Teraźniejsza Prawda nr 107-108 – 1946 – str. 74
tak czyni szkodę ten, co oszukuje swego przyjaciela, a daje za wymówkę, że on tylko tak żartował (19). jak nie może być ognia bez opału, tak tam gdzie nie ma dcnosicie1a, spór ustaje (20). Czym opał jest dla palenia, tym kłótliwy człowiek dla sporu (21). Słowa donosiciela. ranią drugich, tnąc do najgłębszych zakątków serca (22). Przekonywujące słowa, wychodzące z serca osoby idącej na wtórą śmierć, są jako srebrna powłoka na naczyniu glinianem (23), Nieprzyjaciel obłudnie naucza, a w sercu knuje zdradę (24). Chociażby jak najpiękniej mówił, nie powinny się mu ufać; ponieważ serce jego pełne jest wstrętnego zła (25) ; albowiem jego wrogie usposobienie skryte jest zdradą, a jego postępowanie, jako członka wtórej śmierci, będzie opublikowane w całym Kościele (26). Kto pod kim dołki kopie, sam w nie wpada; a ten co pracuje przeciw drugiemu, na nim się to odbije (27). Kłamca nienawidzi tych, którzy są dotknięci jego kłamstwami ; a samolubny pochlebca czyni szkodę swoim ofiarom (28).
OSTRZEŻENIA I INSTRUKCJE
Rozdział 27 daje więcej ostrzeżeń i instrukcji. Niech nikt nie chwali się z. tego co zamierza uczynić; ponieważ nie wie co przyszłość przyniesie (1). Kto się chwali, ten się gani; przeto niech cię inni chwalą, a nie chwal się sam (2). Złość błędnika przeważa ciężki kamień i kupę piasku (3). Gniew sprowadza okrucieństwa, a popędliwość wylewy ; lecz te są łatwiejsze do znoszenia niż zazdrość (4). Publiczne napominanie za dokonane zło jest lepsze, niż ukryta miłość, wstrzymująca. się od potrzebnego napomnienia (5). Jeżeli przyjaciel napominając nas. dla naszego dobra zrani nasze uczucia, on jest wierny naszym interesom ; natomiast wyrazy miłości’ od nieprzyjaciela są obłudne (6). Najwyborniejsze przysmaki prawdy są wstrętne osobie przesyconej ; ale temu, co odczuwa głód prawdy, sprawiedliwości i świątobliwości, najmniej apetyczne jej części są’ zadowalniające (7). Mąż, który zgubi drogę do domu swego jest jako zgubiony ptak (8). Serdeczne dorady od prawdziwego brata są słodko wonnymi zapachami (9). Brat epifaniczny nie powinien porzucać swego przyjaciela, ani przyjaciela epifanicznego posłańca; ale w dzień, gdy bywa karany dla. Prawdy, niechaj nie szuka pociechy od Cielesnych braci: bo jest lepiej mieć brata w Prawdzie niż brata cielesnego (10). Posłaniec epifaniczny napomina swoich symbolicznych synów, aby mieli znajomość Prawdy, a. przez to by mógł odpowiedzieć tym, którzy mu zarzucają, iż jest powodem przekleństwa tym, którym służy (11). Roztropny przewiduje nadchodzącą klęskę i czyni zapobiegawcze kroki; ale niedojrzali z braku przezorności wpadają w nią (12). Władze człowiekowi są objęte, gdy staje się stronnikiem obcych wodzów, i władze są mu odjęte gdy staje się zwolennikiem wszetecznej sekty (13). Jeżeli ktoś bardzo okazale i pracowicie ogłasza swego przyjaciela, to takie ogłaszanie obróci ,się w naganę temu ostatniemu w swoim czasie (14).
