co nasz Pan uczynił tę przepowiednię? Którzy to są urzędnicy w pozafigurze? Co przedstawia Mojżeszowa przepowiednia, że urzędnicy Faraonowi będą prosić Izraela, ażeby im ulżyli przez odejście? Jak uczyniono tę pozafiguralną przepowiednię? Jak mogło takie wypędzenie pozafiguralnego Izraela być poddaństwem ze strony urzędników Szatana? Kiedy podług przepowiedni Mojżesza on miał wyjść z Egiptu? Co jest pozafigurą tego? Go przedstawia odejście Mojżesza z wielkim gniewem od obliczności Faraona? Gdzie przeważnie uczyniono te pozafiguralne przepowiednie?

      (14) Co Jehowa mówił po tych przepowiedniach, w figurze i w pozafigurze? Czego okazją stała się upartość Faraona? Co to przedstawiało? Co to przedstawia, że Mojżesz i Aaron dokonali cudów w Egipcie? Kto nie zadał dziesiątej plagi? Co to przedstawia? Które pozafiguralne plagi były dokonane przez Chrystusa i Kościół? Przez jakie usługiwanie? Co oni uczynili przez taką usługę? Przeciw komu i przed kim Mojżesz i Aaron dokonali tych figuralnych plag? Co to przedstawia? Dlaczego tu nie są dane szczegóły o Boskim zatwardzeniu serca Faraona?

      (Ciąg dalszy nastąpi.)

kol. 1

NADESŁANE ZAPYTANIA

      Pytanie: Czyś nie zauważył, że gdy uczysz iż jesteś gwiazdą, to nauczasz, że jest osiem gwiazd, podczas gdy Biblia wskazuje, że jest tylko siedem symbolicznych gwiazd?

      Odpowiedź: Ani nie ma osiem gwiazd, ani ja nie nauczam że jestem gwiazdą. Rozumiemy że jest tylko siedem symbolicznych gwiazd, i że każda gwiazda składa się z wielu członków, a nie z jednej tylko osoby, jest zatem gwiazdą składową. Gwiazda Kościoła efezkiego składała się z dwunastu apostołów, z których każdy był od Boga natchnionym, miał władzę związywania i rozwiązywania, to jest zobowiązywał Kościół do przestrzegania pewnych nauk i praktyk lub uwalniał go od pewnych nauk i praktyk, jak naprzykład uwolnienie Kościoła od nauk i praktyk zakonnych (Mat. 18:18, 19).

