Teraźniejsza Prawda nr 105 – 1946 – str. 48
światowej 1-go sierpnia 1914, a wyrażenie „o północy” (29), wyraża aktualny początek zadawania pozafiguralnej dziesiątej plagi 21-go września 1914. W innym miejscu wykazaliśmy początki tych dwóch zarysów wojny światowej, bez połączenia tych dat z dziesiątą plagą (zob. Ter. Pr. nr. 13, str. 83, par.1, str. 84 par: 1, 2).
OSIEMDZIESIĘCIOLETNIA NOC
(7) Okres Paruzji i Epifanii, razem 80 lat długi, stanowi tę pozafiguralną noc, do której te ustępy odnoszą się Jej północ byłaby akurat w połowie tych 80 lat, tj., 40 lat od zaczęcia i 40 lat do zakończenia się tej nocy. Innymi słowy, ta część tej nocy, która poprzedzała jej północ była Paruzją, a ta co nastąpiła po północy jest Epifanią: Ponieważ dziesiąta plaga w figurze i w pozafigurze zaczęła się akurat w połowie tej nocy, mamy więc w tym jeszcze jeden dowód, że Paruzja i Epifania są po 40 lat długie. To zastanowienie także dowodzi, że czas ucisku zaczął się w 1914 roku z wojną światową; jako pozafiguralnym wiatrem Obj. 7:1 („aby nie wiał wiatr” – nie wiatry), a nie zaczyna się od Armagedonu, jak większość Lewitów utrzymuje, gdyż cały ucisk jest tym czynnikiem, przez który dziesiąta plaga, czyli trzecia biada, jest zadawana. To ,zastanowienie także dowodzi, że jedna symboliczna. godzina biblijna jest okresem składającym się 62/3 lat, ponieważ jedna-dwunasta część z 80 letniej Nocy jest 6 i ⅔ lat. Jeżeliby godzina z Obj. 17:12 okazała się nie być okresem 31/3 lat długim, w takim razie musielibyśmy przyjąć za godzinę okres składający się z 62/3 lat, chyba,. że w międzyczasie Pan by nam objawił inną godzinę.
(8) Bóg oznajmując, że pójdzie przez pośrodek Egiptu przedstawia, że przez zarys wojny światowej od 1 sierpnia do 21 września 1914, On przystąpił do pracy zadawania dziesiątej plagi chrześcijaństwu, w samym pośrodku tegoż – po całej Europie, która jest środowiskiem chrześcijaństwa. Nasz Pan wyraźnie wypowiedział pozafigurę zdania Mojżeszowego na ten punkt; „przepowiadając przez Swój lud, że wielki ucisk zacznie się przy końcu czasów pogan, około paź. 1914; a z dwójnasobnego okresu 2520 +2520 lat, podanego na rysunku w książce o Piramidzie przez Braci Edgar, gdzie jest wykazane, że zachodzący koniec pierwszego członka (2520 lat) tego dwójnasobu odbywał się podczas okresu od rozpoczęcia się pustoszenia Jeruzalemu aż do oślepienia Sedekiasza (Jer.52:12; 39:4-7) – okres siedmiu tygodni, od 10-go dnia, piątego miesiąca; do 1-go dnia siódmego miesiąca = odpowiada okresowi od 1-go sierpnia do 21-go września 1914; Pan przez lud Swój również nauczał, że początek ucisku przyjdzie około 1-go sierpnia 1914, ponieważ czasy pogan, zachodząc, zakończyły się od 1-go sierpnia do 22-go września 1914. Z obu punktów zapatrywania przez wyrażenie „około północy”, Pan pozafigularnie przepowiedział przez Kościół, że ucisk przyjdzie w roku 1914. Tym więc sposobem nasz Pan jako pozafiguralny Mojżesz przepowiedział przed Szatanem że początek dziesiątej plagi przyjdzie w 1914.
