Teraźniejsza Prawda nr 112 – 1947 – str. 43
nasz wykład na temat: „Obalenie Królestwa Szatana ” Mieliśmy przedtem około 50 publicznych wykładów różnego rodzaju, lecz począwszy od 8 października 1914 nasze publiczne wykłady były dawane jedynie w kierunkom atakowania błędnej nauki o Boskim prawie. a mianowicie: „Obalenie Królestwa Szatana”, „Wojna w Proroctwie”, i „Co będzie po Wojnie. ” Przez tego rodzaju wykłady, doktryny o Boskim prawie były atakowane, królestwo szatana obalane, i ogłaszało się o ustanowieniu Królestwa Chrystusowego. Nasz ostatni wykład wygłoszony w tym kierunku na temat: „Cc będzie po Wojnie „, odbył się w New Hayen, Conn. , 3 listopada 1916. Niektórzy pielgrzymi również głosili, mniej więcej, wykłady w tym kierunku. Ci zaś, którzy nie dawali tego rodzaju wykładów, lub którzy przestali je dawać nim walka się skończyła, lub którzy nie dawali ich. we właściwym duchu, nie należeli do pozafiguralnych trzystu.
(38) Kolporterzy, pozafigury trzeciego hufca mężów Gedeona, byli widocznie ostatnimi, którzy weszli do pozafiguralnej walki, a idąc za radą brata Russell a zgłaszali się do specjalnego sprzedawania IV tomu p. t. Walka Armagedonu; ten tom, więcej aniżeli jaka inna broń użyta w tej walce, atakował doktryny o Boskim prawie, ogłaszając równocześnie obalenie królestwa szatana; a nadchodzenie Królestwa Mesjasza. Ci kolporterzy, którzy szczególnie zajmowali się sprzedażą innych tomów, a nie tomu IV; nie brali udziału w pozafiguralnej walce. Jak również ci, którzy nie brali udziału aż do końca z tomem IV, jako ich bronią, nie należeli do pozafiguralnych Gedeonitów, składających się tylko z tych; którzy z prawdziwym. sercem, wiernie trwali w walce aż do końca, trąbiąc pozafiguralną trąbą: „Miecz Pański i Gedeona. ” Widzimy przeto że wszystkie trzy pozafiguralne hufce trąbili w trąby. (Zatrąbiły też one trzy hufce w trąby-wiersz 20.)
(39) Oprócz tego stłukli swe pozafiguralne dzbany i jak powyżej widzieliśmy, było to ich człowieczeństwo. Stłuczenie dzbanów w typie wyobraża zużycie człowieczeństwa w służbie. Próby gorliwości i oddania się tej służbie, podczas tych dwóch lat pozafiguralnej pierwszej walki Gedeona, były rzeczywiście tak srogie; że nie mało wiernych pomarło z powodu. ich ofiary ; a ci z wiernych, którzy zostali przy życiu po zakończeniu pierwszej walki, doznali prawie zupełnego wyczerpania w zdrowiu i siłach ludzkich („potłukli dzbany”). Trzymanie pochodni w lewym ręku, a trąb w prawym, zdaje się również być obrazem. Pochodnie wyobrażają Prawdę i Ducha wyrozumienia Prawdy, odnośnie do prawdziwego Kościoła, a trąby wyobrażają prawdy. zbijające Boskie prawo królów itd. i szatańskie królestwo, a które to prawdy stały w obronie Królestwa Bożego; trzymanie pochodni w lewej ręce przedstawia. że nie robiono głównego nacisku na głębsze prawdy w tej walce; a. trzymanie trąb w prawej ręce i trąbienie. zdaje się wyobrażać, że robiono główny nacisk na świeckie prawdy. To zdaje się potwierdzać oświadczenie, że przy pomocy. swych trąb wołali: „Miecz Pański i Gedeona!” – wiersz 20.
(40) Oświadczenie wierszu 21 jest bardzo znaczące: „I stanęli (tych trzystu) każdy na miejscu swoim koło obozu. ” Często podawaliśmy w Teraż Prawdzie ten fakt, że tylko ci, którzy trwali w pozafiguralnej walce aż do końca i to w Duchu Pańskim. mieli udział w skończonym obrazie. To jest pokazane w. wyrażeniu „I stanęli”, znaczy, pozostali na miejscu i nic nie mogło ich odsunąć od pracy. Bez. względu na zmęczenie lub na wyczerpanie środków, każdy z nich stał na miejscu swoim. Pomimo że drudzy, którzy zaczęli z nimi pracować, zaniechali pracy, oni jednak stali na miejscu. Chociaż drudzy zachęcali ich do głoszenia czegoś innego, oni jednak nie dali się namówić. stając na miejscu swoim. Każdy z nich z pochodnią w lewej a z trąbą w prawej ręce stał tak aż do końca, przez co udowodnili, że są pozafiguralnymi Gedeonitami
kol. 2
i dlatego są przedstawieni w skończonym obrazie pozafiguralnej pierwszej walki Gedeona.
