Teraźniejsza Prawda nr 107-108 – 1946 – str. 72
o upadku Babilonu, musiałby stosunkowo być ślepym, ponieważ one nie wypełniły się w całości za czasów Cyrusa perskiego. Upadek literalnego Babilonu, pomimo, że był nagłym i narobił wielkie poruszenie pomiędzy narodami, to jednak nie wypełnił w całości proroczego obrazu. Wielka ilość proroctw oczekuje jeszcze na swoje wypełnienie w mistycznym czyli symbolicznym Babilonie naszych czasów; a ten fakt jest poparty proroctwami z Księgi Objawienia, które były pisane na wiele stuleci po upadku literalnego Babilonu, i które niewątpliwie odnoszą się do symbolicznego Babilonu, i w których są użyte wyrażenia prawie identyczne z wyrażeniami zapisanymi w Księdze proroctwa Jeremiaszowego. Zobacz Objawienie 16:19-18:24. Następnie można zauważyć, że jak literalny Babilon leżał nad literalną rzeką Eufratesem, tak też jest mówione o mistycznym Babilonie, że „siedzi nad wodami wielkimi”, które „są ludzie i zastępy i narody i języki.” (Obj. 17:1, 15). Można również zauważyć, że jak literalne miasto było zdobyte przez odwrócenie literalnych wód, tak symboliczny Babilon ma upaść z powodu odwrócenia symbolicznego Eufratesa, którego wody już wyschły, aby zgotowana była droga królom od wschodu słońca (Obj. 16:12), i co również dzieje się obecnie.
KRÓLOWIE OD WSCHODU SŁOŃCA
Królami od wschodu słońca, rozumiemy, iż są to królowie Królestwa Chrystusowego, którzy są także Kapłanami czyli Ciałem Chrystusowym, Królewskim Kapłaństwem. Tak jak mamy napisane: „I uczyniłeś nas Bogu naszemu królami i kapłanami i królować będziemy na ziemi. (Obj. 5:6; 1:6; 20:6). Z tego punktu widzenia Cyrus i jego armia, obalająca literalny Babilon, była figurą czyli ilustracją na Mesjasza, Króla królów i Pana panów, który z Jego Wiernymi wkrótce obali mistyczny Babilon i obejmie w posiadanie świat w imię Jehowy, aby ustanowić Królestwo, o które nauczył nas modlić się słowami: „Przyjdź Królestwo Twoje i bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi.” To podobieństwo Cyrusa do Mesjasza jest zauważone nie tylko w szczegółach, ale także potrzeba pamiętać, że imię Cyrus znaczy „słońce”, a to znaczenie w jego imieniu przypomina nam o proroctwie względem Chrystusa, gdzie jest napisane: „Powstanie słońce sprawiedliwości niosąc zdrowie na skrzydłach jego” (Malachiasz 4:2). Oprócz tego były różne znamienne proroctwa, odnoszące się do Cyrusa, podane na długo przed jego wyniesieniem do tej godności.. Bóg przez proroka Izajasza 44:28, mówi o Cyrusie, nazywając go „Swym pasterzem, który wszystką wolę Jego wykona”; a zaś w Izaj 45:1-14, Bóg naszywa go Swoim pomazańcem, mówiąc: „To mówi Pan pomazańcowi swemu Cyrusowi, którego prawicę ujmę, a porażę przed nim narody, i biodra królów rozpaszę, a pootwieram przed nim wrota, i bramy nie będą zamknięte. Ja przed tobą pójdę, a krzywe drogi wyprostuję, wrota miedziane skruszę, a zawory żelazne porąbie; I dam ci skryte skarby i klejnoty schowane, abyś poznał, żem Ja Pan, Bóg Izraelski, który cię przyzywam imieniem twoim. Dla sługi mego Jakuba i dla Izraela, wybranego mego, nazwałem cię imieniem twoim, przezwiskiem twoim, chociaż mię nie znasz.” W tym proroctwie Cyrus jest niezawodnie wykazany, ale oprócz tego to proroctwo odnosi się, chociaż nie wprost, do większego niż on, a mianowicie do „Książęcia królów ziemi”, który jest wykazany w Objawieniu, jako ten, który ma osuszyć symboliczny Eufrates, zniszczyć symboliczny Babilon i wyzwolić duchowego Izraela. Czas na wypełnienie tego symbolu jest jasno wykazany przez osuszenie Eufratesa podczas wylania szóstej czaszy w „Dniu gniewu”. (Obj. 1:5; 16:12; 6:17). Upadek Babilonu nastąpi po wylaniu siódmej czaszy, wskutek czego nastąpi wolność wszystkiemu ludowi Bożemu z niewoli fałszywej doktryny, która była nad nim od wielu lat, i jest jasno przedstawione w Piśmie św., że taki będzie rezultat.
