Teraźniejsza Prawda nr 105 – 1946 – str. 47
mamy przepowiedziane, że pozafiguralna dziesiąta plaga zmusi Szatana do wypuszczenia pozafiguralnego Izraela na wolność („potem wypuści was stąd” – w. 1). Oprócz tego Bóg przepowiedział, że Faraon uwalniając Izraela wypędzi ich, to znaczy, iż będzie nalegał by opuścili Egipt jak najprędzej. To przedstawia Boską przepowiednię, że pozafiguralny Izrael będzie nagle. wypędzony z królestwa Szatana i wskazuje na prześladowania, bojkoty, symboliczne ścięcia, itp., jakie przypadną na lud Boży gdy będzie wyrzucony z królestwa Szatana. To odnosi się do niesprawiedliwości jakie były uczynione i jakie jeszcze będą uczynione ludowi Bożemu przez pozafiguralnych Egipcjan podczas ucisku jaki rozpoczął się z rokiem 1914. Wyzwolenie nas z takiego niesprawiedliwego traktowania w pozafiguralnym Egipcie powinno zmniejszyć naszą przykrość z powodu takiego traktowania nas i pobudzić do radości.
BÓG ZABIERA PRAWDĘ WYZNANIOM
(3) Ponieważ przy omawianiu 2Moj. 3:21, 22 podaliśmy ogólne znaczenie myśli wierszu 2-go, o ile się ta myśl odnosi do niewiast izraelskich i egipskich (zob. Ter. Pr. num.. 100, str. 39, par. 16, 17), i z powodu, że wiersz 2 jest tylko wzmianką do 2Moj. 3:21, 22, przeto nie potrzebujemy w tym miejscu wchodzić w szczegóły wierszu 2. Tylko uwaga lingwistyczna byłaby tu na miejscu. Drugie słowo w wierszu 2 Przetłumaczone teraz, powinni być podane proszę, ponieważ taki błąd przeczy łączności i faktowi, że przemówienie nie było uczynione aż w 2Moj. 12:36. Jedna rzecz jest jednak dodana w wier. 2, jaką nie znajdujemy w 2Moj. 3:21,22, a która wspomina tam tylko o niewiastach izraelskich, proszących swoich sąsiadek o wypożyczenie klejnotów i odzieży, lecz nic nie mówi o mężach izraelskich, proszących swoich sąsiadów o wypożyczenie klejnotów złotych i srebrnych i szat, podczas gdy wiersz 2Podaje ten szczegół. Z punktu wyrozumienia, że matki izraelskie przedstawiają Prawdę i jej sług – przymierze – a dzieci izraelskie przedstawiają domowników wiary, jak wykazane w Ter. Pr. num. 100; str. 39, par. 16, 17, to rozumiemy, że mężowie izraelscy jako głowy rodzin, przedstawiają Boga, zwłaszcza jak On działa przez naszego Pana i jego mówczych narzędzi w wydobywaniu Boskiej Prawdy, klejnotów ze srebra i złota, z nauk rozmaitych fałszywych chrystusów i systemów fałszywego proroka przy końcu Wieku. Zatem ci bliźni (sąsiedzi) egipscy (w. 2), u których mężowie izraelscy wypożyczyli wymienione rzeczy, są figurą na fałszywe systemy ludzkie Niezawodnie, iż z nauk tych. fałszywych systemów nasz Pan, przez swoje specjalne mówcze narzędzia, wydobył Boską Prawdę, klejnoty złote i srebrne. Np.. z prezbiteriańskiego systemu fałszywego proroka wzięło wiele Prawdy o Wyborze i o Wieczerzy Pańskiej ; z metodyskiego systemu fałszywego proroka wiele Prawdy wzięto o wolnej łasce i o miłości Bożej; podobnież z greckiego i z rzymskiego systemu fałszywego chrystusa wzięła wiele Prawdy o urzędzie Chrystusowym zanim stał się człowiekiem, jak i potem gdy stał się ciałem, i o Kościele będącym skarbnicą i rozdawcą zbawczej Prawdy.
