Pragniemy dać dowód biblijny, iż będzie 2520 lat od obalenia Sedekiasza w październiku 607 przed Chr., aż do czasu gdy przywilej władzy dany poganom wygaśnie, tj. w r. 1914, mianowicie ich legalny przywilej panowania nad światem skończy się. „Czasy pogan”, które są biblijnym określeniem okresu Boskiego dania przywileju na panowanie poganom, zostały połączone przez, naszego Pana z ukaraniem Izraela za pogwałcenie Prawa Przymierza, po którym to czasie gdyby jakie cierpienia spadły na nich, nie byłyby już karą za ich narodowe grzechy przeciw Prawu Przymierza ; albowiem Jezus mówi: „Jeruzalem [stolica Izraelitów stoi tu za sam lud] będzie deptane od pogan aż się zakończą czasy pogan” (Łuk. 21:24). W księdze 3Mojżesza 26:17, 18, 24, 28, po wykazaniu, że mniejsze kary nie naprawią ich, Jehowa grozi i przepowiada ostateczną chłostę, karę siedmiu czasów na Izraela z rąk pogan za ich narodowe grzechy przeciw Prawu Przymierza. Tych siedem czasów kary miał w naszym zrozumieniu Jezus na myśli, gdy mówił o „czasach pogan” będących wypełnionymi cierpieniem Izraela zadanych rękoma pogan. Te kary zaczęły się od deptania żydów w ich królewskim domu, ich stolicy i ich kraju przez Nabuchodonozora, gdy spustoszył Jeruzalem i Palestynę, zabierając Izraela w niewolę do Babilonu, w październiku, r. 607 przed Chr. Łączność z Łuk. 21:24 wskazuje, że Jezus rozumiał, że czasy pogan zaczęły się przed Nim i trwać miały jeszcze wiele lat; zaiste, łączy On koniec ich z okresem Swego wtórego przyjścia, uwolnieniem Kościoła i założeniem Królestwa (Łukasz 21:24-31).

      Wyraz czas w Piśmie św. przedstawia rok proroczy, którego trwanie jest albo dosłowne albo symboliczne. Dosłowny rok proroczy byłby oczywiście naturalnym, zwyczajnym rokiem. Symboliczny rok proroczy oparty jest napół między długością roku księżycowego a słonecznego (360 dni) i liczy każdy z tych dni jako rok (4  Moj. 14:33, 34; Ezech. 4:1-8; Dan. 9:24-27) dlatego symboliczny rok proroczy stanowiłby 360 literalnych lat (Dan. 7:25; 12:7 [360×3½=1260] ; Obj. 12:14; 13:5; 12:6). Z faktu, że Izrael często znosił chłostę dłużej niż siedem literalnych lat w różnych rodzajach swych kar ze strony sąsiednich narodów aż nadszedł ostatni z siedmiu czasów, z faktu że jeden z siedmiu czasów przedstawiony jest jako dłuższy i sroższy niż poprzednie okresy kary i ze względu na fakt, że Jezus łączy bieg tych czasów ze zburzeniem Jeruzalemu w r. 70 po Chr. a koniec ich z końcem tego Wieku, wnosimy, że tych siedem czasów było symbolicznymi czasami lub latami, t. zn. 7×360 literalnych lat lub 2520 lat. Stąd więc „czasy pogan” (okres pełnego oddania władzy poganom) wygasły 2520 lat po ich rozpoczęciu w październiku r. 607 przed Chr., tzn. w r. 1914 po Chr. A wojna światowa, która wybuchła w jesieni 1914, jest zewnętrznym świadectwem faktu, że nadane im prawo panowania skończyło się. Władza, której od tego czasu używały rządy pogan, czyli królestwa, nie jest legalną przed Bogiem. Zaczęli, za Jego dopustem znosić proces wypierania ich we wojnie i przez wojnę światową i ten proces trwał i będzie trwał nadal dopóki rządy pogan nie zostaną zupełnie usunięte przez królestwo Boże.

        (Ciąg: dalszy nastąpi)

PYTANIA I ODPOWIEDZI

      Pytanie: Kiedy i kto daje zaproszenie na wieczerzę wesela Barankowego (Obj. 19:9)?

      Odpowiedź: Ponieważ wszyscy, którzy byli spłodzeni z ducha podczas Wieku Ewangelii, byli powołani w jednej nadziei swego – powołania (Efez. 4:4), dlatego wszyscy mieli zaproszenie na wieczerzę wesela Barankowego; lecz specjalne poselstwo wzmiankowane w Objawieniu 19:9 jest dane po temu gdy wszyscy członkowie z klasy Oblubienicy wejdą na wesele. To poselstwo jest proklamacją błogosławionego udziału Wielkiej Kompanii, której członkowie są zaproszeni jako goście na wieczerzę weselną. W książce Pytań i Odpowiedzi Brata Russella, str. 300 w wydaniu angielskim, str. 693 w wydaniu polskim u dołu, czytamy: „Po tym wydarzeniu [po ślubie z Barankiem] Pan wyśle poselstwo Wielkiej Kompanii, mówiąc: „Błogosławieni, którzy są wezwani na wieczerzę wesela Barankowego.” Również w 4 tomie epif. na str. 90 czytamy, że Pan „zamierza uczynić ich druhnami Małżonki Barankowej przez zaproszenie ich jako klasę po raz pierwszy przy końcu Wieku Ewangelii, ażeby byli obecni jako goście na wieczerzy wesela Barankowego. (Obj. 19:9).

