Teraźniejsza Prawda nr 111 – 1947 – str. 28
się z tego będzie pustynia i miejsce leśne, a rozraduję się i zakwitnie jako róża” i t.d. (Odczytaj ten cały rozdział).
Nie wiemy co będzie poza Wiekiem Tysiąclecia, czy będzie kilka Wieków, czy tylko jeden wieczny Wiek. Słowo Boże nic nie wspomina o czasie poza Tysiącleciem, który jest jednym „z przyszłych Wieków”, o których Apostoł Paweł napomyka. Ani nie staramy się dowiadywać odnośnie tego czasu, albowiem „Rzeczy tajemne należą Panu Bogu naszemu a jawne nam i synom (dzieciom) naszym.” (5Moj. 29:29).
A teraz drodzy przyjaciele, gdyśmy już wglądnęli w część planu Bożego, chcemy powiedzieć, że prawdopodobnie nie każdy oceni te rzeczy. Nią można się spodziewać, by człowiek ze światowym umysłem mógł pojąć i ocenić rzeczy Boskie, ponieważ ludzie zwykle nie znajdują się w stanie serca, zasługującego na pochwałę Bożą, i którym by mógł objawić Siebie. Bóg sam mówi przez Apostoła, że nie wiele mądrych według ciała, nie wiele możnych, nie wiele zacnego rodu wybrał On, ale biednych, lec? bogatych w wierze, by stali się dziedzicami Królestwa. A nasz Pan dziękował Ojcu, mówiąc: „Wysławiam cię Ojcze, Panie nieba i ziemi! żeś te rzeczy zakrył przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je niemowlątkom, Zaprawdę, Ojcze! tak się upodobało tobie.” Tym} niemowlątkami są to ludzie łagodni i pokorni i którzy pragną by ich Bóg uczył przez Słowo Swoje, (1Kor. 1:26-29; Mat. 11:25).
W następnym wykładzie postaramy się dalej wglądnąć w te rzeczy, jakie Bóg objawia tym, którzy są Jego ludem, i którzy mają uszy otwarte i serca skłonne do przyjęcia tych rzeczy, jakie były napisano przez świętych mężów Bożych, żyjących przed wiekami, a którzy będąc pędzeni od Ducha, mówili nam je ku naszej nauce
Za podstawę do następnego wykładu weźmiemy wyjątek Pisma świętego z Dziejów Apostolskich 3:19-21. Wykład na ten przedmiot, zdaje się, nie wielu was słyszało. Wykład będzie poparty przez ten rysunek.
WYKŁAD III
Zanim przystąpimy do przedmiotu dzisiejszego wykładu, w krótkości powtórzymy główniejsze myśli z poprzednich dwóch wykładów. Przyglądaliśmy się naukom Słowa Bożego, starając się usunąć z naszych umysłów wszelkie uprzedzenia i błędne opinie, tak naturalne jak i nabyte. Staraliśmy się dowiedzieć co Słowo Boże naucza, bo wiemy, że Bóg jest prawdziwy, a Jego Słowo tłumaczy się samo.
Dowiedzieliśmy się, że historia światowa dzieli się na trzy epoki czyli dyspensacje. (Wskaż).Pierwsza cała dyspensacja należy już do przeszłości. Ta dyspensacja, którą Ap. Piotr nazywa „światem który był,” trwała od stworzenia do potopu. Następnie zauważyliśmy, że druga dyspensę j a zwana „teraźniejszym złym światem” zbliża się do końca. Wykazaliśmy również, co znaczy w Biblii słowo „świat,” ponieważ pospolite użycie tego słowa sprawia pewne zamieszanie w umysłach wielu ludzi, bo gdy mówimy o końcu świata, zwykłą myślą jest, że ziemia na której żyjemy będzie zniszczona. Ale zauważyliśmy, że jeden świat już przeminął, a jednak jeszcze jesteśmy na tej samej ziemi. Nie będę wchodził w szczegóły tego przedmiotu, chcę tylko odświeżyć umysły tych, którzy to słyszeli. Ta dyspensacja, przy której końcu czyli żniwie my wszyscy żyjemy, nazywa się „teraźniejszym złym światem” – nie dlatego zwany „złym,” że jest w nim wszystko złe, lub że nie ma nic dobrego, alf) dlatego, że zło ma w nim przewagę. Wiemy że w tej dyspensacji było wiele dobrych ludzi, pomimo że była to tylko garstka w porównaniu z wielkim mnóstwem źle usposobionych osób.
kol. 2
Dowiedzieliśmy się także iż Biblia uczy, że będzie „świat przyszły,” świat bez końca. (Wskaż).
