Teraźniejsza Prawda nr 106 – 1946 – str. 57
święta Przejścia był dany przed 10-tym Nisanem i na pewno nie później jak 1-go Nisana, wskazuje, że 2Moj. 12:1 powinien być przetłumaczony w sposób następujący: „Ponieważ Jehowa rzekł do Mojżesza itd.” I to jest zupełnie zgodne ż tym co pozafigura wymaga, ponieważ Mojżeszowa przepowiednia z 2Moj. 11:4-8 pokrywa okres, w którym biada wypowiadała pogróżki pozafiguralnemu Egiptowi, które doszły do szczytu w uderzeniu Jordanu, w pierwszej walce Gedeona i w wykonywaniu (w wypowiadaniu) prawa (sądu) zapisanego, przeto rozkaz ustanowienia pozafiguralnej Wielkanocy poprzedzał 10-go Nisana, 33 roku naszej ery, kiedy nasz Pan jako pozafiguralny Baranek był odłączony na śmierć. To zatem odwraca. pozafigurę, o ile się tyczy ustanowienia i operacji pozafiguralnego Święta Przejścia, do początku Wieku Ewangelii.
(2) Wobec tego w wierszu 1 (a także w następnych wierszach, w których jest mowa o rzeczach poprzedzających i włączających zabicie naszego Baranka), Mojżesz reprezentuje naszego Pana, gdy On był jeszcze w ciele. Jezusowe przepowiadanie o Swojej śmierci i wierne wykonywanie Swego poselstwa było powodem pobudzenia żydów do zadecydowania zabicia Go 10-go Nisana i ostatecznego wykonania Jego śmierci 14-go Nisana (Mat. 12:40; 16:4, 21; 17:12, 22, 23; 20:17-19, 28; 21:37-39; 26:2, 18, 24, 28, 39, 42, 53, 64; 9:22; 12:50; 17:22; 23; 22:16, 37; Jana 3:4-17; 6:61; 10:11, 15, 17, 18; 12:7, 24, 32, 33; 13:18, 19, 21; 14:19; 16:13; 18:11; 19:11) i wypełniło w pozafigurze rozkaz Mojżeszowy o ustanowieniu pierwszego święta Przejścia. Bóg objawiając Jezusowi, że on był pozafiguralnym Barankiem (Jan 1:29, 36), i że będzie odłączony 10-go, a zabity 14-go Nisana i przez otworzenie jego umysłu by mógł zrozumieć dotyczące proroctwa w Zakonie i w Prorokach, było pozafigurą mówienia Jehowy do Mojżesza . w odnośnych wierszach. Aaron w wierszu 1 reprezentuje najprzód apostołów Chrystusowych w odnośnych wierszach Nowego Testamentu, gdy Jezus był w ciele, a później apostołów i innych z ludu Bożego od Zielonych Świątek, otrzymujących odnośne prawdy o pozafiguralnym święcie Przejścia w celu udzielenia tych prawd. ich braciom. Boskie mówienie tych rzeczy do Aarona reprezentuje naprzód, że Bóg uczynił, iż nauki Jezusowe o Wielkanocy stały się jasne dla apostołów, a później, że słowa jezusowe i apostołów stały się jasne dla drugich chrześcijan, którzy następnie wyjaśniali je swoim braciom, A że Bóg mówił te rzeczy w Egipcie, przedstawia że Jehowa objawił te rzeczy Jezusowi i Kościołowi podczas ich pobytu w królestwie Szatana.
(3) Przyjęcie miesiąca Nisana za pierwszy miesiąc roku było powodem zmiany w kalendarzu; bo dotąd pierwszym miesiącem roku był miesiąc Tishri, który przypada w jesieni. Odtąd Izraelici mieli podwójny rok – rok świecki rozpoczynający się w jesieni od siódmego miesiąca Tishri i rok religijny rozpoczynający się na wiosnę, którego pierwszym miesiącem był Nisan. W tej zmianie jest pewna pozafigura. Rok świecki odnosi się do ziemskiego charakteru dyspensacji jakie były przed obecną dyspensacją, a rok religijny odnosi się do duchowego charakteru obecnej dyspensacji. Rozumiemy zatem że zmiana z roku świeckiego na rok religijny przedstawia zmianę z poprzednich postępowań, a szczególnie zmianę z postępowania Zakonu z ludem Bożym we Wieku Żydowskim, na postępowanie łaski Boskiej z ludem Bożym we Wieku Ewangelii. Że Bóg dał takie rozporządzenie na zmianę Jego postępowania z Jego ludem, przedstawiające zmianę w początku roku (w. 1), jest pokazane przez następujące pisma: Ew: Jana 1:7; Mat. 4:17; 6:17, 18; 11:11-13; Łuk. 16:16; Żyd. 1:1, 2, i treść figuralnego rozporządzenia jest wypełniona
kol. 2
przez treść tych cytat. To też prawdą jest, że Boskie postępowanie z Jego ludem przed Wiekiem Ewangelii było według ziemskich – świeckich – kierunków, natomiast podczas Wieku Ewangelii Jego postępowanie było w kierunku kościelnym – duchowym. Fakt, że Bóg uczynił tę zmianę na początku roku w łączności z Jego ustanowieniem baranka wielkanocnego, ucztą i świętami wielkanocnymi, również dowodzi; że ta zmiana na początku roku jest figurą na zmianę w Pańskim dyspensacyjnym postępowaniu z Jego ludem na początku Wieku Ewangelii, ponieważ zmianę w figurze uczyniono z powodu baranka wielkanocnego, uczty i świąt wielkanocnych jakie następowały po niej, a które to rzeczy przedstawiają Chrystusa naszego Baranka, nasze przywileje odnośnie tegoż Baranka i stosowne błogosławieństwa w życiu chrześcijańskim, dlatego zmiana początku roku do Nisan przedstawia zmianę jaka rozpoczęła się na początku Wieku Ewangelii.
