Maj 1951

Nr 135

Wychodzi co dwa miesiące. Wydawca Raymond G. Jolly, 1327 Snyder Ave., Philadelphia, Pa., U.S.A. W Ameryce roczna prenumerata wynosi $1.00. Pojedynczy numer 20 centów. W innych krajach gdzie waluta nie jest stałą, Bracia płacą według urzędowej wartości dolara w danym kraju.

CZAS WTÓREGO PRZYJŚCIA
NASZEGO PANA

(Herald 1950, 25-32; Dokończenie)

      Lecz czuwający, który bada, z łatwością zauważy, że jest jedną rzeczą znać czas gdy ziemskie panowanie narodów czyli pogan dobiegnie legalnie końca, aby ustąpić miejsca zupełnemu królestwu Boga, podczas gdy byłoby zupełnie inną rzeczą znać kiedy „kamień” czyli królestwo zacznie uderzać posąg w jego stopy przed jego zniszczeniem. Okres uderzenia posągu, który poprzedzi jego zniszczenie, musi także poprzedzić pełne założenie królestwa Bożego, które ma napełnić całą ziemię. Okres uderzenia jest okresem Paruzji i Epifanii, w którym Chrystus jest obecny, zbierając i wyzwalając Swe „klejnoty” – Swych wybranych – i w którym uderzy On narody obosiecznym mieczem Swych ust i laską żelazną potłucze je jako naczynia gliniane, przygotowując ludzkość dla królewskiego majestatu niebios. Niechaj ci, którzy czuwają, krytycznie zauważą wyjaśnienie Daniela proroka, że to będzie „w dniach tych królów” (królestwa tu przedstawione w stopach i palcach posągu są podziałami papieskiego Rzymu), gdy Bóg Niebieski ustanowi Swoje królestwo. Bóg zaczął wybór klasy Swego królestwa w czasach świeckiego Rzymu, przedstawionego przez nogi z żelaza – i od tego czasu dobieranie tego królestwa trwało aż do r. 1914; a ustanowienie czyli przyprowadzenie Swego Kościoła (królestwa) do władzy następuje pod koniec panowania pogan, lecz przed końcem ich panowania, bo to jest „w dniach tych królów”, a nie po ich czasie, że niewidzialna faza królestwa Bożego jest ustanawiana. Zauważmy podobieństwo wyrażeń „w dniach Syna człowieczego” i „w dniach tych królów”, oba mają to samo znaczenie. Należy pamiętać, że jak dowiedliśmy, są to te same dni, dni zanim wygasa okres Boskiego nadania władzy poganom, w których Syn Człowieczy będzie obecny, aby ustanowić Swoje królestwo, nie w sposób widzialny lecz w mocy i nieco później zniszczy wszystkie pogańskie królestwa. Stąd ustanowienie fazy niewidzialnej królestwa nastąpiło przed rokiem 1914, i dlatego powrót Jezusa poprzedził tę datę zachodzącą w październiku 1974, jak to obecnie dowiedziemy.

DOŚWIADCZENIA IZRAELA BYŁY PROROCZE

      (3) Weźmy inny wiersz proroctwa, ukryty, a jednak bardzo prosty i łatwy do oceny gdy raz umysł go pojmie. Pismo św. ukazuje nam, że cielesny dom Izraela i wszystkie jego instytucje i sprawy były symbolicznymi zapowiedziami duchowego domu Izraela i jego wyższych instytucji lepszych ofiar, itd. Dlatego też nie może nas dziwić gdy znajdziemy, iż długość Wieku Żydowskiego, długość łaski względem, cielesnego Izraela, była także symboliczna, a to daje nam dokładną miarę Wieku Ewangelii – Boskiego postępowania względem duchowego Izraela i darzenia go łaską. Kilka faktów udowodni to. Imię Jakub zmienione zostało na Izrael, które oznacza „książę albo wojownik [chodzący] z Bogiem,” a jego potomkowie określeni przeto Izraelitami, czyli ludźmi książęcia [chodzącego] z Bogiem. Lecz pozafigurą Jakuba jest Chrystus, prawdziwy Książe [chodzący] z Bogiem, nie według ciała lecz według Ducha; a Jego domem jest Izrael duchowy. Dwunastu synów Jakuba odziedziczy naprzód jego imię i błogosławieństwo, a przez nich spłynęło to na cały cielesny dom Izraela; dwunastu Apostołów Chrystusa odziedziczyło Jego imię i błogosławieństwo, a przez nich spłynęło to na cały duchowy dom Izraela. Jak figuralny dom posiadał najwyższego kapłana Aarona, tak pozafiguralny dom ma jeszcze większego Arcybiskupa, którym jest Pan nasz Jezus Chrystus – „Najwyższy Kapłan naszego wyznania” (żydów 3:1). Jak dom cielesny miał kapłaństwo pod Aaronem, tak dom duchowy ma „królewskie Kapłaństwo” pod Chrystusem, którym obiecano, że będą królami i kapłanami Boga, którzy panować będą na ziemi, gdy skończy się ich obecny czas ofiarniczy. Tak moglibyśmy iść dalej ze wszystkim co cielesny Izrael posiadał i znaleźć odpowiednik na wyższym poziomie u duchowego Izraela, ale nie będziemy tu wchodzili w szczegóły; wystarczy zauważyć, że Wiek Żydowski lub okres łaski cielesnego Izraela skończył się okresem „żniwa” lat czterdziestu. Okres ten zaczął się z chrztem naszego Pana, trwał trzy i pół roku jako narodowa próba, a gdy ten naród został odtrącony w czasie ukrzyżowania naszego Pana, praca żniwiarska zaczęła się na większą skalę (oddzielanie pszenicy od plew), czas wybierania z tego odtrąconego narodu takich, którzy byli „prawdziwymi Izraelitami” przed wielkim czasem ucisku, jaki przyszedł na naród, i który zaczął przygotowywać całkowite zniszczenie ich narodowej stolicy w r. 69 po Chr. Wszystko to przyrównywane jest do okresu „żniwa” i pierwszego gromadzenia pszenicy i następnie plew. Pan daje nam wskazówki (Mat. 13), że ten Ewangeliczny Wiek łaski duchowego Izraela w podobny sposób skończy się czasem żniwa gromadzącego pszenicę i ostatecznego zniszczenia kąkolu. W zbiórce cielesnego domu nasz Pan, w ciele, był głównym żeńca a Jego apostołowie byli Jego współpracownikami; w zbiórce duchowego domu nasz Pan, będąc duchem, musiał być obecnym, jako główny żeńca, a członkowie duchowego domu także musieli być żeńcami.

      Zauważmy teraz czas odpowiednich zestawień. Wiek Żydowski od śmierci Jakuba do śmierci Chrystusa wynosił 1845 lat, do początku wyjścia – z poselstwem naszego Pana 1841¹/₂ lat, a do początku przygotowań do ostatecznego zburzenia ich stolicy w r. 69 po Chr., 1881¹/₂ lat. Zauważmy jak Wiek Ewangeliczny temu odpowiada. Wiek Ewangeliczny co się tyczy Kościoła nie zaczął się z urodzeniem naszego Pana, ale zaczął się po śmierci i zmartwychwstaniu Jego, gdy On zlecił Swym uczniom „głosić Ewangelię wszystkim.” (Poprzednią pracą naszego Pana w czasie Jego 3¹/₂ letniej działalności było ofiarowanie

poprzednia strona – następna strona