A również dowiedzieliśmy się, że jak tamten świat (Wskaż) zakończył się potopem, tak ten świat (Wskaż) ma zakończyć się ogniem, to jest czasem wielkiego ucisku, jaki „nigdy nie był, odkąd poczęły być narody.” Ten czas ucisku ma sprawić oczyszczający skutek, w którym zło ma być niszczone, gdyż ogień trafnie przedstawia zniszczenie. Słuchajmy co Apostoł Piotr pisze: „.Niebiosa z wielkim trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, a ziemia i rzeczy, które są na niej, spalone będą… lecz nowych niebios i nowej ziemi według obietnicy Jego oczekujemy, w których sprawiedliwość mieszka.” – 2Piotra 3:10-13.
Zauważyliśmy, że pierwsza dyspensacja była pod nadzorem aniołów, i że ich zarządzanie nie powiodło się. Widzieliśmy, że podczas drugiej dyspensacji Bóg dozwolił światu iść swoją drogą i czynić co uważa za najlepsze dla siebie, to jest, czy będzie mógł zaprowadzić dobry rząd i jakie zarządzenia będzie mógł wprowadzić dla swego dobra, itd. Bóg jednak wiedział, że ich eksperyment skończy się klęską. Widzieliśmy że skutki światła i wolności są dobre, gdyby ludzie rządzili się sercem. Ale trudność polega na tym, że nie rządzą się sercem. Jedyna klasa ludzi, której można zezwolić na rządzenie się sobą, są ci, którzy są w zupełnej zgodzie z Bogiem i Jego zasadami miłości, prawdy i sprawiedliwości. Ludzie na ogół nie mają takiego usposobienia względem Boga, a to dlatego, iż są samolubni. Z powodu, iż „książę tego świata” rządzi, dlatego wszystkie błogosławieństwa światła i wolności powodują upadek obecnych instytucji. Tym sposobem człowiek dowie się, że jego wysiłki są daremne, tak jak poznali to aniołowie w pierwszej dyspensacji; a wtedy przyjdzie Boskie lekarstwo, tj. „świat przyszły.” (Wskaż). Książęciem) tego przyszłego świata nie będzie Szatan lecz Chrystus. Chrystus będzie „Królem nad całą ziemią w on dzień.” (Wskaż). Lecz nie jest jeszcze Królem w tym dniu (Wskaż na obecny zły świat), chociaż posiada moc. Zło ma teraz przewagę, ponieważ Bóg na ta zezwala i zezwalać będzie tak długo aż się skończy dawanie lekcji, a wtedy wprowadzi On ten dzień (Wskaż), w którym sprawiedliwość panować będzie czyli Królestwo Boże. O to Królestwo Jezus nauczył nas modlić się słowami – „Przyjdź Królestwo Twoje i bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi.” Lud Boży czekał i modlił się o to Królestwo, od przeszło osiemnaście stuleci.
Zastanawialiśmy się także nad niektórymi punktami, odnoszącymi się do Boskiego postępowania podczas tej drugiej dyspensacji. Pytanie było, „czy Bóg co czynił?” i odpowiedź była, że tak. Podczas Wieku Patriarchów, Bóg wybrał i miał do czynienia z Abrahamem, a również uczynił z nim przymierze, mówiąc. ” w tobie i w nasieniu twoim będą błogosławione wszystkie narody ziemi.” Potem Bóg powołał Izaaka, a po śmierci Izaaka, Bóg powtórzył przymierze Jakubowi. Ze śmiercią Jakuba nowy wiek się zaczął, zwany Wiekiem Żydowskim, ponieważ wszystkie dzieci Jakuba były powołane jako dziedzice obietnicy uczynionej z Abrahamem, a potwierdzonej Izaakowi i Jakubowi. Bóg nazwał ich swoim „dziwnym narodem,” i powiedział „tyłkom was samych poznał ze wszystkich – rodzajów ziemi”; podczas gdy inne narody były „bez Boga i bez nadziei na świecie.” (Amos 3:2).
Po zakończeniu się Boskiego postępowania z narodem Izraelskim, inny Wiek się zaczai. Chrystus przyszedł do Swej własności (żydów), ale oni Go nie przyjęli. Tamten wiek (Wskaż) był wiekiem sług? lecz ten wiek (Wskaż) jest wiekiem synów. Tak jako jest napisane: „A byłci Mojżesz wierny we wszystkim domu jego (domu sług), jago sługa, ale Chrystus jako syn nad domem swoim panuje, którego