(4) W formie poprawionej wytłumaczyliśmy również figurę i pozafigurę pierwszego zdania wierszu 3 (zob. Ter. Pr. num. 100 str. 39,par. 16 i 17). Jednak uważamy, że potrzebna jest uwaga odnośnie literalnego oddania przetłumaczonego. wyrażenia: „Ja dam łaskę ludowi w oczach Egipcjan.” Według przekładu Biblii Dra. Younga to zdanie powinno brzmieć: „Ja dam (osobliwą) łaskę ludowi w oczach Egipcjan”. Wyrażenie w 2Moj. 3:21 jest bardzo podobne temuż, gdzie jest podane „Ja dam (osobliwą) łaskę ludowi temu w oczach Egipcjan.” Gdy po raz pierwszy
kol. 2
usłyszymy to zdanie, to wydaje się być dziwnym lecz z punktu pozafigury jest bardzo stosowne. Albowiem te wszystkie cierpienia i prześladowania wyrządzone ludowi Bożemu przez pozafiguralnych Egipcjan, zdają się być nie łaską lecz krzywdą. Ale gdy zauważymy, że Pan przez te cierpienia i krzywdy wyrabia w nas zalety charakteru, wtedy dopiero spostrzegamy, iż one są prawdziwymi dobrodziejstwami dla nas. (Rzym.8:28; 2Kor. 4:17,18). One są nazwane łaską ludu Bożego, nie dlatego, że pozafiguralni Egipcjanie chcieli żeby one takimi były, ale są łaską z powodu Boskiego kierownictwa i z powodu, iż lud Boży przyjmuje je jako takie oceniając cel duchowy w jakim są udzielane. Rozumie się, że takie prześladowania i krzywdy gdyby były zadawane pozafiguralnym Egipcjanom nie byłyby uważane przez nich za łaskę, ponieważ za zło wyrządzone im czują urazę, stają się przez to złośliwymi i ponoszą szkodę w charakterze. My zaś, drodzy Bracia i Siostry którzy mamy duchowe rozeznawanie rzeczy, nauczmy się cenić zło, jakie na nas przychodzi, uważając je za osobliwą łaskę, tak jak św. Piotr mówi: Boć to jest łaska jeśli kto dla sumienia Bożego ponosi frasunki, cierpiąc bezwinnie”: 1Piotr 2:19, 20.
(5) Powyżej podaliśmy myśl, że w drugim zdaniu 3-go wierszu słowo był podane skośnym drukiem (w ang.) powinno być zastąpione słowem będzie; ponieważ myśl. tu wyrażona jest wzmianką do 2Moj. 7:1-6, a szczególnie do wierszu 1, jako miejsca gdzie to było mówione. Chociaż każda z plag dodawała sławy Mojżeszowi w oczach Egipcjan i Izraelitów (w. 3), to dziesiąta plaga przyniosła mu największą sławę w oczach obu narodów Pozafiguralnie sława naszego Pana wzrastała przed ludem świata z każdą plagą lecz tak jak Mojżesz stał się bardzo wielkim w oczach Egipcjan i Izraelitów wskutek dziesiątej plagi, tak też nasz Pan stanie się bardzo wielkim przed światem i ludem Bożym z powodu trzeciej biady. Tylko ze względu. na myśl w w. 1-3, Mojżesz mógł wyrazić tę straszną groźbę do Faraona zawartą w w. 4-8. Pozafiguralnie nasz Pan, znając obietnicę Ojca względem Siebie i Jego ludu, i groźby Boże względem królestwa Szatana i Jego popleczników, które stały się jasne Jego wyrozumieniu przez dotyczące wyrażenia Boskie, mógł głosić i sprawić, żeby były głoszone przez Jego mówcze narzędzia, pozafigury tych biad do Faraona i jego ludu, podane w w. 4-8. Te myśli przygotowują nas i przyprowadzają do zastanowienia się nad drugą częścią rozmowy Mojżesza z Faraonem, jaka jest podana w w. 4-8.
(6) W wierszu 4 znajduje się dalszy ciąg uwag Mojżeszowych z 2Moj. 10:29, które zostały przerwane trzema wierszami nawiasowymi 1-3. Mojżesz mówiąc, że jego słowa były poselstwem od Boga („tak mówi Pan”), przedstawia, iż nasz Pan bierze pozafiguralne poselstwo z Biblii i głosi je publicznie przez Jego mówcze narzędzia, Kościół, jako pochodzące z Biblii Słowo Boże. W dwóch miejscach jest nadmienione, że Boskie wyjście i zabijanie pierworodnych odbędzie się o północy (w. 4 i 2Moj. 12:29). Ale można zauważyć, że te dwa wyrażenia różnią się cokolwiek w angielskiej Biblii. W 2Moj. 11:4 jest podane „około północy”, a w 2Moj. 12:29 „o północy”. Wierzymy, że ta różnica w wyrażeniu wskazuje na dwa odmienne stopnie wojny światowej, która będąc początkiem ucisku, jest zarazem początkiem tego co zadaje dziesiątą plagę lub trzecią biadę. Wojna światowa rozpoczęła się 1-go sierpnia 1914, a 21-go września, w czasie zakończenia się czasów pogan, weszła w okres wojny transzowej, i od tego czasu zaczęła osłabiać narody i wielce ich osłabiła, przygotowując je do armagedonu. Rozumiemy że wyrażenie „około północy” (2Moj. 11:4) wyobraża początek Boskiego wyjścia by rozpocząć zadawanie pozafiguralnej dziesiątej plagi przez rozpoczęcie wojny