Teraźniejsza Prawda nr 107-108 – 1946 – str. 76
dodawali do nauk Bożych, ażeby ich Bóg nie osądził jako fałszerzy Prawdy Jego (6). O dwie specjalne rzeczy on prosił Boga, i modli się, żeby one były jego cząstką dopóki żyć będzie (7). Pierwsza, aby Bóg trzymał go z dala od błędu w nauce i w praktyce; druga, żeby nie szczędził mu Prawdy, ani nie dawał mu zbyt wielkiej wiedzy ; ale żeby go karmił duchowym pokarmem, stosownym do jego stanowiska jako posłańca epifanicznego (8), aby snać będąc przepełniony spekulacjami, nie wyniósł się i zaparł się Boga, albo będąc pozbawiony Prawdy, by nie okradał Boga przez spekulacje i tym sposobem pogwałciłby Boski charakter, urząd i Słowo (9). Zwracając się do swoich przeciwników, zakazuje im przynosić oskarżenia przeciw niemu przed Boga aby on nie oskarżył ich przed Bogiem o ich błędach w doktrynie i czynach, a Bóg osądził by ich winnymi (10). On tedy wykazuje fakt, że są Lewici, którzy źle mówią o nim jako o ich symbolicznym . ojcu i drugich sług Prawdy jako ich symbolicznej matki nie chwalą (11), że są sprawiedliwi w swym własnym mniemaniu i jeszcze nie oczyścili się z błędów i zła (12), że są pyszni z swej rzekomej wiedzy i stanowisku (13), i że są okrutni i brutalni, którzy starają się, by ubogich i potrzebujących ograbić z Prawdy i jej Ducha (14). Pijawka (wyzyskiwacz) uznaje tylko dwie władze: wyciskanie zysku i wyciskanie coraz większego zysku; są trzy rzeczy, owszem cztery które nigdy nie są nasycone (15); (1) Hades; (2) nie owocny sługa Prawdy, (3) sfera spekulacji i jej duch, które są pozbawione Prawdy, i (4) Gehenna. Żadne z tych nie jest nasycone (16). Umysł tych, którzy naśmiewają się ze swego symbolicznego ojca i gardzą napominaniem swej symbolicznej matki, wykorzenią ciemiężeni sekciarze, a nowotni w Prawdzie zniszczą go (17). J. nie mógł zgłębić trzech, owszem czterech rzeczy (18): (1) drogi wzroku dalekiego i bystrego wśród sekt Lewickich, jako symbolicznych niebios; (2) drogi Szatana odnośnie Prawdy i Chrystusa; (3) drogi świeckich organizacji w buntowniczym stanie człowieka przed Armagedonem i (4) drogi wodzów Lewickich w ich zamiarze skażenia poślubionej Oblubienicy Chrystusowej (19). Wszeteczne sekty Lewickie pozwalają sobie na nieprawne unie z kontrolującymi korporacjami i stowarzyszeniami, a po zatarciu wszelkich śladów zła dowodzą, że nie popełnili nic złego (20). Są trzy, owszem cztery rzeczy, do których Prawda i jej Duch są w opozycji i znosić ich nie mogą (21) ; (1) zagarnianie władzy i panowanie nad dziedzictwem Pańskim tych, którzy powinni być sługami Prawdy; (2) błędnik przesiąknięty swymi błędnymi poglądami (22) ; (3) cuchnąca sekta połączona z kontrolującymi korporacjami i stowarzyszeniami; i (4) podwładni urzędnicy korporacyjni, wydalający większość kontrolujących dyrektorów z zarządu (23).
Są cztery rzeczy, cztery wybrane klasy w sferze Prawdy i w jej Duchu, które zdają się być mało znaczące ludziom ; a jednak mądrzej postępują niż mędrcy ziemscy (24): (1) Maluczkie Stadko, niewielkie w ocenieniu świata, jednak używa wiernie swoich przywilejów i tym sposobem przysposabia się do powodzenia w przyszłości (25); (2) Starożytni Św., tacy, którzy nie mieli żadnej władzy w oczach ludzkich, i którzy posiadali mało Prawdy a jednak przygotowali sobie mieszkanie bezpieczne na Tysiąclecie (26) ; (3) Młodociani Św., którzy nie mają żadnego specjalnego wodza ze swej klasy, a jednak idą do pracy, jako silny hufiec w .jednym celu (27) ; i (4) Wielkie Grono, raz splamione i brzydkie w uzurpacji, które osiągnie w końcu miejsce przed Tronem (29). Są też trzy rzeczy, owszem cztery które działają dobrze i pięknie w harmonii (29): (1) Moc Boża, najwyższa ponad wszelkie inne moce, która nie lęka się nikogo .(30) ; (2) Mądrość Boża, która jest powabna i szybka do poruszania się wśród różnych przeszkód; (3) Sprawiedliwość Boża przedstawiona w Koźle Pańskim; i (4) Miłość Boża, przeciw której nikt nie może powstać, by znaleźć wadę, lub obalić ją (31). Jeżeli kto z ludu Bożego pobłądził w wywyższaniu siebie, lub jeżeli knuł zło, niechaj nie szuka usprawiedliwienia siebie (32). Jak prawdziwym jest, że wierny lud Boży poddaje się pod doświadczenia w celu wyrobienia miłości, i jak prawdziwym jest, że ich poddawanie się fizycznym gwałtom niszczy ich żywotność, tak też prawdziwym jest, że opresja sprowadza kłótnie (33).