(9) Wiersz 5 podaje dokładnie co będzie dziesiątą plagą – śmierć każdego egipskiego pierworodnego z ludzi i z bydła. W pozafigurze dziesiątą plagą jest śmierć nowych stworzeń i człowieczeństwa klasy. Wtórej śmierci. Tak jak posłaniec, który zadał śmierć egipskim pierworodnym z ludzi i z bydła nie był figuralną dziesiątą plagą, ale była nią śmierć pierworodnych, tak też wielki ucisk nie jest dziesiątą plagą – ale środkiem, przez który zniszczenie klasy Wtórej śmierci jest dokonane, natomiast ich zniszczenie jest tą pozafiguralną dziesiątą plagą. Oryginalnie, wszyscy z nowych stworzeń są pozafiguralnymi pierworodnymi Izraelitami – Kościołem –
kol. 2
i są przeto nazwani Kościołem pierworodnych (Do Żyd. 12:23). Ci z nowych stworzeń, którzy popełnią grzech na śmierć, umierają jako pozafiguralni pierworodni Izraelscy, zobrazowani przez takich Izraelitów, którzy wyszli z pod dachu domów zabezpieczonych dla wszystkich, będących wewnątrz, przez pokropione odrzwia i nadprożniki. (2Moj. 12:22). Gdy tacy umarli, jako pozafiguralni pierworodni Izraelici, tj. gdy wyrok wtórej śmierci był wydany na nich, a nie jego wykonanie, to od tej chwili zostali zamienieni na pozafiguralnych Egipcjan. Powód dla którego stają się pierworodnymi Egipcjanami jest ten: Szatan i pozafiguralni Egipcjanie uważają ich za więcej zdolnych i użytecznych dla swoich fałszywych celów religijnych; ponieważ, ogólnie mówiąc, umysły upadłych nowych stworzeń są bystrzejsze, a ich serca więcej upadłe niż tych, co nie są spłodzeni. Przeto mogą służyć o wiele skuteczniej celom Szatana (Faraona) i jego przedstawicielom (sługom Faraona) niż nie spłodzeni z Ducha. Jest to główny powód, dla którego Szatan pragnąłby osiągnąć kontrolę nad wszystkimi nowymi stworzeniami i on ją częściowo osiąga; gdy otrzymuje tymczasową kontrolę nad Wielkim Gronem, gdy ono popada w stan nieczysty, a zupełną kontrolę nad klasą wtórej śmierci.
(10) Tak jak w figurze Mojżesz przepowiedział że każdy żyjący pierworodny Egipcjanin umrze w nocy 14 Nisan (2Moj. 11:4, 6; 22:6; 29), tak nasz Pan przez Swój Kościół przepowiedział, że żaden z klasy Wtórej Śmierci; wtedy żyjący; nie przeżyje wielkiego ucisku, lecz 'podczas niego umrze. To było czynione w kazaniach wydanych drukiem i w publicznych wykładach pielgrzymów od czasu przed rokiem 1914 do 1916, i było często powtarzane w Ameryce od jesieni 1914 do jesieni 1916 r., szczególnie w obwinieniach przeciwko tym z kleru, którzy byli spłodzeni z Ducha, a złośliwie i fałszywie przedstawiali Prawdę i sprzeciwiali się jej. Pierworodny Faraona, który jako król zajmował tron Egiptu, przedstawiał papiestwo, jako pierworodnego Szatana, boga, czyli władcy teraźniejszego złego świata; ponieważ papiestwo jest głównym produktem Szatana na ziemi. Od czasu krótko przed rokiem 1914 do jesieni 1916, kiedy to przepowiednia była pozafiguralnie ogłoszona, każdy członek rzymskiej hierachii był nowym stworzeniem. Hierarchia rzymska nie składa się ze zwykłych księży, ale z biskupów, arcybiskupów i kardynałów, jako ciała i z papieża jako głowy. Św.. Paweł w 2 liście do Tes. 2:4 pokazuje, że człowiek grzechu będzie w Kościele Bożym, w których nikt inny, jak tylko nowe stworzenia znajdują się. Przeto hierarchia rzymska składałaby się z nowych. stworzeń, w każdym ,wypadku z utracjuszy koron, którzy później stawali się klasą wtórej śmierci. Ci z nich, którzy przynajmniej od czasu krótko przed rokiem 1914 do listopada 1916 byli częściami Antychrysta, byliby bez wyjątku, jako pierworodni pozafiguralnego Faraona, zgładzeni, jako część tegoż systemu podczas armagedonu. Ich zupełne wytracenie nie tylko zniszczy ten system, który składa się z nich, lecz zostawi Kościół rzymski bez członków hierarchii, którzyby mogli wyświęcać nowych księży. Jeżeli ucisk nie zniszczy zupełnie tego kościoła, to on sam przez się, naturalnym sposobem, wytraciłby się w okresie jednego pokolenia, z punktu rzymskiego zapatrywania.
(11) Najuboższe z służebnic egipskich były te, które mełły ziarno. Rozumiemy przeto, że „niewolnica, która jest przy żarnach przedstawia najniższą, czyli najbiedniejszą sektę w Chrześcijaństwie. Jej pierworodny przedstawiałby członków Wtórej śmierci, którzy należą do najbiedniejszej sekty w Chrześcijaństwie. Pozafiguralne znaczenie wyrażenia, „od pierworodnego Faraonowego… do pierworodnego niewolnicy, która jest przy żarnach” (w. 5), jest, od największego