Teraźniejsza Prawda nr 119-120 – 1948 – str. 50
POSŁANNIK EPIFANII
(Ciąg dalszy)
| 738 Papież Grzegorz III bezskutecznie apeluje do Karola Martela o pomoc przeciwko Liutprandowi, który o mało nie zajął Rzymu, miasta będącego ostatnią częścią Włoch wolną od Longobardów. |
17/V – 1917 Rutherford czyni bezskuteczne starania o otrzymanie od swoich sympatyków w Zarządzie poparcia przeciwko Johnsonowi, starającemu się o wprowadzenie zarządzeń br. Russella i o uznanie go (br. Russella) jako wybranego od Pana wykonawcę w pracy. |
| 741 Karol Martel umiera, a jego dwaj synowie, Karloman i Pepin Mały, dzielą królestwo Franków pomiędzy siebie. Podczas tego okresu (741-752) Adalbert (Frank), Klement (Szkot) i Wirgiliusz (Irlandczyk) opierają się korupcji papieskiej. |
20/V – 1917 Zarząd Towarzystwa przestaje być całością, dzieląc się na dwie części: (1) A.I. Ritchie, I.F. Hoskins, J.D. Wright, i R.H. Hirsh; i (2) J.F. Rutherford, W.E. Van Amburgh i A.N. Pierson (ostatni przeszedł i pozostawał na przeciwnej stronie od 15 lipca do 6 listopada 1917). Podczas okresu od 20 maja do 1 czerwca, Johnson, Hirsh i Hoskins sprzeciwiają się uzurpacji Rutherforda. |
| 744 Liutprand, król Longobardów, umiera, po nim wstępuje na tron Hildebranddus, a później tego samego roku Rachis. | 23/V – 1917 Johnson kończy serię niepowodzeń, usiłując pobudzić większość Zarządu do wprowadzenia zarządzeń br. Russella, do uznania go (br. Russella) jako wodza w pracy Pańskiej i pracuje nad oddaniem kontroli Zarządowi. |
| 747 Karloman zrzeka się królestwa na rzecz swego brata Pepina Małego. | 26/V – 1917 A.I Ritchie, J.F. Hoskins i R.H. Hirsh, opuszczeni przez J.D. Wrighta, zaprzestają czynić starania by wprowadzić zarządzenia br. Russella, a tak oddają innym członkom Zarządu przewagę. Johnson próbuje pobudzić J.D. Wrighta do odpowiedniej działalności w tej sprawie. |
| 749 Rachis, król Longobardów, umiera. Aistulf zostaje jego następcą. | 28/V – 1917 Johnson wykazuje J.D. Wrightowi, że jego listy wierzytelne były wydane w dobrej wierze, a jego praca w Anglii dobra i apeluje do niego by dopomógł do wprowadzenia w czyn zarządzeń br. Russella. |
kol. 2
| 751 Aistulf zdobywa Rawennę. |
30/V – 1917 Johnson zjednywa J.D. Wrighta na swoją stronę. |
| 753 Aistulf zażądał poddania się papieża w sporze, jaki powstał pomiędzy nimi. Papież odmawia. |
1/VI – 1917 Johnson żąda od Rutherforda by go wysłał na powrót do Brytanii w celu zakończenia rozpoczętej tam pracy. Rutherford odmawia. |
| 754 Papież prosi Pepina, króla Franków, o pomoc przeciw Aistulfowi. |
2/VI – 1917 J.F. Rutherford wzywa pomocy od członków Zarządu przeciw wysłaniu Johnsona do W. Brytanii. |
| 755 Pepin z namowy papieża, pomimo próśb syna Karlomana by nie czynił tego wyrusza i pobija Aistulfa. Pepin odmawia wydania egzarchatu Rawenny bizantyńskiemu cesarzowi, który ją utracił w wojnie z Aistulfem. |
3/VI – 1917 Niektórzy z Zarządu, pomimo nalegań drugich nie dozwalają na powrót Johnsona do Brytanii i odmawiają swego poparcia wysłannikowi. |
| 756 Pepin darowuje papieżowi egzarcha raweński i inne terytoria, które stają się częścią posiadłości papieskich. – Dezyderiusz zostaje królem Longobardów i panuje do 774 r. |
4/VI – 1917 Powyżej wspomniana działalność Zarządu daje Rutherfordowi przewagę nad wysłannictwem Johnsona w sprawie brytyjskiej. Odtąd Johnson robi starania by Zarząd zbadał jego czynności w Brytanii. |
| 766 Dezyderiusz przymusza papieża do uległości; Pepin stara się ich pogodzić i radzi na kompromis. |
14/VI – 1917 Johnson wręcza Rutherfordowi petycję, domagającą się wyśledzenia jego pracy brytyjskiej przez Zarząd, a który zdołał namówić czterech przyjaznych członków Zarządu do jej podpisania; w końcu zgodzono się na kompromis, wskazując, by czterech podpisanych członków zbadało sprawę. |
| 770 Karol Wielki żeni się z córką Dezyderiusza, króla longobardzkiego. |
18/VI – 1917 Czterech dyrektorów Zarządu, badających sprawę Johnsona, po przeczytaniu raportu brytyjskiej komisji śledczej, zadecydowało, że autorytet jego w sprawie brytyjskiej był prawdziwy i owocny. |
| 768 Pepin umiera; synowie jego Karol Wielki i Karloman są jego następcami. |
16/VI – 1917 W Zarządzie powstaje rozdział, czterech dyrektorów przeciwko trzem. |