      Fakt, że Pan zaprosił tych, którzy mieli stanowić klasę Wielkiej Kompanii, jest jasno wykazany w Obj. 19:9 i był tak wykazany przez cały Wiek Ewangelii, lecz nie był jasno zrozumiany, dlatego, że jeszcze nie był na to czas. Lecz proklamacja poselstwa z Objawienia 19:9 ma być ogłoszoną przez Wielką Kompanię jako klasę (w czym i Klasa Młodociano – Godna ma dopomagać) po skompletowaniu Małego Stadka. W Present Truth 1925, str. 146, Br. Johnson pisał tak: „W Objawieniu 19:6 – 9 mamy pokazane, że najpierw będzie ślub Baranka i Oblubienicy, a później ci co są zaproszeni na wieczerzę wesela Barankowego są przedstawieni jako otrzymujący swe błogosławieństwo. Następnie mamy pokazane, że zaproszenie do tych, którzy mają być druhnami Oblubienicy jest dane aż po skompletowaniu Małego Stadka po tej stronie zasłony.” Z tego możemy zauważyć kiedy zaproszenie na wieczerzę weselną jest dane gościom, a mianowicie aż po odbytym ślubie Baranka i Oblubienicy.

      Pan nam teraz wykazuje, iż On rozszerzył łaskawe zaproszenie do Wielkiego Grona jako druhen, aby byli gośćmi na wieczerzy weselnej, wykazawszy to przez zabranie ostatniego członka klasy Oblubienicy, posłannika Epifanii (Bra. Johnsona, pozafiguralnego Zachariasza) by otrzymał nagrodę poza zasłoną. W dodatku do ogłoszenia, że przybliżyło się wesele Baranka i że Małżonka przygotowała się, klasa Jana (która teraz stanowi braci z Wielkiej Kompanii i z Klasy Młodociano – Godnej, którzy pozostali na ziemi po śmierci posłannika Epifanii) otrzymała zlecenie od posłannika Epifanii w liście do ich wodza jak następuje: „A on (posłannik Epifanii) rzekł mi (Wielkiej Kompanii i Klasie Młodociano – Godnej) napisz (ogłoś): „Błogosławieni, którzy zostali wezwani na wieczerzę wesela Barankowego.” Diaglot angielsko – grecki wykazuje, że właściwe znaczenie greckiego słowa keklemenoi jest zostali wezwani (a nie, są wezwani, jak podają zwykłe tłumaczenia angielskie i polskie, co pokazuje czas przeszły dokonany, który dowodzi, że polecenie było dane w przeszłości, lecz zostanie dokonane w swoim czasie (P 1931, 157).

      Że Br. Johnson był tym aniołem lub posłannikiem, mówiącym w Obj. 19:9, jest widoczne nie tylko z faktu, że on dał zlecenie Wielkiej Kompanii i Klasie Młodociano – Godnej, aby to ogłosili po jego śmierci, lecz także z faktu, że upodobało się Panu, aby Prawda, odnosząca się do Epifanii i do Wielkiej Kompanii, była dana przez niego; albowiem przed Epifanią nie było Wielkiej Kompanii jako klasy, chociaż były jednostki jako utratnicy koron (Ter. Prawda 1949, str. 42, kol. 2). On więcej aniżeli ktokolwiek, inny, zawsze bronił i starał się wprowadzać Prawdę paruzyjną i jej zarządzenia, tak jak one były dane przez „wiernego sługę”, i tylko on sam dał postępującą Prawdę Epifanii, opartą i dobrze opracowaną na Prawdzie parousyjnej.

      Następnie zauważmy co on pisał na przedmiot omawiany w Presenth Truth 1931, str. 157: „Z tego wynika, że gdy anioł kazał Janowi ogłosić (napisać) poselstwo, Wielka Kompania już była zaproszona na wieczerzę weselną, co było niemożliwością przed rozdzieleniem, albowiem do tego czasu wszystkie nowe stworzenia – kapłani i utratnicy koron  – mieli jedną nadzieję powołania. Ani zaproszenie nie może być dane prędzej, aż cielesny umysł Wielkiej Kompanii zostanie zniszczony przez Azazelowe doświadczenia i gdy ona zacznie się oczyszczać. To dowodzi, że zaproszenie nie było jeszcze dane [w r. 1931], ale gdy zostanie dane wtenczas Jan otrzyma rozkaz by ogłosić to poselstwo.” To daje nam jeszcze jeden wątek co do czasu kiedy zaproszenie miało być dane, tj. gdy Wielka Kompania zacznie się oczyszczać. To zgadza się z oświadczeniem podanym w Ter. Praw. 1949, str. 42, kol. 2, gdyż jest podane, że rzeczy wzmiankowane w Obj. 19:5 i dalej dane będą przez naszego Pana po rozpoczęciu oczyszczania się Lewitów.

      W Present Truth, 1926, str. 191 czytamy: „Jeszcze tylko kilka lat, a pierwsza faza pracy epifanicznej skończy się (praca Najwyższego Kapłana względem Kozła Azazela). Wtedy gdy wszyscy poznają swe stanowisko, chwalebna i obszerna praca pokazana w figurze 4Moj. 8:22 rozpocznie się z cudownym poselstwem sprawowanym względem Obozu w okresie Epifanii (Obj. 19:6-9). Radujmy się w tej nadziei.” Wszystkie te odnośniki wskazują, że oczyszczenie Lewitów miało się rozpocząć przed ogłoszeniem radosnego poselstwa

poprzednia strona – następna strona