      Brat Russell, przy określeniu gwiazdy któregokolwiek Kościoła, mówił, iż byli to specjalni nosiciele światła w każdym z siedmiu okresów Kościoła (Przedruki Strażnic, str. 3570, par. 3). Nauczał zatem, że każda gwiazda była składową, gdyż składała się z więcej niż jednego „nosiciela światła”. Fakty historyczne dowodzą, iż tak było w każdym wypadku, ponieważ w każdym z siedmiu okresów Kościoła, Pan używał pewną liczbę specjalnych „nosicieli światła”, stanowiących gwiazdę danego okresu Kościoła. Ta myśl jest bardzo jasną odnośnie Kościoła z okresu efezkiego, ponieważ wszyscy apostołowie stanowili gwiazdę tego Kościoła. Ta myśl jest również jasną co do gwiazd innych sześciu Kościołów. Weźmy za przykład gwiazdę okresu filadelfijskiego. Głównym mężem tego okresu, którego Pan użył, był Jan Wesel, który przedstawił pięć głównych doktrynalnych prawd w okresie reformacyjnym, a później Hieronim Savanorola, który przedstawił dwie prawdy etyczne w tym okresie. Później Pan używał dziesięć innych braci, z których pierwszym był Marcin Luter, a ostatnim William Miller, każdemu Pan dał pewną szafarską doktrynę, przez którą został zapoczątkowany ruch Maluczkiego Stadka, lecz później zamieniony na sektę przez wodzów utracjuszy koron. Tym to sposobem powstało dziesięć głównych protestanckich denominacji. Za drugi przykład weźmy Kościół z Pergamos (318 – 799). Chociaż Ariusz był głównym mężem tegoż okresu, którego Pan wzbudził, ażeby zaprotestował przeciw rozwijającemu się błędowi o trójcy, to arianizm zamarł zupełnie przed zakończeniem się tego okresu. Ale przy każdym powstawaniu nowych błędów w owym okresie, Pan wzbudzał nowego „nosiciela świata” jako członka gwiazdy Pergamos, ażeby się sprzeciwiał danemu błędowi. I tak, gdy powstała błędna myśl kierowania przez Augustyna, że Kościół składa się z hierarchii i wszystkich jej posłusznych, t. zn. że Kościół jest widzialnym i zewnętrznie zorganizowanym ciałem, Pan wzbudził Tychoniusza z Północnej Afryki, jako „nosiciela światła”, który stawił opozycję temu poglądowi i wykazał, że Kościół jest niewidzialnym zespołem ludu poświęconego w Jezusie Chrystusie, co oczywiście jest prawdą. Gdy później powstała fałszywa myśl, kto jest prawdziwie poświęconym, tj. iż poświęconymi są zakonnicy
kol. 2
i zakonnice, oraz wszyscy inni, co się oddają praktykom surowości życia, a także wykonują papieskie „dobre uczynki” i gdy zaczęła powstawać myśl o czczeniu świętych i ich relikwii, Pan wzbudził Jowiniana z Rzymu, jako „nosiciela światła” gwiazdy Pergamos, który nie tylko że zaprotestował przeciw tym błędom, ale również przedstawił prawdę, że osoba poświęcona musi być umarłą dla siebie i świata, a ożywioną dla Boga w studiowaniu, w rozszerzaniu i w praktykowaniu Prawdy oraz w czuwaniu, w modlitwie i w cierpieniu z powodu: wierności Prawdzie, według wzoru pozostawionego nam przez Pana i Apostołów. Gdy powstał błąd o absolutnym przeznaczeniu jednostek, Pan wzbudził Jana Cassiana z Marsylii – Francji, jako „nosiciela światła” gwiazdy Pergamos, który pobił ten błąd, a nauczył prawdy, że przeznaczoną była klasa, a nie jednostki, do której to klasy są wybierane jednostki podczas Wieku Ewangelii w poświęceniu (spłodzeniu i t. d.) Ducha i w wierze Prawdy. Gdy następnie powstał błąd o usznej spowiedzi i że ci wszyscy co nie przyjmą Chrystusa w tym życiu idą na wieczne męki, i gdy błąd, że tradycja i ojcowie Kościoła są źródłem i regułą wiary, zaczął zataczać coraz szersze kręgi, Bóg wzbudził Adalberta, francuskiego misjonarza i biskupa w Niemczech, który sprzeciwił się tym błędom, dowodząc, że grzechy mają być wyznawane tylko Bogu, chyba gdyby ktoś zgrzeszył przeciw jednostce, w takim razie powinien wyznać grzech i prosić daną osobę o przebaczenie; wykazywał, że przyszła próba będzie dla tych, co nie przyjmą Chrystusa w tym życiu, i silnie obstawał za Biblią, dowodząc iż ona jest jedynym źródłem wiary i główną regułą praktyki. Tym to więc sposobem moglibyśmy wykazać to samo w każdym innym okresie Kościoła, że gwiazdą była pewna liczba nosicieli światła, którzy protestowali przeciw pewnym ważnym błędom, a nauczali i bronili prawdy na czasie. Lecz powyżej podane fakty wystarczą. Nasz Pastor nie nauczał, że gwiazdą była jednostka, a wyjątki z jego pism podane z przedruku Strażnic dowodzą, że gwiazdą była pewna liczba braci. Ta błędna myśl, że siedem gwiazd (Obj. 1:20; 2:1; 3:1), było to siedem jednostek, nie była myślą naszego Pastora, ale myślą C. J. Woodwortha, który był jednym z najbardziej błędnych pielgrzymów i jednym z autorów siódmego tomu.

      W czterech okresach jego gwiazdami są główni mężowie danych okresów, ale w tych drugich okresach nie są nawet główni mężowie podani za jego gwiazdy (Miche 5:5), i w żadnym wypadku nie podał wszystkich członków gwiazd, ani nawet w siódmym okresie – w którym gwiazda składa się z dwóch członków i gdzie obaj członkowie są głównymi mężami. Oprócz tego jego okres Kościoła Pergamos jest setki lat za krótki, a okres Tyatyra, setki lat za długi, a także skrócił początek Kościoła Sardis, a przedłużył jego koniec. P. 1944, 178.

      Pytanie: Ponieważ święcenie Sabatu jest jednym z dziesięciu przykazań, które stanowią prawo moralne, a zatem jest częścią prawa moralnego, dlaczego ty nie święcisz soboty, jak prawo moralne rozkazuje?

poprzednia strona – następna strona