Teraźniejsza Prawda nr 118 – 1948 – str. 46
| 570 Alboin zadaje straszną klęskę opierającym się Rzymianom. |
30/XI – 1916 J. zadaje porażkę jedenastu starszym, opierającym się zarządzeniom Przybytku. |
| 573 Zamordowanie Alboina. |
3/XII – 1916 H.J. Shearn, W.Crawford i F.G. Guard występują przeciw J., okazując to przy jego wizycie w Forest Gate. |
| 574 Autary (długowłosy), młodszy wnuk Alboina, następuje na królestwo longobardzkie pod regentem, po Klefie, następcy Alboina. |
4/XII – 1916 List nadeszły z Brooklyna potwierdza stanowisko J., że zarządzenia Przybytku należą do zgromadzenia wiernych. |
| 584 Autary dochodzi do pełnoletności, stając się królem Longobardów w całej pełni. | 14/XII – 1916 J. zaczyna odczuwać niezadowolenie z opozycji H.J. Shearna i W. Crawforda, wyrażonej w liście pierwszego, pisany 12/XII, że nie zmieni programu konwencyjnego według jego rady. |
| 589 Arianizm Wizygotów zostaje obalony, w Hiszpanii przez manipulacje papieża. Longobardowie pod Autarym decydują powiększyć swoja włoską posiadłość. |
19 XII – 1916 Namawianie kolporterów, ażeby zaniechali metody br. Russella, a przyjęli metody. J.F.R. Brat J. decyduje się zastosować swoją kontrolę w sprawach wykonawczych w Brytanii szczególnie co do programu konwencyjnego w Manchester, czynność, którą zarządcy chcieli unieważnić. |
| 590 Autary powiększa swoją posiadłość włoską. Grzegorz Wielki zostaje papieżem. |
20/XII – 1916 J. gromi zarządców za nieprzyjęcie jego zmian w programie konwencyjnym, nalegając, że ma być dany do druku z jego zmianami, mianując J. Hemerego przewodniczącym programu. J.F.R. coraz więcej bierze w swoje ręce pracę komitetu wykonawczego. |
| 591 Autary, będąc w opozycji katolikom, stara się o zajęcie Rawenny. Autary umiera. |
21/XII – 1916 J. chce zdobyć poparcie Hemery’ego. |
| 592 Agilulf zostaje następcą Autarego i chociaż się trzyma arianizmu, stara się o pojednanie z katolikami. |
22/XII – 1916 J. odmawia przyjęcia dorady młodszego F.G. Guarda, którego namówili Shearn i Crawford, ażeby mu radził trzymania się z dala od spraw wykonawczych w Brytanii, a ograniczył się do pracy pielgrzymskiej, by nalegał na trzymanie się zarządzeń br. Russella, lecz przyjął pojednawcze stanowisko względem H.J. Shearna i W. Crawforda. |
kol. 2
| 593 Papież Grzegorz Wielki usiłuje zromanizować Longobardów przy pomocy ich królowej. |
23/XII – 1916 J.F.R, wysyła list do zarządców, w którym pochwala urząd brytyjski brata J. i naznacza J. Hemerego na specjalnego przedstawiciela Towarzystwa w Brytanii i Irlandji, obie rzeczy są obliczone na to, ażeby zrutherfordyzować pracę i zwolenników brata J. |
| 597 Grzegorz I posyła Augustyna do Anglii ażeby nawrócił Anglo-Saksonów; jako rezultat pracy zaczętej tego roku wielka liczba Anglo-Saksonów staje się wyznawcami Rzymu. Kolumba umiera po owocnej pracy misjonarskiej w Brytanii. |
26/XII – 1916 J.F.R. nakłania A.H. McMillana do pracy publicznej, a w rezultacie tego wielu nowych członków z publiczności zostaje zdobytych dla Rutherforddyzmu. Br. J. kończy pierwszą fazę pracy pielgrzymskiej dla braci brytyjskich i rozpoczyna drugą fazę. |
| 601 Augustyn z niepowodzeniem próbuje zjednać walijskich biskupów dla Rzymu. |
31/XII – 1916 A.H. McMillan z niepowodzeniem próbuje zjednać pielgrzymów dla Rutherfordyzmu. |
| 1917 | |
| 606 Cesarz Fokas i jego poplecznicy uznają prymat papieski. |
5/I – 1917 W Brytanii H.J.S. i W.C. piszą pokorny list do J.F.R. W Ameryce A.H.M. i W.E.V. przyjeżdżają do Pittsburgha na zebranie akcjonariuszy zdecydowani, za doradą J.F.R., oddać jemu władzę zarządcy i jedynego wykonawcy. |
| 615 Agilulf umiera, następcą jego zostaje Adawaldus jako król Longobardów. |
14/I – 1917 J. zaprzestaje taktyk pojednawczych, przybiera stanowisko opozycyjne przeciw H.J.S. i W.C. jako starszym Przybytku i aktualnie chociaż nieświadomie wycofuje kapłańską społeczność od nich. |
| 625 Adawaldus umiera. Ariowaldus zostaje królem Longobardów. |
24/I – 1917 E. Housden na zaproszenie J. odwiedza go w Leeds, gdzie J. obiecuje mu miejsce W. Crawforda jako pomocnika zarządcy. |
Tutaj potrzeba uczynić kilka uwag odnośnie walk prowadzonych pomiędzy mahometanami i chrześcijanami (?) we Wieku Ewangelii, które mają pokrewieństwo z naszym tematem. Mahometanie w równoległościach odpowiadają władzom cywilnym w Małej Miniaturze; chrześcijanie (?) odpowiadają ludowi Prawdy w Małej Miniaturze. Ich walki odpowiadają sporom, jakie toczono między władzami cywilnymi, a ludem Prawdy odnośnie militaryzmu i sumiennemu sprzeciwianiu się poborowi wojskowemu. Wcześniejsze walki prowadzone między nimi odpowiadają tym fazom sporów, jakie były prowadzone między braćmi brytyjskimi, a cywilnymi władzami w Anglii. Z mahometańskim podbojem Francji rozpoczynają się odnośne walki, które odpowiadają sporom, jakie toczono między amerykańskimi władzami cywilnymi, a braćmi w Ameryce. Ich następne walki we Francji równoleżą ze sporami, jakie obejmowały zarząd Towarzystwa; walki w Hiszpanii równoleżą ze sporami kolporterów; walki we Włoszech równoleżą ze sporami, jakie objęte były w wydziale wykonawczym