Teraźniejsza Prawda nr 105 – 1946 – str. 41
się i przystępne dla nich (23). Ponieważ Prawda wołała na przedniejszych wodzów, utracjuszy koron, będących w różnych grupach, lecz nie usłuchali, wytężała swoje wysiłki, lecz żaden nie zwracał uwagi (24), ale przeciwnie odrzucali wszystką jej radę i nie przyjmowali strofowań jej (25), dlatego Prawda śmiać się będzie z ich niepowodzeń i szydzić, gdy nadejdzie to, czego się obawiają (26); bo pomimo ich poświęcenia, przyjdzie na tych grzeszników bojaźń jako spustoszenie, zginienie nadziei wysokiego powołania jak rewolucja, a utrapienie i boleść w następstwie tego (27). Będą wołać o miejsce w wysokim powołaniu lecz Prawda Epifaniczna nie da im przychylnej odpowiedzi, będą czynić starania na początku armagedonu o otrzymanie wysokiego powołania, lecz Prawda nie udzieli go (28); ponieważ nienawidzili Prawdy Epifanicznej i nie obrali sobie najwyższej obowiązkowej i bezinteresownej miłości (29), nie przyjmowali jej rady i gardzili karnością jej (30).. Dlatego żąć będą to, co posiali, nasyceni będąc planami swymi (31), bo czynienie odstępców z prostaków zniszczy ich, a niedbałość głupców odrzuci ich (32), lecz posłuszni Prawdzie Epifanicznej pozostaną w bezpieczeństwie wśród licznych przesiewań, mając pokój i wolność od obaw nieszczęścia (33).
Rozdział II daje różne obietnice dobra i wyzwolenia od złego dla wiernych braci epifanicznych. Jeżeli dzieci Boże przyjmą Prawdę epifaniczną i ufać będą w jej nauki (1), zwracając uszy swoje do tejże Prawdy, a. serca do jej wyrozumienia (2), owszem jeżeli gorliwie starać się będą o jej zrozumienie (3) i szukać jej będą jako skarbów skrytych (4), wtedy przyjdą do ocenienia obowiązkowej i bezinteresownej miłości i osiągną Prawdę Bożą (5); albowiem Bóg jest źródłem Prawdy, a przez wyjaśnienie Biblii przez Jego Epifaniczne mówcze narzędzie, oni przyjdą do ocenienia Prawdy (6); Bóg zachował w Biblii zdrową naukę dla wiernych, On stoi w obronie tych, którzy postępują według Słowa Jego (7); On zachowuje ścieżki Prawdy i drogę Jego świętych (8). Pod takimi warunkami dziecko Boże ocenia miłość, prawdę, sprawiedliwość i szlachetność w każdym szczególe (9). Gdy wejdzie Prawda w uczucia i wolę, a wiedza Boska będzie przyjemną człowiekowi (10), wtedy ostrożne usposobienie strzec go będzie, a właściwe ocenienie zachowa go (11). To wyrwie go od drogi złych i od człowieka przewrotnego (12), jak i od tych, co opuszczają proste ścieżki, a chodzą w błędzie (13); ponieważ tacy radują się w złych uczynkach i cieszą się w złośliwych przewrotnościach (14); ścieżki takich są krzywe, a uczynki niecne (15). Ponadto ostrożne usposobienie i właściwe ocenienie wyrwie człowieka od symbolicznych wszetecznych sekt między Lewickimi grupami, pomimo ich chwalenia się, jak wiele dobrego oni czynią w sprawie nawracania i pozyskiwania nawróconych (16); ponieważ opuścili Posłańca Paruzyjnego i zapomnieli na swoje przymierze ofiary (17), dlatego w ich sekciarstwie znajduje się niebezpieczeństwo wtórej śmierci, a ich błędne drogi prowadzą w niebezpieczeństwo towarzyszenia z takimi, co idą na wtórą śmierć (18), żaden, co zupełnie wszedł na ich drogę, nie wraca do życia, ani się dobrze nie trzyma Prawdy Paruzyjnej i Epifanicznej (19). A zatem ostrożne usposobienie i właściwe ocenienie jest dane Epifanią oświeconemu ludowi Bożemu, aby ten lud mógł mieć społeczność z dobrymi i przestrzegali ścieżki sprawiedliwych (20), albowiem cnotliwi będą żyli w Prawdzie i jej Duchu, a wierni na Prawdzie i jej duchu będą spolegali (21); ale ci, co są z wtórej śmierci zostaną z Prawdy i jej Ducha wyrzuceni, a gwałciciele ślubów przymierza tymczasowo przesiani (22).
