Teraźniejsza Prawda nr 104 – 1946 – str. 33
kwietniem 1911 r., kiedy zaczęła wzmagać się praca do publiczności, przeważnie przeciw wiecznym mękom i nieśmiertelności duszy, a później powiększyła swoje ataki na naukę o trójcy. Ataki na nieśmiertelność duszy i trójcę były głównymi przedmiotami plagowymi tomu V-go, poparte poselstwem o restytucji. Szatan odpowiedział na tę dziewiątą pozafiguralną plagę, wytwarzając warunki, które sprzyjały do opuszczania się w poświęceniu i sprzeciwiały się nowym poświęceniom. Tymi warunkami było chwilowe zaprzestanie kładzenia specjalnych przeszkód na drodze poświęcenia i przez dostarczenia wielu rozrywek od życia poświęconego. To sprzyjało pobłażliwości ciału. Potem z powodu coraz większych liczb przychodzących do Prawdy przeważnie z klas Lota i jego dwóch córek zaczął się szerzyć duch towarzyski pomiędzy braćmi, jako odrębny od ducha poświęcenia, a co było szatańską manipulacją obliczoną na to, by się sprzeciwić dalszej pracy poświęcenia. Później wytworzył on światowe warunki powiększył sposobność szybkiego zbogacenia się, uprzyjemnienia życia, swobody itd: a to dalej zmierzało do powstrzymywania ducha poświęcenia. Wprowadzenie takich rzeczy było szatańskim kompromisem zaofiarowanym naszemu Panu i było pozafigurą Faraonowego zaofiarowania kompromisu Mojżeszowi, jak wyrażone w w. 24.
(6) Nie był to pierwszy kompromis jaki Szatan przedstawił, ale jest to jego ulubiony sposób działania, jaki używa od dawnych czasów, by dopiąć swoich celów. Można to zauważyć, np. ze sposobu w jaki on dał wielką władzę papiestwu. Władza ta wzrastała stopniowo najpierw w zakresie kościelnym; a później w politycznym, przez ciągłe wkraczanie w cudze władze, oraz przez nieustanną serię ugod opartych na ustawicznym targowaniu i frymarczeniu. Nowoczesna dyplomacja ma bardzo dużo do czynienia z takim targowaniem i frymarczeniem, a papiestwo było tym co wprowadziło dyplomację. W dawnych czasach nie było zwyczajem państw by mieć stałe ambasady w stolicach innych państw. Starożytni ambasadorzy Grecji i Rzymu byli wysyłani na krótkie misje w celu omawiania pewnych spraw politycznych, a po ich załatwieniu wracali do swego kraju; a gdy inne interesujące kwestie powstawały, posyłano drugiego ambasadora, żeby je załatwił. Z papiestwem było inaczej. Ażeby coraz więcej zagrabić władzy kościelnej i świeckiej, wysyłano nuncjuszy do różnych krajów, gdzie często przebywali przez wiele lat, szpiegując tam warunki i używając wszystkich sposobności, aby powiększyć ciągle wzrastającą władzę papieża. Papiestwo w sposób przebiegły nie próbowało zagrabić wszystką władzą za jednym razem, ale stopniowo, przeważnie dyplomatycznymi kompromisami powiększało swoją władzę, nigdy nie oddając tego co raz pozyskało, ponieważ każde pozyskanie było pomocą do coraz większych pozyskiwań, aż stopniowo otrzymało zwierzchnictwo w zakresie kościelnym i świeckim. Takim to postępowaniem papiestwo najpierw wynalazło, a później zaszczepiło sztukę dyplomacji w każdym kraju. I teraz przez doświadczenie nabyte w okresie około 17 stuleci, papiestwo ma poparcie najprzebieglejszych dyplomatów całego świata.. Tym to sposobem wypełnia się po części wyjątek z księgi Daniela 8:26, gdzie jest podane: „a przemysłem (przebiegłością) jego poszczęści mu się zdrada.”
