NASZ TEKST NA ROCZNE GODŁO

      „Zmacniajcie się, a tak czyńcie; a Pan będzie z dobrym.” – 2Kron. 19:11.

      W Biblii angielskiej ten tekst brzmi: „Postępujcie odważnie, a Pan będzie z dobrym.” Odwaga w znaczeniu nadziei, na którą Ap. Piotr używa słowo cnota 2Piotra 1:5, jest wyższą pierwszorzędną łaską. Lecz odwaga w znaczeniu męstwa jest drugorzędną łaską, ponieważ jako taka jest wynikiem wyższych pierwszorzędnych łask, która nie dozwala by ostrożność lub bojaźń miała nad nami kontrolę. Przeto odwagę, jako drugorzędną łaskę, weźmiemy za przedmiot do naszego omawiania.

      Gdy zastanawiamy się jak nadmiar ostrożności lub duch bojaźni kontroluje tak wielu z rodzaju ludzkiego i jak lud Boży, po większej części, musi całe życie toczyć walkę z nim, to zauważymy, że przeciwna mu zaleta odwaga;, w znaczeniu męstwa, jest przedmiotem, który słusznie zasługuje na badanie i praktykę przez wszystek lud Boży. Ale tak jak wiele innych łask, tak też odwaga ma sfałszowania, które uchodzą za prawdziwe. Jednym z takich sfałszowań jest zuchwalstwo, którego duch chatrakteryzuje tych, co śpieszą tam, gdzie aniołowie boją się stąpnąć! Inna z takich sfałszowań jest porywczość, która bezmyślnie podejmuje niebezpieczne zadania, bez zastanowienia się nad rzeczami, które wchodzą w daną sytuacje t. zn., bez posiadania zdolności by dać sobie radę w danej sytuacji, tj. w jej trudności, w niebezpieczeństwie, w przeciwności, i t. d. Trzecią z tych sfałszowań jest zarozumiałość, która przecenia swoje zdolności w potykaniu się z niebezpieczeństwami, i która rzuca się ze szczytu, spodziewając się, że prawa natury, w nagrodzie za swoją głupotę, będą powstrzymane na jej dobro. Tacy, ma się rozumieć, nie mają trzeźwości umysłu naszego Pana w podobnym pokuszeniu, bywają bardzo potłuczeni, gdy padają na skały i kamienie rzeczywistości. Chełpliwość również nie jest odwagą, co dowodzą przykłady chełpienia się Goliata, Benadada i Piotra, i ich upadki. Tylko trochę zastanowienia,
kol. 2
a przekona lud Pański, który wyrobił sobie znaczną miarę zdrowego umysłu, że takowe są tylko sfałszowaniami odwagi.

      Jeżeli zuchwalstwo, porywczość, zarozumiałość i chełpliwość nie są uważane przez Pismo Św. za odwagę, to czym rzeczywiście ona jest? Odwagę można określić jako usposobienie umysłu, serca i woli, które w obecności niebezpieczeństwa jest trzeźwe, niebojaźliwe, waleczne i zapominające o sobie. Gdy nie ma niebezpieczeństwa w sytuacji, to i odwaga nie może charakteryzować osobę w danej sytuacji. Czy na przykład, jedzenie, mycie, ubieranie, spanie, itd., w normalnych warunkach, są czynami odwagi? Nie są czynami odwagi, ponieważ zwykle niebezpieczeństwo nie jest połączone z nimi. Bo, ażeby mogła być odwaga, musiałoby grozić niebezpieczeństwo. Odwaga zawsze stawi się nieustraszona gdy właściwe zasady wymagają jej w niebezpiecznej sytuacji. Odwaga nie ucieknie i nie cofnie się przed niebezpieczną sytuacją, tak jak Dawid nie cofnął się przed niebezpieczeństwami, jakie groziły mu od Goliata, Saula, Absaloma itp. Odwaga jest cechą umysłu, o ile się tyczy myślenia odnośnie niebezpiecznych sytuacji. A ponadto jest jedną z uczuć naszego serca i wybitną w naszej woli, która postanawia, aby być odważnym wobec niebezpieczeństwa. Odwaga w umyśle jest cechą trzeźwości, ponieważ zastanawia się nad swymi zdolnościami względem niebezpieczeństwa. A także zastanawia się nad samym niebezpieczeństwem; bo jeżeli niebezpieczeństwo zagraża ze strony nieprzyjaciół, to odwaga zastanawia się nad swymi zdolnościami w porównaniu i w przeciwstawieniu z tymi, jakie posiada nieprzyjaciel. Tak jak pewien król, który zastanawiał się, czy ze swymi 10.000 żołnierzami może potykać się z królem nieprzyjacielskim, który miał przeciw niemu 20.000 żołnierzy. W sercu odwaga jest bez bojaźni; nie pozwala aby terror, przestrach, trwoga lub drżenie, rządzić miało uczuciami,

poprzednia strona – następna strona