PRACOWITOŚĆ

(Industriousness – P. 1945, 124)

      Nie mamy zamiaru opisywania o świeckiej pracowitości, z wyjątkiem wyciągania z niej przykładów do wyższego gatunku pracowitości. Zamiarem naszym jest zatem, by omówić pracowitość ze względu na jej cechy, wykazujące co my czynimy lub czynić mamy odnośnie Boga i bliźnich naszych, jako wyrażenie naszego wyznania religijnego. Z tego punktu zapatrywania ta rzecz jest jasno wyrażona w Słowie Bożym. A nie tylko Słowo Boże, ale cała natura uczy nas pracowitości. Widzimy to w porach roku: Wiosna wykonuje swoją pracę, budząc płody ziemne z uśpienia zimowego; lato wykonuje swoją pracę, dając wzrost i dojrzenie owocu; jesień przyprowadza niektóre z nich do dojrzałości, a inne przygotowuje do snu zimowego; zima usypia większość żyjących lecz nieświadomych roślin do bezczynności, a przy, pomocy śniegu przygotowuje ziemię do ponownego zapłodnienia i osłania całunem śniegowym niektóre gatunki zbóż do późniejszego: wzrostu. Gwiazdy są w ciągłym ruchu, krążąc wkoło swych osi i orbit. Ogromne słońce ze swoim orszakiem planet i ich księżyców jest w nieustannym ruchu, wydając swoje błogosławieństwo światła ciepła i życia. Obłoki są zawsze czynne, zbierając zapasy wilgoci z ziemi i mórz, i zsyłają błogosławieństwa w postaci deszczu i śniegu. Ocean jest też, prawie zawsze, w ciągłym ruchu; jego ciepłe prądy wodne niosą błogosławieństwa zachodniej i północno – zachodniej Europie a zimne ochładzają gorące ziemie równika. Ziemia wydaje plony temu kto ją uprawia. Góry ożywiają równiny w świeże wody, zamieniając puste równiny w urodzajnej terytoria. Płynące strumyki tworzą potoki, z których następnie powstają rzeki, a później jeziora, morza i oceany, które, zatrzymują się w granicach swoich. Deszcze i wiatry odświeżają powietrze na korzyść życia oddechowego. Wszystko życie zwierzęce korzysta z czynności natury. I tak cała natura daje nam lekcję pracowitości.,

      Biblia ze swoimi przepisami i przykładami uczy nas tej samej lekcji jeszcze wyraźniej jak natura. Adam w swej doskonałości miał daną pracę sprawowania i strzeżenia ogrodu Eden (1 Moj. 2:15). Jedno z przykazań danych Izraelitom, przykazywało by pracowali sześć dni, a odpoczywali w Sabat dzień siódmy
kol. 2
(2Moj. 23:12; 5Moj. 5:13). Salomon nauczał, że leniwy staje się ubogim, podległym i marnotrawnym, a pracowity i pilny staje się bogatym i potężnym: i radził ażeby każdy pilnował sposobności. (Przyp. 10:4, 5; 12:11, 24, 27). Salomon chwali pracę jako pożyteczną (Przyp.14:23), prowadzącą do wywyższenia i wielkości Przyp. 22:29), i chwali pilną niewiastę (Przyp. 31:13-27) ; a także zachęca do pilności w pracy w życiu teraźniejszym, albowiem nie ma żadnej pracy, ani myśli, ani umiejętności, ani mądrości w grobie (Kaznodz. 9:10; 11:6). Jezus zachęcał Swych naśladowców do pracy dopóki mają sposobność (Jan 9:4). Ap. Paweł daje to samo świadectwo względem tej samej rzeczy. (Rzym. 12:11). Mówi on braciom, żeby pracowali, by przez to mogli dopomagać potrzebującym i czynili to z cichością: a kto nie pracuje, niechajże i nie je. (Efez 4:28; 1Tesal. 4:11, 12; 2Tesal. 3:10-12). Staranie trzeba mieć o swoich rodzinach, bo ten, kto tak nie czyni, wiary się zaparł, i jest gorszy niż niewierny, (1Tym. 5:8). Nie tylko przez przepisy, ale także przez przykłady Biblia zaleca pracowitość. Kain i Abel pracowali, pierwszy jako rolnik, drugi jako pasterz. Pięciu braci Józefa, będąc szczególnie pracowitymi, zostali oddani Faraonowi za pasterzy jego stada i trzody. Mojżesz został powołany do wyswobodzenia Izraela, będąc czynnym jako pasterz trzody Jetra. Gedeon w czasie młócenia pszenicy otrzymał zaszczytne powołanie wyswobodzenia Izraela od Madianitów. Saul, będąc zatrudniony poszukiwaniem zaginionych oślic, został wybrany i pomazany na króla Izraelskiego. Dawid trudnił się pasieniem owiec, kiedy dostał zaproszenie by udał się do Samuela i odebrał z rąk jego pomazanie na króla. A jak pilnie i pożytecznie pracowali Dawid, Salomon, Jozafat, (2Kron. 17), Joatam (2Kron. 27), Ezechiasz (2Kron. 29) i Jozyjasz (2Król. 22). O Panu naszym mamy powiedziane, że chodząc dobrze czynił, a Apostoł Paweł pracował obficiej i owocniej aniżeli reszta apostołów. Powyższe uwagi podane o pracowitości, jako też wiele innych w następnych paragrafach. wskazują, że warto poświęcić trochę czasu na przestudiowanie tego przedmiotu na chwałę Bogu, a na dobro nasze i drugich.

      Pracowitość jest zaletą umysłu i serca, która zatrudnia człowieka w pożytecznych czynnościach.

poprzednia strona – następna strona