Teraźniejsza Prawda nr 139 – 1952 – str. 4
niezawodny jego dowód; ci zaś co dalej nie postępują, nie otrzymują tego dowodu”.
Dlatego że ta zasada była czynną przez okres historii ludu Bożego, wiele ilustracji możnaby przytoczyć pod tym względem, lecz podamy tylko jedną, niedawną, jaką doświadczyła większość z nas: Ostatnią wybitną i na czasie doktrynalną nauką daną nam przez Pana przez Jego posłannika Epifanii było wyjaśnienie Obj. 19:4-10 (Ter. Prawda 1951 str. 20), dane jako „głos pochodzący z tronu”. Jest to częścią „Objawienia Jezusa Chrystusa, które mu dał Bóg aby okazał sługom rzeczy, które w rychle dziać mają; a on je oznajmił i posłał przez anioła swojego słudze swemu Janowi” (Obj. 1:1). Jan przedstawia „lub Pański w czasie wypełnienia się wydarzeń podanych w symbolach (ang. E tom 5 str. 105). Zatem klasa Jana teraz (po śmierci posłannika Epifanii), jak ona jest wyjaśnione we wierszu 9 (T.P. ’51, 20), składa się „z Wielkiej Kompanii i z klasy Młodociano-Godnej”. Klasa Jana miała wydać „świadectwo słowu Bożemu i świadectwu Jezusa Chrystusa (Obj. 1:2). Niemal wszyscy bracia oświeceni Epifanią „ufali w Panu co się tyczy Boskiej znajomości” i wiernie wydali świadectwo podczas przyszłego roku tej części świadectwa Jezusa danej przez posłannika Epifanii w powyższym cytacie, w ten sposób okazując ich wiarę przez uczynki (Jak. 2:18). Jest to dziwną rzeczą, lecz potwierdzalną, że jak ostatnia wielka nauka doktrynalna posłannika Parousji była najwięcej oponowana po jego śmierci, a ci co ją zwalczali byli w większości przesiani i przyjęli różne błędy, tak samo po śmierci posłannika Epifanii, niektórzy zwalczali jego ostatnią wielką naukę, potykając się przez niewiarę (Żyd. 4:11), niektórzy z nich stali się przesiewaczami lub przesiewkami, chociaż, jak miała się rzecz w pierwszej sprawie, niektórzy z nich, którzy właściwie oczekiwali Pana, byli odzyskani. Ufamy i modlimy się, jeżeli nie jest za późno, aby ci, którzy są w błędzie, mogli powrócić do poprzedniego stanu.
Lecz, czy Bóg dał tym co całkowicie ufali Jemu odnośnie tego objawienia Boskiej znajomości dalsze dowody niezawodności? O, tak – musimy tylko zbadać szpalty artykułów naszych pism za przeszły rok aby zrozumieć jak zadziwiająco i obficie Bóg wypełnił Swą obietnicę. Wprawdzie my, którzy pilnie słuchaliśmy Jego głosu, jedliśmy to co jest dobre, a dusze nasze rozkochały się w tłustości (Izaj. 55:1, 2)! Jak obficie On zaopatrywał nasze potrzeby łącznie z dalszym oświeceniem względem Mat. 23:55 i Zachariasza; Efez. 4:11-13; Kol. 2:18; piramidy; świątyni Salomona; świątyni Zorobabela; równoległości; ścięcia pozafiguralnego Jana Chrzciciela, itd., z których wszystkie popierają Jego wielkie poselstwo dane nam w Obj. 19:5-9! One są najpotężniejszymi „ustami i mądrością, której nie będą mogli odeprzeć, ani się sprzeciwić wszyscy przeciwnicy wasi” (Łuk. 21:15), przez co jesteśmy zdolni do zachowania prawdziwego Słowa w naszej nauce, do zachęcania według nauki zdrowej i dania oporu tym, którzy się nam sprzeciwiają (Tytus 1:9). Jak wdzięcznymi jesteśmy naszemu Ojcu