Teraźniejsza Prawda nr 137 – 1951 – str. 41
Wrzesień 1951 |
Nr 137 |
| Wychodzi co dwa miesiące. Wydawca Raymond G. Jolly, 1327 Snyder Ave., Philadelphia, Pa., U.S.A. W Ameryce roczna prenumerata wynosi $1.00. Pojedynczy numer 20 centów. W innych krajach gdzie waluta nie jest stałą, Bracia płacą według urzędowej wartości dolara w danym kraju. |
ŚWIATY I WIEKI BIBLIJNE
(The Bible’s Worlds and Ages – H’47, 9) (2Piotra 3:3-13)
Słowo świat w Biblii zawiera w ogólnym znaczeniu myśl porządku lub układu rzeczy. Z punktu widzenia tej ogólnej myśli, Biblia stosuje słowo świat do szeregu rzeczy, z którymi łączy się idea porządku lub układu. W ten sposób jest ono biblijne używane w sensie (1) wszechświata (Jan 17:5; Dz.Ap. 17:24); (2) ziemi (Jana 11:9; Mat. 26:13); (3) ludzkiej rodziny (Jan 1:10,29; 3:16) oraz (4) porządku rzeczy w ludzkiej rodzinie (Gal. 6:14; 1Jana 2:15-17; 5:4,5; Jak. 4:4). Tak jak zachodzi ono w przedmiocie omawianym w tym artykule, słowo ,,świat” użyte jest w sensie czwartej definicji powyżej podanej – porządku rzeczy w rodzinie ludzkiej, dlatego nasz przedmiot mieści w sobie trzy porządki rzeczy w ludzkiej rodzinie. W tym artykule pragniemy opisać je po kolei. Pierwszy z tych światów był porządek rzeczy wśród ludzi przed potopem, zwany ,,starym światem” (2 Piotra 2:5) i „światem, który był” (2Piotra 3:6), Drugi z tych światów, w porządku rzeczy wśród ludzi od końca potopu do drugiego przybycia Chrystusa i ustanowienia Królestwa Bożego, w rozmaity sposób bywa nazywany, jak np.: „tym światem” (Jana 14:30), „obecnym złym światem” (Gal. 1:4), „tym obecnym światem” (2Tym. 4:10; Tyt. 2:12) oraz „niebiosami i ziemią, które są obecnie” (2Piotra 3:7). Trzeci z tych światów, będzie porządkiem rzeczy wśród ludzi od drugiego przyjścia Chrystusa i ustanowienia Królestwa na cała wieczność: w rozmaity sposób nazywany: „przyszłym światem” (Żyd. 2:5), „światem bez końca” (Izaj. 45:17), „nowymi niebiosami i nową ziemią” (2Piotra 3:13), „rozrządzeniem zupełności czasów” (Efez. 1:10) itd.
Te trzy światy mogą być najlepiej wyjaśnione za pomocą następującego schematu:
Pierwszy świat – „świat, który był” czy też „stary świat” trwał od stworzenia i upadku człowieka aż do potopu, a więc 1656 lat. Był to porządek rzeczy panujący wśród ludzi od upadku i przekleństwa do zniszczenia go przez potop w dniach Noego. Był to zły porządek rzeczy, którym rządziły grzech, błąd i śmierć; nie był jednak tak zły jak ten, który po nim nastąpił i nie jest nazwany jak nasz obecny porządek rzeczy „złym światem”. ,,Świat, który był” przed potopem lub „stary zły świat” składał się z dwu części: (1) ze swego nieba i (2) ze swej ziemi. Gdy jednak mówimy o jego niebiosach i o jego ziemi, nie należy przez to rozumieć nieba i ziemi w dosłownym czyli literalnym znaczeniu, lecz trzeba to rozumieć w przenośni, jako symboliczne niebiosa i ziemię. Ktoś może jednak zapytać: „Jaka jest różnica między dosłownym a symbolicznym znaczeniem niebios i ziemi?” Dosłownie pojęte niebiosa to systemy gwiezdne, które widzimy nad sobą w pogodną noc, a dosłownie pojęta ziemia jest planetą, na której żyjemy, budujemy nasze domy i uprawiamy ogrody. Te niebiosa i ziemia w dosłownym znaczeniu, są użyte w Biblii za naturalną figurę do przedstawienia symbolicznych niebios i ziemi. Twierdzenie to jest ugruntowane następującymi analogiami, które wskazują użycie pojęcia niebios jako symbolu: tak jak naturalne gwiazdy rzucają światło, iżbyśmy mogli znaleźć drogę w nocy, tak nauczyciele religii sieją światło prawdy na ścieżki grzeszników, aby znaleźli swą drogę w mrokach grzechu. Jak tedy wszystkie literalne gwiazdy składają się na literalne niebo, tak wszystkie systemy religijne i ich nauczyciele w którymkolwiek z trzech biblijnych światów składają się na niebo danego świata. Że Biblia, mówiąc o symbolicznych gwiazdach ma na myśli system lub stan nauczycielski, wynika jasno z wielu wierszy, z których przytoczymy kilka: „Ale ci, którzy innych nauczają świecić się będą jak światłość na niebie (słońce), a którzy wielu ku sprawiedliwości przywodzą (nawrócą), jako gwiazdy na wieki wieczne” (Dan. 12:3). Chrystus, jako ten który da światu światło prawdy w okresie Tysiąclecia jest nazwany Słońcem Sprawiedliwości albo Słońcem (Mal. 4:2; Mat. 13:43). Fałszywi nauczyciele są nazwani gwiazdami błąkającymi się (Judy 13). Specjalni nauczyciele Kościoła w jego siedmiu epokach są nazwani gwiazdami (Obj. 1:20). Dwunastu Apostołów, jako nauczyciele całego Kościoła, są przedstawieni pod symbolem korony z dwunastu gwiazd na głowie niewiasty, będącej symbolem Kościoła (Obj. 12:1). Zaś Jezus, jako ten, który przyniósł Prawdę u zarania Tysiąclecia jest zwany Jutrzenką lub Gwiazdą Poranną (2 Piotra 1:19; Obj. 22:16). Zwroty te, stwierdzające, że nauczyciele religii są pojęci symbolicznie jako gwiazdy, pozwalają nam przyjąć myśl, iż symboliczne gwiazdy świata są jego symbolicznymi niebiosami.
W Biblii aniołowie, których Bóg uczynił duchami usługującymi (Żyd. 1:14), są nazwani gwiazdami-nauczycielami. Hioba 38:7 powiada o nich jako o gwiazdach, które wespół śpiewały we wczesnej historii ludzkości, radując się ze stworzenia jakie Bóg dokonał. Lucyfer, nosiciel światła, który później