Teraźniejsza Prawda nr 105 – 1946 – str. 49
do najmniejszego z pierworodnych pozafiguralnego Egiptu. Żaden z tych pierworodnych nie będzie ocalony; lecz wszyscy będą wytraceni w czasie ucisku. Ani jeden z nich nie przeżyje do królestwa Tysiąclecia. Pierworodne z bydląt egipskich przedstawiają człowieczeństwo członków tej klasy. To zdanie: „każde pierworodne z bydląt” jest podane, żeby pokazać, że nic nie pozostanie z pozafiguralnych pierworodnych Egipcjan – że będą zupełnie wytraceni. Tylko przez ogólne zestawienie figuralnych wypadków i przez porównywane połączenie odnośnych figuralnych osób, możemy wnioskować, że egipscy pierworodni z ludzi wyobrażają nowe stworzenia klasy Wtórej Śmierci, a egipscy pierworodni z bydła wyo6rażają ich człowieczeństwo. że pierworodne z ludu Izraela przedstawiają nowe stworzenia, które stanowią Kościół pierworodnych, jest widoczne z listu od Żyd. 12:23. Z faktu, że pierworodne z czystych zwierząt Izraela miały być ofiarowane na ołtarzu Bożym, wnioskujemy, że one przedstawiają człowieczeństwo „Kościoła pierworodnych, których imiona (charaktery) są zapisane w niebie (duchownie), gdyż nie nowe stworzenia członków Kościoła, lecz ich człowieczeństwo jest ofiarowane na ołtarzu Bożym. (Do Rzym. 12:1; 1Piotra 2:5; Żyd. 9:14; 1Piotra 1:18, 19.) Ich nowe stworzenia i ich człowieczeństwo jest zachowane od pozafiguralnej dziesiątej plagi. Los, jaki spotyka tych, co nie zostali pominięci przez pozafiguralną dziesiątą plagę, musi być taki, jakiego uniknęli ci, którzy zostali pominięci. Jest to zatem wtóra śmierć, którą pozafiguralni pierworodni egipscy ponoszą, a od której pozafiguralni pierworodni Izraela zostali zachowani. To znaczy, że pozafiguralni pierworodni Egiptu z ludzi przedstawiają niewierne nowe stworzenia, które utracą żywot., podczas gdy pozafiguralni pierworodni Izraela przedstawiały wierne nowe stworzenia, które osiągną żywot. A. jeżeli pierworodne z bydła Izraela przedstawiają człowieczeństwo tych nowych stworzeń, którzy dostąpią żywota, pierworodni z bydła Egipcjan muszą przedstawiać człowieczeństwo tych nowych stworzeń. którzy utracą życie – człowieczeństwo wytraconych.
(12) Groźba Mojżesza o wielkim krzyku, jaki Egipcjanie uczynią, gdy znajdą swoich., pierworodnych nieżywych (w. 6), przedstawia groźbę, jaką nasz Pan uczynił przez Kościół od czasu. krótko przed rokiem 1914 do listopada 1916, o gorzkim żalu, jaki pozafiguralni Egipcjanie doświadczą, gdy się dowiedzą, że ich główni wodzowie religijni – z kleru i świeccy, pasterze i przedniejsi z trzody – poszli na Wtórą Śmierć. Ten żal powiększa się przez cierpienia po całym świecie z powodu wielkiego ucisku. Zauważmy jak bardzo podobne jest to wyrażenie, ”jaki przedtem nie był, i jaki potem nie będzie” (wiersz 6-ty) do tego, które Daniel 12:1 i nasz Pan (w Ewangelii Mateusza 24:21) użyli o tym wielkim ucisku. To podobieństwo służy do połączenia, chociaż ono nie utożsamia tych dwóch doświadczeń, i nasuwa myśl, iż ucisk jest tym czynnikiem, co zada pozafiguralną dziesiątą plagę. (Obj. 14:9-11) jest cokolwiek spokrewnionym ustępem, obejmującym, między innymi rzeczami, wtórą śmierć członków człowieka grzechu i nowych stworzeń (urzędników) obrazu bestii i żal ich naśladowców, gdy się dowiedzą o ich losie. Te zastanowienia wykazują, że ich zatracenie będzie spowodowane przez wiatr, trzęsienie ziemi i ogień jako główne części wielkiego ucisku i przez towarzyszące im głody i zarazy, a nie tak bardzo podczas przerw, które są pomiędzy tymi wielkimi bólami porodowymi, kiedy ta pozafiguralna dziesiąta plaga Jest wylewana. Psy w. 7 pozestawiają warczących, szczekających i kąsających sekciarzy. Ich języki przedstawiają teorie tych sekciarzy. Literalny pies gdy zauważy, że jego pan nie żyje, traci swoją dzikość
kol. 2
i bardzo go żałuje, co wszyscy wiemy z obserwacji i informacji. Psy egipskie, żałujące swoich pierworodnych panów, nie warczały, nie szczekały, ani nie kąsały Izraelitów, lub ich bydła (w. 7), tej pamiętnej nocy, ale były bardzo zasmucone, jak Mojżesz przepowiedział. Ta przepowiednia wyobraża oświadczenie naszego Pana dane przez Jego lud, że zwolennicy sekciarstwa, bestii i jej obrazu, gdy dowiedzą się o losie pasterzy, którzy byli nowymi stworzeniami i „najzacniejszymi… z trzody (Jer. 25:34-38) w tych systemach, będą bardzo przygnębieni ich nieszczęściem, a także zamieszani do tego stopnia w swoich poglądach, że nie będą mogli użyć swych teorii w sposób wojowniczy przeciwko prawdziwemu ludowi Bożemu. A w ich żalu i zamieszaniu, a w pokoju i radości prawdziwego ludu Bożego w owym czasie, oni byliby zmuszeni do uznania, że Bóg uczynił różnicę (w. 7) pomiędzy pozafiguralnym Izraelem, a pozafiguralnymi Egipcjanami.
