Teraźniejsza Prawda nr 119-120 – 1948 – str. 51
| 771 Karol Wielki rozwodzi się z córka Dezyderiusza i zostaje jedynym królem frankońskim po śmierci Karlomana. |
19/VI – 1917 Po przesłuchaniu Johnsona, komitet Zarządu postanawia nie przyznać mu pełnego uznania brytyjskiego autorytetu i przyjmuje kompromisowy raport, w celu uzyskania jednomyślności Zarządu. |
| 772 Karol Wielki prowadzi nieprzychylną rozmowę z Dezyderiuszem w sprawie poróżnienia się z jego córką, a swoja małżonką, którą mu odesłał, i w sprawie dwóch, synów Karlomana, którym nie pozwolił panować w miejsce ich zmarłego ojca. Karol Wielki omawia sprawę uczynienia papieża swoim poddanym. |
20/VI – 1917 Cały Zarząd omawia kompromisowy raport czterech swoich członków odnośnie czynności brytyjskich Johnsona i przyjmuje mniej sprzyjającą rezolucję przedstawioną przez Rutherforda, który za powód przytacza Johnsonowe pretensje do brytyjskiego autorytetu i chęć rozdzielenia Zarządu. Czterej członkowie przedstawiają rezolucję, ażeby znieść władzę Rutherforda jako wykonawcy i zarządcy. |
| 773 Karol Wielki rozpoczyna wojnę z Dezyderiuszem i jego sprzymierzeńcami. |
21/VI – 1917 Na podstawie kompromisowej rezolucji Zarządu są czynione starania, ażeby Johnsona i Hoskinsa wysłać z Betel w podróż pielgrzymską, a tym sposobem ażeby go pokonać i sprzyjającą mu większość Zarządu. |
| 774 Karol Wielki zwycięża Longobardów, bierze Dezyderiusza do niewoli do Francji i czyni papieża swoim wasalem nad egzarchatem Rawenny. Syn Dezyderiusza, Adalgizus, przez całe swoje życie usiłuje odzyskać utracone królestwo Longobardów, lecz nadaremno, gdyż zostaje wypędzony z Włoch na zawsze. |
22/VI – 1917 Kompromis Zarządu przeważa przeciw Johnsonowi, który otrzymuje rozkaz od Rutherforda do opuszczenia Betel; Johnson apeluje do Zarządu przeciw poddaniu się rozkazowi. Rutherford w obawie by sprawy nie wnosić przed Zarząd pozostawia ją w zawieszeniu. Johnson robi bezowocne starania do 15 lipca o ponowne uzyskanie stanowiska wykonawczego w rozmowie z Rutherfordem, z czterema członkami Zarządu i na koniec z A.N. Piersonem, którego pozyskuje na swoją stronę, że zgadza się na rozpatrzenie jego czynności brytyjskich. |
| 799 Klaudiusz z Turynu przybywa do Karola Wielkiego. Stronnictwo wśród szlachty rzymskiej o mało nie zamordowało papieża Leona III podczas rozruchów w Rzymie, za jego bezprawne przywłaszczenie sobie władzy, który udaje się do Karola z prośbą o pomoc; Karol, stając w jego obronie, udaje się do Rzymu, gdzie wydaje sąd nad wrogami papieża. Początek papieskiego Tysiąclecia. |
17/VII – 1917 Johnson po swoim powrocie do Betel z Nowej Anglii po odwiedzeniu Margesona i Piersona, schodzi się z czterema członkami Zarządu. Rutherford czyni wielki zamęt z powodu swego odczytania o usunięciu czterech opozycyjnych członków Zarządu, a postawieniu na ich miejsce czterech nowych, za co jest silnie strofowany przez czterech wydalonych członków, Johnsona i Mc Geego. Rutherford ucieka się do swego nowego zarządu o pomoc i odtąd rozpoczyna się Małe Tysiąclecie papieskie. |
kol. 2
| 800 Papież Leon III, koronując Karola Wielkiego cesarzem Świętego Państwa Rzymskiego, poddaje mu się przez to jako wasal i zatrzymuje rządy w krajach papieskich pod Karolem. |
18/VII – 1917 Rutherford poddaje się pod kierownictwo Zarządu, uznając go jako najwyższą władzę w sprawach Towarzystwa, a w ten sposób zyskuje uznanie jako wykonawca i zarządca Towarzystwa. |
Potrzeba tu zaznaczyć, ze czasami stary zarząd, a czasami nowy występuje we władzy kierowniczej w małej miniaturze od 17-go lipca 1917, do około 1-go grudnia 1917 i jest przyrównany do cesarza Świętego Państwa Rzymskiego.
| 802 Dekrety papieża Hadriana I najpierw posłane Karolowi W. do zatwierdzenia, są przyjęte na sejmie w Akwizgranie (Aixla-Chapelle) dla całego cesarstwa. |
19/VII – 1917 Okólnik Rutherforda (załączony później w jego gazetce Przesiewania Żniwa) zostaje zatwierdzony przez jego nie prawny Zarząd i rozesłany do wszystkich zborów. |
| 809 Sobór w Akwizgranie dodaje do wyznania wiary zdanie, że Duch św. pochodzi od Syna tak samo jak i od Ojca i że jest im równy. Klaudiusz z Turynu jest po raz pierwszy prześladowany za swą gorliwość w sprzeciwianiu się oddawania czci posągom i obrazom. |
27/VII – 1917 J.F. Rutherford, prezes Towarzystwa Kazalnicy Ludowej, chce na zebraniu TKL zdobyć jeszcze kontrolę nad dwoma korporacjami, tj. nad Towarzystwem Strażnicy Biblii i Broszur i nad Międzynarodowym Stowarzyszeniem Studentów Biblijnych, domagając się, by czterech dyrektorów przyjęło jego zarząd lub miało z nim wojnę; (postępowanie jego opiera się na tej myśli, że TKL zawiera się w egzystencji tych drugich dwu korporacji i że działa ono jako ich pełnomocnik. Rutherford atakuje Johnsona fizycznie i wyrzuca go z Betel za atakowanie jego fałszywej świątobliwości. |
| 811 Tak zwane Izydorowe dekretalie (nie pseudoizydorskie dekrety) są po raz pierwszy rozesłane. |
29/VII – 1917 |
| 813 Klaudiusz, główny mąż Kościoła w Sardziech, który następnego roku został wysłany przez cesarza Ludwika do Turynu, rozpoczyna walkę na tle czczenia obrazów i o uczynkach zasługi nauczanych przez papieża. Klaudiusz prowadzi tę czynność w dalszym ciągu, dając objaśnienia treści wielu ksiąg biblijnych, a także zajmuje się sporami aż do końca swego życia, który nastąpił w 839 r. | 31/VII – 1917 Na zebraniu Towarzystwa Kazalnicy Ludowej, na którym I.F. Hoskins i R.H. Hirsh zostali wyrzuceni jako dyrektorzy i członkowie tegoż towarzystwa, Johnson daje surową naganę Rutherfordowi za jego liczne kłamstwa i inne złości przedstawione w jego Przesiewaniach Żniwa, z których wszystkie były służbą obrazom rzekomo Świętych i ich czynom pełnym zasługi. Johnson prowadzi tę pracę do 26 sierpnia, kończąc w tym dniu pisanie Przeglądu Przesiewań Żniwa. |