STANOWCZOŚĆ W ODRZUCENIU ZŁEGO
(7) Mojżeszowe odrzucenie propozycji Faraona (2Moj. 10:26, 26), przedstawia jak Chrystus przez odnośne czyny odrzucił ofertę Szatana, nie zgadzając się na kompromis w sprawie poświęcenia. „Stanowczość Mojżeszowa, nie zgadzająca się na kompromis Faraona („owszem ty dasz do rąk naszych ofiary i całopalenia . . dobytek nasz pójdzie z nami, a nie zostanie i kopyto” w, 25, 26), przedstawia stanowczość
kol. 2
aszego Pana, odmawiającego wszelkiej ugody z Szatanem w tej sprawie. Jeśli Szatan był przebiegły w ofiarowaniu kompromisu, w którym wziąłby jedną ręką to, co ofiarowałby drugą, to nasz Pan był w mądrości Swej daleko przebieglejszym i nie mógł się zgodzić na kompromis nawet w najmniejszym stopniu w tej sprawie, ponieważ zamysł jego był Mu znany. Zauważmy jak Mojżeszowe odrzucenie kompromisu stawało się więcej stanowczym gdy wypowiadał słowa: „owszem ty dasz do rąk naszych ofiary i całopalenia . . . dobytek nasz pójdzie z nami, a nie zostanie i kopyto:’ To przedstawia wzrastającą stanowczość naszego Pana, gdy czynami Swymi odrzucił ofertę Szatana, nie zgadzając się na żaden kompromis. Bydło było potrzebne Izraelowi, gdyż z nich brane były cielce, przedstawiające ofiarę naszego Pana. W Szatanowym ofiarowaniu kompromisu, odnośnie pozafigur tych celów, zawiera się myśl, że nauki o Okupie i dziele Chrystusowym, wypływającym z Okupu dla naszej korzyści i nasze pokrewieństwo do tejże ofiary, miały być pozostawione w mocy Szatana. Trzody były potrzebne Izraelowi na ofiary, przedstawiające ofiarę Kościoła. Szatan, w ofiarowaniu kompromisu co do ich pozafigur, daje myśl, że poświęcenie byłoby pod jego kontrolą, jak i wypływające z niego ofiarne czyny Kościoła. Zgodzenie się na taką propozycję, uczyniłoby tak Okup, jak i uczestnictwo Kościoła w ofierze za grzech, bezpożytecznym. I, rozumie się, iż taki kompromis unieważniłby całą pracę Chrystusową podczas wtórej obecności. Przeto Pan nasz odrzucił go z całą stanowczością, nie pozostawiając miejsca Szatanowi do dalszych argumentów w tej sprawie. Lecz szczególna rzecz jaką Szatan miał na widoku w dawaniu oferty było zniszczenie obu zarysów Boskiego planu, tj. wybór i wolną łaskę. Bo gdyby wybór, jako jeden. zarys planu, ześrodkowany w Chrystusie, został unieważniony, przez usunięcie Okupu i ofiar za grzech, wtedy i wolno łaska jako drugi zarys tegoż planu, byłaby również unieważniona. Mojżesz, nie dozwalając by on lub Izrael miał się pozbawiać ofiarowania Panu, wyrażone słowami „albowiem z tego weźmiemy do służby Panu Bogu naszemu; bo my nie wiemy, czym służyć mamy Panu, aż tam przyjdziemy” przedstawia Pańskie niedozwalanie by On, lub duchowy Izrael, miał się pozbawiać sposobności służenia Panu ich poświęconym człowieczeństwem.
(8) Zauważmy czynność i warunki przez jakie Szatan chciał kompromisowo załatwić sprawę odnośnie wyzwolenia duchowego Izraela, a teraz chcemy przedstawić czynności i warunki przez jakie nasz Pan dał odpowiedź Rozumie się, jak powyżej wykazano. Jego odpowiedź nie była dana słowami, mówionymi wprost do Szatana, .lecz czynami przeciwdziałającymi. To było czynione przez Jago kładzenie okazyjnego i dodatkowego nacisku na wymagania i naturę poświęcenia tak Chrystusa jak i Kościoła przez nauczycieli . Prawdy-lud Boży, a szczególnie przez naszego Pastora pielgrzymów i starszych. Np. kazania jakie nasz Pastor wygłaszał w owym czasie w latach 1911-1914, a które były umieszczone w Miesięczniku Studentów Biblijnych (Bible Students Month’ly), pokazują iż kładziono nacisk na naturę i wymaganie całkowitego poświęcenia, jak wykażą następujące przedmioty, jakie były tam umieszczane: Naród święty (poświęcony) Zobrazowany (Tom 3, No. 6, czerwiec, 1911); Rozumna Służba Wasza (Tom 3, No. 7); Ignorowanie Ofiary Chrystusowej (Tom 3. No. 8); Nie Miłujcie świata (Tom 3, No. 10); Charakter Miłości Wymagany od Ubiegających się o Niebo i Okup a Pojednanie (Tom 3, No. 12); Zdrowe Poglądy o Chrzcie (Tom 3, No: 13); Największa Rzecz we Wszechświecie i Zawarcie Przymierza z Panem (Tom 4 No. 2); Większymi Miłośnikami Przyjemności niż Miłośnikami Boga-i Wierność Wielką Próbą Charakteru (Tom 4, No. 6); Niezdatni do