( Korekta TP ’47, 16) Literalny Babilon upadł, ponieważ gdy próbowany na wadze przez Pana okazał się lekkim; mistyczny Babilon upada dla tego samego powodu; mistyczny Babilon nigdy nie był Izraelskim, lecz Izraelici znajdowali się przez pewien czas pochłonięci w nim; podobnież i w pozafigurze mistyczny Babilon nigdy nie był duchowym Izraelem, pomimo, że duchowy Izrael znajdował się długi czas w niewoli mistycznego Babilonu. Tak jak Cyrus po obaleniu literalnego Babilonu ogłosił, że każdy z literalnego Izraela może powrócić z niewoli, tak w pozafigurze Król królów, który po objęciu wielkiej władzy jako nowy Król ziemi uwolni wszystkich z ludu Pańskiego – a już naprzód wysyła poselstwo do tych, którzy mają uszy ku słuchaniu, mówiąc: „Upadł, upadł Babilon on wielki, i stał się przybytkiem czartów, i mieszkaniem wszelkiego ducha nieczystego i przemierzłego… Wynijdźcie z niego ludu Mój, abyście nie byli uczestnikami grzechów jego, a iżbyście nie wzięli z plag jego.” (Obj. 18:2-4). Wielka uczta jaka poprzedzała upadek Babilonu odpowiada wielkiej władzy jaką papiestwo przybrało, wielkiej denominacyjnej federacji Protestantyzmu i korzyściom władzy świeckiej, oraz odpowiada okresowi ich radości jaka im towarzyszyła. Balsazar wyobraża władze świeckie. Naczynia złote i srebrne domu Pańskiego, które były sprofanowane mogą dobrze przedstawiać nie tylko cenne prawdy objawienia Pańskiego, ale także poświęcony lud Pański – złote naczynia wyobrażają maluczkie stadko, a liczniejsze srebrne naczynia wyobrażają wielkie grono. Wiemy z historii żniwa jaki był charakter tego splugawienia i uszkodzenia tych naczyń, lecz w każdym razie pamiętamy, że te poświęcone naczynia były w wielkim poważaniu, które Cyrus kazał przywrócić do Świątyni, podobnież wiemy, iż nasz Pan nie tylko zaopiekował się prawdami objawienia Bożego, ale również, że wszyscy ci, którzy są Jego, znajdą się uwielbionymi w Świątyni, która się teraz buduje.
Ściany pałacu królewskiego, na których ukazało się pismo, przedstawiają władzę królestw pogańskich. Ręka, która pisała na ścianie, wyobraża moc Bożą, która wytworzyła pozafigurę pisma na ścianach. Samo pismo przedstawia znaki czasów, świeckie i religijne, jakie przepowiedziały zniszczenie Wielkiego Babilonu, Chrześcijaństwa. Słowa Mene, Mene, Tekel, Upharsin według babilońskiej tabeli wag, niedawno wykopanej z ruin Babilonu, oznacza w języku babilońskim następujące wagi: „Mina mina, szekel i pół miny. Mina zawiera 50 szekli, a szekel 20 gerah *. Gdy zredukujemy tę formułkę, do gerah, to jedna mina uczyni 1000 gerah. A mina, mina, szekel i pół miny, czyli dwie i pół miny i jeden szekel, zredukowane do gerah uczynią 2520 gerah. A mianowicie: Dwie miny – 2000 gerah; pół miny – 500 gerah ; i szekel – 20 gerah. A zatem, 2000 gerah + 500 gerah + 20 gerah = 2520 gerah. Te ukryte w piśmie gerah reprezentują okres Czasów Pogan, 2520 lat. Tym to sposobem napis proroczy przepowiada zniszczenie mistycznego Babilonu, a czas proroczy przepowiada, że to zniszczenie rozpocznie się po zakończeniu władzy pogan, jaką poganie dzierżyli przez 2520 lat,
____________________
* Szekel (podane Sykiel w polskim tłumaczeniu) był to srebrny pieniądz, który był zarówno monetą, jak i miarą wagi, którą ważono złoto. Że szekel zawierał 20 gerah jest wspomniane w następujących tekstach: 2Moj. 30:13; 3Moj. 27:25; 4Moj. 3:47; 18:16; Ezech. 45:12; lecz w tych wszystkich miejscach „gerah” jest przełożone „pieniędzy” w naszej Biblii, gdzie jest podane, „dwadzieścia pieniędzy sykiel waży”, zamiast „dwadzieścia gerah sykiel waży.” – przyp – tłum.