Ciągłe kapanie na kogoś deszczu i słowa kłótliwej żony sprawiają jednakową nieprzyjemność (15). Ukrywania jej postępowania jest jako ukrywanie wiatru i wonności w prawej ręce (16). Jak żelazo ostrzy żelazo przez tarcie jednym o drugie, tak powinien człowiek przyjaźnie usposobić swego przyjaciela (17). Temu, kto dba o swój interes, będzie miał zysk z niego; a ten, kto jest wiernym interesom swego mistrza będzie przez niego uczczony (18). Jak woda odzwierciedla, twarz tego, kto w nią spogląda; tak serce przyjaciela odzwierciedla serce drugiego (19). Jak Hades i Gehenna nigdy nie są nasycone, tak pożądliwe serce człowieka nigdy się nie nasyca tym, co już pozyskało (20). Jak tygiel przystosowany jest do srebra, a piec do złota dla przedstawienia ich prawdziwego charakteru, tak jest to, co ktoś ocenia, objawem jego charakteru (21). Chociaż boleśnie karany bywa obłudnik z zacnymi, to jednak błędu 4:tale się trzyma (22). Niech posłaniec epifaniczny będzie pilny odnośnie swych duchowych obowiązków i interesu (23) ; ponieważ nie doglądane duchowe posiadłości nie będą długotrwałymi; ani jego duchowe przywileje nie utrzymują się automatycznie na wieki (24). Przy takiej pilności 'usprawiedliwieni z wiary w trzech grupach lewickich Wieku Ewangelii zakwitną (25) ; członkowie Maluczkiego Stadka będą jego protekcją; a członkowie Wielkiego Grona stanowić będą Obóz epifaniczny (26); oni wytworzą dostatek dla utracjuszy koron przychodzących do Prawdy i dla obozujących w Epifanii i na poparcie dla usługujących Młodocianych świętych (27).
DALSZE NAPOMNIENIA I INSTRUKCJE
Dalsze ostrzeżenia i instrukcje są podane w rozdziale 28. Ci, co idą na wtórą śmierć, uciekają choć ich nikt nie goni; ale świętobliwi są odważnymi, jako król zwierząt (1). Gdy w sferze nauczania i praktyki jest wiele grzechów, wiele urzędników jest potrzebnych, aby poskramiać zło czyniących ; ale pod inteligentnym, roztropnym i wybitnym (wodzem) trwałość jego urzędowania jest przedłużoną (2). Członek Wielkiego Grona, który depcze po swoich współczłonkach, jest tak szkodliwy jak gwałtowny deszcz, który niszczy urodzaj (3). Odszczepieńcy od Prawdy zachwalają członków wtórej śmierci; ale wierni Prawdzie wchodzą w spór z nimi (4). źli nie rozumieją Prawdy; ale szukający Pana rozumieją wszystką Prawdę jaka jest na czasie (5). Pokorni, którzy przestrzegają świątobliwości są o wiele lepsi od wywyższonych, którzy są przewrotni w swoim biegu (6). Członek będący w Prawdzie Epifanii, który praktykuje Słowo Boże, bywa Prawdą pouczony; ale rozrzutny zawstydza swego symbolicznego ojca (7). Ten, kto przez samolubne wykorzystanie Wielkiego Grona i przez bezbożne zagrabienie władzy powiększa władzę swego stanowiska, będzie musiał oddać te władze temu, który prawdziwie sprzyja Wielkiemu Gronu (8). Ktokolwiek odmawia posłuszeństwa Słowu Bożemu, będzie składał modlitwy, które są bardzo obrzydliwe (9). Ktokolwiek przyczynia się do błądzenia świątobliwych w nauce i zarządzeniach stanie się ofiarą swych własnych złudzeń; ale świątobliwi, którzy zwyciężą takie złudzenia, będą mieli obfitość Prawdy i jej Ducha (10). Wywyższeni zazwyczaj są zarozumiali; ale wyrozumiali pokorni, doświadczając takich, na wskroś ich przenikają (11). Gdy .się radują świątobliwi to się wiele chlubią w Panu ; ale gdy idący na wtórą śmierć są wywyższeni, to ci, co prawdziwie są czegoś warci, nie są widziani (12). Kto broni przestępstwa swoje, usprawiedliwiając siebie, nie zrobi postępu; ale ten, kto je wyzna i zaniecha, dostąpi łaski od Pana (13). Człowiek, który ma świętą bojaźń, ciągle jest błogosławiony; ale ten kto przez grzech, błąd, samolubstwo, lub światowość zatwardza swe myśli, motywy i wolę, wpadnie w kłopot (14).
Wódz z wtórej śmierci, prowadzący braci z Wielkiego Grona, jest tak szkodliwy jak głodny lew i jako niedźwiedź szukający pokarmu (15). Wódz, któremu brak rozsądku, bardzo możliwie stanie się wielkim tyranem ; ale ten, kto nienawidzi łakomstwa, przedłuży swe życie (16). Kto jest obciążony krwią zabitych, będzie uciekał i wpadnie w sidło; i nikt go nie wstrzyma (17). świątobliwi będą wyzwo1eni; ale kto przewrotny jest nagle wpadnie w sidło (18). Kto jest pilny w pracy dla Prawdy i jej Ducha, będzie miał obfitość duchowego pokarmu; ale kto jest naśladowcą błędu i jego ducha, będzie miał dostatek duchowego ubóstwa (19). Człowiek wierny ma obfitość