Grona, aby również się cieszyć chociaż nie są z klasy Oblubienicy, i to dla większego powodu, bo są wezwani do większego zaszczytu i chwały. „Błogosławieni są ci, którzy są wezwani na wieczerzę wesela Barankowego.” (Obj. 19:9). I dalej, błogosławieni są ci, którzy wiekuiście „są przed tronem Boga, i służą Mu we dnie i w nocy w świątyni Jego; a ten który siedzi na tronie będzie mieszkał wśród nich.” (Bibl. ang. Obj. 7:15). – P '51,24.