ODŁĄCZENIE BARANKA
(4) Rozporządzenie dane w wierszu 3-cim, żeby powiedzieć całemu Izraelowi aby odłączyli figuralnego baranka w dniu 10-go Nisan, które to rozporządzenie było dane prze tą datą, przedstawiałoby rozporządzenie dane przed 10-tym. Nisan, 33 R.P.; ponieważ ta figura będąc figurą ustawową, połączoną z określoną datą, dlatego gdy czas na pozafigurę nadszedł to musiała przyjść w tę datę kiedy figura przypadała. Jest to zatem ogólnym prawidłem odnośnie ustawowych figur przypadających w oznaczone daty i jest uwidocznione, np. przez naszego Pana, jako pozafiguralnego Baranka umierającego 14-go Nisan, przez wejście Chrystusa, jako pozafiguralny snop pierwiastek żniwa, do pozafiguralnej Świątnicy Najświętszej 16-go Nisana, przez pozafiguralne dwa bochenki chleba przyniesione na ofiarę obracania w dzień Zielonych świątek (3Moj. 23:10-15, 16-21; Dz.Ap. 2:1-4, 38, 41), przez naszego Pana jako pozafiguralnego Cielca ofiarowanego w dniu 10-go Tishri (3Moj. 16:29, 30-34; 23:27-32) i przez Jego spłodzenie 14-go Tishri, żeby mógł przebywać w pozaobrazowej kuczce 15-go Tishri. (3Moj. 23:34-43). Zgodnie z tym. Bóg rozporządził, żeby Jezus był odłączony jako Baranek Wielkanocny 10-go Nisana i był ofiarowany 14-go Nisana. To rozporządzenie, tak jak wiele innych, było dane nie słowami, ale uczynkami. Jak to było uczynione? Z rozporządzenia naszego Niebieskiego Ojca, Jezus dokonał czynów, którymi pobudził Sanhedryn i innych wodzów Izraelskich jako reprezentantów Izraela, do odłączenia Go na śmierć, w dniu Jego wjazdu do Jeruzalemu na oślicy, wśród radosnych okrzyków tłumu. Tym dniem był poniedziałek 10-ty Nisan, a nie niedziela, jak nominalny Kościół naucza, co jest dowodem gdy liczymy wstecz od dnia Jego śmierci, czyli piątku 14-go Nisan. Postanowienie zabicia Go nastąpiło tego samego dnia w którym wjechał do Jeruzalemu (Ew. Łuk. 19:47; porównaj z Ew. Mat. 21:12, 13 i Ew. Marka 11:15-18). Przeto postanowienie zabicia Jezusa nastąpiło 10-go Nisana, 33 R.P. Tym to więc sposobem Jezus jako Baranek nasz Wielkanocny (1Kor. 6:7, 8) był odłączony 10-go Nisana, 33 R.P. na śmierć przez Izraela, działającego przez jego wodzów, którzy stoją tu za głowy narodu izraelskiego są zatem jego przedstawicielami. Przez nich Izrael działał jako całość w tej sprawie.
(5) Jest godnym zauważenia czym Jezus nakazał Swoje odłączenie jako pozaobrazowego Baranka, które było pozafigurą Mojżeszowego rozkazu odłączenia figuralnego baranka w dniu 10-go Nisan. Jezus to uczynił takimi słowami i czynami, przez które nauczeni w Piśmie i faryzeusze zostali pobudzeni do stawienia Mu opozycji. Między Jego słowami i czynami były Jego kazania i nauki, które nie miały ich upoważnienia, ponieważ nauczał ich poważnie i pociągająco