KILKA DOBRYCH NAPOMNIEŃ
Rozdział III daje braciom Epifanicznym pewne
kol. 2
cenne napomnienia do dobrego (1-12), wysławia Prawdę (13-24), podaje cenne napomnienia przeciw złemu (25-31) i kończy pewnymi przeciwieństwami dobrego ze złym (32-35). Posłaniec Epifaniczny napomina swoje symboliczne dzieci, żeby nie zapominały na prawdy doktrynalne i miłowały jego przepisy (1); ponieważ one dają żywot wieczny, a w tym życiu rozwijają człowieka i dają powodzenie w Prawdzie i jej Duchu (2). W żadnym razie nie powinny opuszczać ducha miłosierdzia i Prawdy, który powinien być nierozdzielnie połączony z wolą Bożą w nich wykonywaną i wyryty w uczuciach (3). Tak czyniąc, doświadczą łaski i będą miały dobrą sławę przed Bogiem i prawdziwymi braćmi (4). Ich wiara, poparta każdym dobrym uczynkiem, niech się trzyma ,Boga; i na swoim rozsądku nie spolegają za wiele (5). Niechaj we wszystkim stawiają Boga na pierwszym miejscu; wtedy Bóg będzie ich Przewodnikiem we wszystkich ich. drogach (6); ale niech się chronią zarozumialstwa z powodu ich znajomości, a raczej niech czczą Boga i odstąpią od wszelkiego złego (7). Przez takie postępowanie będą mogli zdrowo przyswajać Prawdę i będą zdrowi na duchu (8). Jako należący do klasy pierwiastków, niech użyją całe swoje poświęcone człowieczeństwo na ofiarę Bogu, ażeby im się szczęściło u Pana (9), a wskutek tego posiądą obfitość. płytszych i głębszych rzeczy z Prawdy i jej Ducha (10). Szczególnie nie powinni lekceważyć karności Boskiej jako rzeczy . mało ważnej; ani uprzykrzać sobie ćwiczenia Jego (11); bo to są doświadczenia, jakie Bóg daje tym wszystkim, których On miłuje, tak jako. ojciec traktuje syna, którego kocha (12). Prawdziwie błogosławionym jest ten, kto zdobędzie Prawdę i rozumie ją (13), ponieważ Prawda, jako symboliczne kupieckie towary, ma większą wartość aniżeli srebro, większy z niej zysk aniżeli z najlepszego złota (14). Wartość jej przewyższa najdroższe kamienie-rubiny; i nic nie można porównać z jej wartością, (15). Jej najwyborniejszą mocą jest zdolność udzielania żywota wiecznego; a jej mniej wyborną mocą jest zdolność udzielania duchowych bogactw i wywyższenia (16). Jej drogi są pełne najwyższej rozkoszy; gdyż prowadzi na drogi szczęścia duchowego (17). Na podobieństwo drzew żywota w ogrodzie Eden, ona daje żywot tym którzy ją przyjmują i błogosławieni są wszyscy, którzy ją zatrzymują wśród życiowych doświadczeń (18). Zgodnie z Prawdą i przez Prawdę, Bóg uczynił świat i utwierdził niebiosa przez Swoje rozumienie jej (19). Przez Prawdę rozpłynął się chaos a obłoki wydały rosę jako i deszcz (20). Przeto posłaniec Epifaniczny zachęca swoje symboliczne dzieci, żeby nie pozwalały, by jego prawdy opuszczały ich umysły ale żeby poszukiwały prawdziwej wiedzy i zdolności do właściwego jej używania (21), która da im żywot i ozdobi ich nową wolę (22), oraz da im możność do bezpiecznego kroczenia .po wąskiej drodze i do postępowania bez potykania się (23), a będąc bez bojaźni w odpocznieniu wiary, odpoczynek ich będzie im przyjemny (24).
Przestroga dla braci Epifanicznych przeciw duchowi bojaźni, że gdyby nagle przypadły na nich rzeczy wzbudzające bojaźń i gdyby zniszczenie przyszło na tych co idą na wtórą śmierć (25), ponieważ Bóg jest gruntem ich. bezpieczeństwa, On zatem strzec ich będzie od usidlenia przez zło czyniących (26). Nie powinni odwracać się od udzielenia pomocy proszącemu, gdy mogą to uczynić zgodnie z dobrymi zasadami. (27). Ani nie powinni odkładać czynienia dobrze drugiemu od określonej teraźniejszości do nieokreślonej przyszłości, jeżeli mogą to uczynić zaraz (28). Nie mają knuć złego przeciw drugim, tym .bardziej gdy poufale blisko siebie mieszkają (29). Nie mają wadzić się z bliźnimi bez przyczyny, zwłaszcza gdy im nic złego nie wyrządzili