W rozdziale 31, w zastosowaniu do Epifanii, są podane dobre instrukcje dla J. w wierszach 1-9; a w wierszach 10-31 jest podane określenie sług Bożych z Maluczkiego Stadka, jako osobistej części Przymierza Sary, symbolicznej żony Bożej. Jak już było zaznaczone powyżej, że żaden król izraelski nie miał imienia Lemuel, należy zatem rozumieć, że odnosi się do Salomona, słowo lemuel, nie było jego imieniem, lecz stanem, tj., że był poświęcony Bogu, co też jest znaczeniem tego słowa. Specjalna Prawda była tym czynnikiem, która wychowywała J., jako matka podczas przesiewania (1908-1911), czyniąc go tym sposobem piątym i ostatnim specjalnym pomocnikiem br. Russella i kandydatem w linii na posłańca Epifanicznego. Ta część tego rozdziału (1-9) była pierwszą, która pouczyła go o tych specjalnych prawdach, a które on później nauczał drugich (1). Te prawdy o Przymierzu Sary czyniły specjalny wywiad przez stawiane pytania odnośnie tego co one miały mówić do niego, pierwsze pytanie że jest ich produktem, drugie pytanie, produktem z samych siebie, a nie z innego, trzecie, produktem w związku, z którym, ześrodkowały się ich śluby. Przede wszystkim one pouczyły go, żeby nie dawał swojej władzy sektom Lewickim, ani swego biegu temu, co niszczy specjalnych sług Bożych, jak np. zagarnienie władzy i panowanie, fałszywe nauczanie, błędne zarządzanie i błędne charakterystyki (3). Nie przystoi specjalnemu słudze Bożemu przyjmowanie mniejszych błędów, lub któremukolwiek z Jego wybranych wodzów przyjmowanie śmiertelnego błędu (4), by znać przyjmując błąd nie zapomniał Prawdy i nie poprzekręcał doktryn, szczególnie takich. które odnoszą się do ludu Bożego w ucisku (5). Niech ci, którzy mają się stać członkami klasy, idącej na wtórą, śmierć, biorą udział w śmiertelnym błędzie, a ci z klasy Azazela niech przyjmują mniejsze błędy (6). Niech ci ostatni przyjmują swoje błędy i tym sposobem niech nie wiedzą o utracie swoich koron, i niech ci poprzedni uczestniczą w śmiertelnym błędzie, aby w ten sposób nie przypominali sobie o swym mizernym stanie (7). Niech J. mówi w obronie tych, którzy nie mogą mówić we własnej obronie; i za tych, którzy byli pozbawieni swych symbolicznych ojców i matek, jak to się stało w 1916 i 1917, gdy br. Russell umarł i nastąpiło rozłączenie pozafiguralnego Eliasza od pozafiguralnego Elizeusza (hebrajskie wyrażenie nasuwa tę pozafiguralną myśl w swoim literalnym tłumaczeniu, gdy podaje: „dzieci pozostałe” zamiast „wszystkich osądzonych na śmierć”) (8). Napomniany on jest, aby sprawował swój urząd nauczania, aby nauczał Prawdy i wstawiał się przeciw wodzom Lewitów w sprawie Wielkiego Grona i Młodocianych Św. (9).
Symboliczna małżonka Boża, jako osobista część Przymierza Sary, jest tą jedną specjalną klasą między Jego klasami sług, która jest trudną do zdobycia i dlatego najwięcej cenna (10). Jehowa ufa im bezpiecznie, ponieważ może spolegać na ich osiągnięciu tego, co On potrzebuje na wykonanie Swego planu (11). Ta klasa jest wydajną w pracy i nie czyni żadnej szkody w wykonywaniu Jego planów na całą wieczność (12). Oni starają się o pozyskanie dla