(13) Tak jak Mojżesz przepowiedział, że wskutek dziesiątej plagi nastąpi upokorzenie szlachty Faraonowej i ich poddanie się jemu („Przyjdą… kłaniać mi się będą” – w. 8), tak też nasz Pan przepowiedział, że upokorzenie specjalnych przedstawicieli Szatana w kościele, państwie, kapitale i społeczeństwie, z powodu utraty ich towarzyszy z nowych stworzeń i przez kłopoty, które byłyby powodem ich utraty, oni poddadzą się Panu, do czego zostaną zmuszeni przez te same powody. W miesięczniku Studentów Biblijnych, w kazaniach umieszczanych w gazetach i w wykładach wygłaszanych w owym czasie, zawierały się, od czasu do czasu, takie przepowiednie ogłaszane jako kary przychodzące na kler spłodzony z ducha, politykierów, kapitalistów, fabrykantów, ludzi wojskowych i innych wpływowych wodzów nie spłodzonych z ducha w szatanowym ustroju, zanim ucisk pochłonie ich, i o poddaniu się ich zwolenników. Mojżeszowa przepowiednia, że urzędnicy Faraonowi będą prosić o ulgę z niedoli, błagając Mojżesza i Izraela o opuszczenie Egiptu, przedstawia, że z powodu wielkiego żalu i strat, które uznają jako karę za ciemiężenie ludu Bożego, przedniejsi z królestwa szatańskiego będą domagać się, przez czyny prześladowcze aby nasz Pan przyspieszył wyzwolenie z opresji. Taka przepowiednia była podawana w poselstwach Prawdy danego okresu, gdzie wykazywano, że z powodu prześladowań, ci wielcy wypędzą lud Boży z pośrodku siebie. Lecz jakby to było z sprawa służebności? Odpowiadamy, iż to zmusi ich do służenia według rozkazu wymagania Pańskiego i to w największym uniżeniu, a z powodu złego postąpienia (moralnego upodlenia), przez które wypchną ich z pozafiguralnego Egiptu. W wierszu 8, Mojżesz powiedział: „a potem wynijdę” – to przedstawia oznajmienie naszego Pana. które wypowiedział przez swój lud, że przez zło wielkiego ucisku, On na wieki uwolni lud swój z królestwa szatańskiego. Mojżeszowe wyjście od Faraona z wielkim gniewem, przedstawia zaprzestanie z wielką nieprzyjemnością, przez naszego Pana publicznej pracy około nowych kierunków, z Jego ostatecznym ogłoszeniem wielkiego ucisku, od krótkiego czasu przed 1914 do listopada 1916, gdzie przeważnie tę przepowiednię uczyniono.
(14) Potem. gdy Jezus przez Kościół zaczął ogłaszać w Europie i Ameryce, że wielki ucisk nadchodzi z dodatkowym zniszczeniem pozafiguralnych pierworodnych, co jest zobrazowane w podobnym ogłoszeniu Mojżesza i Aarona, Jehowa. powiedział naszemu Panu (w. 9), że Szatan nie będzie zważał na te poselstwa, tak jak we figurze On powiedział Mojżeszowi, że Faraon nie usłucha jego poselstwa. Tak jak we figurze to przyczyniło się do zadania więcej plag (rozmnożył – w. 9), przez dodanie do nich dziesiątej plagi, tak też było w pozafigurze. Tak jak Mojżesz i Aaron uczynili te wszystkie cuda (dziesięć