(41) „A strwożył się wszystek obóz i krzycząc uciekali (wiersz 21). To znaczy, że wyznawcy błędnej nauki o Boskim prawie doznali zupełnego zamieszania. Strach przyszedł na nich który spowodował, że uciekali od niezbitych argumentów, pochodzących z faktów i zasad przedstawionych przez wiernych, podczas gdy wojna również udzielała niezbitego potwierdzenia nauki wiernych. Błądziciele krzyczeli, podając różne wymówki na swoją obronę, lecz nie byli w stanie w żaden sposób usprawiedliwić się z zarzutów, a ostatecznie w całkowitym zamieszaniu opuścili pole swych argumentów nie będąc w stanie ostać się przed publicznym wyjawianiem ich błędnych twierdzeń.
CHWALEBNE ZWYCIĘSTWO
(42) „Gdy tedy trąbili oni trzysta mężów w trąby” (wiersz 22). Trzy razy jest to podane w typie w w. 19, 20, 22. To ma dowodzić, że owych trzysta mężów trąbiło w trąby tak głośno jak tylko było możebnym, aż do końca walki; to wyobraża, że wierni używali wszelkiej energii trwając w walce przeciwko doktrynom o Boskim prawie, oraz głosząc obalenie królestwa szatańskiego a przychodzenie Królestwa Bożego. Obrócił Pan miecz jednego przeciwko drugiemu we wszystkim obozie”-(wiersz 22). Możemy być pewni że wojna podzieliła chrześcijaństwo z powodu błędnych doktryn o Boskim prawie i była powodem, że jedni drugich potępiali w sporach o autokracji i demokracji. o kapitale i pracy, o kościele i państwie i o odpowiedzialności za wywołanie światowej wojny. Z tych sporów którym towarzyszyła wojna, wyszedł taki stan myśli, który wszędzie zachwiał wiarę w nauki o Boskim prawie Udział Boga w tym był ten że Prawda świeciła na te różne przedmioty, skutkiem czego wyszło wiele dyskusji na takowe, co przyczyniło się do utraty wiary w doktryny o Boskim prawie Kto dzisiaj wierzy w doktrynę o Boskim prawie królów? Bardzo mało ludzi. Kto dzisiaj wierzy w doktrynę o Boskim prawie kleru? Również bardzo mało. A kto dzisiaj wierzy w doktrynę o Boskim prawie arystokracji? Prawie nikt I kto wierzy w Boskie prawo robotników? Bardzo prędko zmniejsza się liczba takich ludzi. Wojnie, która była przyczyną praktyk tych właśnie doktryn towarzyszyły takie faktyczne przeciwności i ustne wyjawienie i dyskusje tych zasad i ich wyników, że doprowadziły one do niemal powszechnego odrzucenia tych błędów. A wynikiem tych towarzyszących rzeczy w wojnie, chrześcijaństwo na wszystkie strony wycofało się od takich zasad, stanowiących podstawę łączności kościoła i państwa, tj. od doktryn o Boskim prawie (a tak uciekali Madianici z doliny Jezreel).
(43) Prawie wszystkie tłumaczenia angielskie podają wiersz 22 jak następuje: „I tak uciekło wojsko (1) aż do Betseta (heb. Beth-shittah – dom akacji) ku Sererat (heb Zererah – chłodząc), (2) aż do granicy Abel-meholah (łąka tańców) w Tabbath (sławny)”, Widzimy zatem; że Madianici uciekali w pierwszej walce z Gedeonem w dwóch grupach, tj. w dwie różne strony. To wyobraża to samo co Eliaszowe rozdzielenie Jordanu; ponieważ pierwsza walka Gedeona i Eliaszowe rozdzielenie Jordanu, wyobrażają te same ogólne wypadki w pozafigurze a wynik pierwszej. walki Gedeona i rozdział jego nieprzyjaciół na dwie wycofujące się grupy, i wynik Eliaszowego uderzenia Jordanu i rozdzielenie wód na dwie części, wyobraża podział chrześcijaństwa na dwie klasy: (1) na konserwatystów i (2) na radykałów, Ten rozdział został spowodowany wynikiem wyjawień skutków doktryn o Boskim prawie od jesieni 1914 do jesieni 1916 r. Ten co staje się konserwatystą podchodzi pod proces „ochłodzenia” (Sererat); a dom z akacji (Betseta) daje myśl o sile i stanowczości. I dlatego zdaje się iż ci co uciekali do Betsety ku Sererat wyobrażają konserwatystów, tj. tych, którzy chcą zachować obecne stosunki i dlatego